ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
Όσο περνά ο καιρός, τόσο καθαρότερα φαίνεται ότι τα "μέτρα" που μας πήραν, πέρα από το ότι έριξαν τα υπέρμετρα βάρη στους "απο κάτω", θα έχουν ένα αμφίβολο αποτέλεσμα σε σχέση με τα δημόσια χρέη. Στο τέλος τους το εξωτερικό δημόσιο χρέος θα είναι μεγαλύτερο από όταν ξεκίνησαν τα μέτρα. Η βίαιη προσαρμογή που μας επιβάλλεται λοιπόν, είναι μια συνταγή που έχει ήδη αποτύχει σε δεκάδες χώρες, αφήνοντας σοβαρά πλήγματα στην οικονομία, τη κοινωνία και το περιβάλλον. Βέβαια το ζήτημα δεν είναι να επιστρέψουμε στην εποχή πριν το Μνημόνιο:
• Γιατί επί χρόνια χτιζόταν συνειδητά μια οικονομία με ημερομηνία λήξης, που αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα κεφάλια των πιο αδύναμων.
• Γιατί είχαμε μάθει να μετράμε τα πάντα με την αγοραστική μας δύναμη και το τι μπορούμε να καταναλώνουμε, χωρίς να ενδιαφερόμαστε τι κάνει ο διπλανός μας. Ανεχθήκαμε τη δραστική υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών.
Είναι η ώρα να αντισταθούμε στην υποτίμηση της εργασίας και των μισθών, αλλά ταυτόχρονα να υπερασπιστούμε κατά προτεραιότητα τα συλλογικά αγαθά προβάλλοντας μια εναλλακτική διέξοδο. Να ματαιώσουμε τις απειλές τους για:
• Τον ακρωτηριασμό του σιδηροδρόμου, και των δημόσιων συγκοινωνιών.
• Το fast track, που εξουδετερώνει την περιβαλλοντική και πολεοδομική νομοθεσία.
• Την εκτός Σχεδίου δόμηση στις περιοχές NATURA.
• Τα οικοδομικά συγκροτήματα στο Ελληνικό και το Δέλτα του Νέστου, ως «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας σε βάρος των ελεύθερων χώρων και του περιβάλλοντος.
• Τις πιέσεις για λεηλασία φυσικών πόρων, όπως με ορυχεία, γήπεδα γκολφ σε άνυδρες περιοχές, γιγαντιαία τουριστικά συγκροτήματα χωρίς επαφή με την τοπική οικονομία.
Οι απαντήσεις μας πρέπει να δίνουν ταυτόχρονες διεξόδους για την οικονομική, την κοινωνική και την περιβαλλοντική διάσταση. Ιδίως σε τοπικό επίπεδο, ας στραφούμε σοβαρά στη μακροπρόθεσμη διέξοδο από την κρίση:
• Να σχεδιάσουμε τη συμφιλίωση της οικονομίας με το περιβάλλον.
• Να θεμελιώσουμε μια καθημερινή ζωή στηριγμένη λιγότερο στην αγοραστική δύναμη και περισσότερο στα συλλογικά αγαθά και την αλληλεγγύη, για την οποία δεν υπάρχουν περιθώρια για εξαιρέσεις, όπως μας το προτείνουν σήμερα για τους μετανάστες.
Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε και οι οικονομικές εξουσίες αποδεικνύονται ανίκανες να δώσουν λύσεις. Υπάρχουν όμως βήματα που μπορούμε να κάνουμε και μόνοι μας, ως πολίτες. Ας τα δοκιμάσουμε, όχι μόνο στους αγώνες, αλλά και στην οικοδόμηση εναλλακτικών λύσεων. Όπως στέκει και στη προμετωπίδα αυτού του ιστολογίου:
"Ας αρχίσουμε να οργανωνόμαστε σε κοινότητες και δίκτυα συνεργασίας και αλληλεγύης, να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας με αυτοπαραγωγή και αχρήματες ανταλλαγές!
Ας απορρίψουμε "το παγκόσμιο χωριό" και ας στραφούμε προς την αποκεντρωμένη, τοπικοποιημένη, οικολογική αμεσοδημοκρατική κοινωνία της ισοκατανομής!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου