Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Ποτάμι τα δάκρυα για το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Πλημμύρισαν οι οθόνες, βραχυκύκλωσαν τα ραδιόφωνα, μούσκεψε το χαρτί από τον γόο των αγωνιούντων, με αφορμή την κατάληψη της Νομικής, για το μέλλον του δημόσιου πανεπιστημίου. Και τι δεν ακούσαμε από όλους αυτούς που μέχρι προχθές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να απαξιώσουν και να λοιδορήσουν τα ιδρύματα, από όλους αυτούς που έδωσαν και δίνουν μάχη για να ιδιωτικοποιηθεί, να ξεπουληθεί η ανώτατη εκπαίδευση.
Σαν έτοιμοι από καιρό, άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε η μεταφορά των μεταναστών στη Νομική και σε αγαστή συνεργασία, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, έδωσαν άλλο ένα ρεσιτάλ τρόμου, προπαγάνδας και διαστρέβλωσης. Οι στόχοι, αυτή τη φορά, δύο και εύκολα αντιληπτοί: η κατάργηση του ασύλου από τη μια και η υποστήριξη του αντιμεταναστευτικού και ξενοφοβικού κλίματος από την άλλη.
Οσον αφορά το πρώτο, θα συνταχθώ ανεπιφύλακτα με όλους εκείνους που υποστηρίζουν πως όσοι βάζουν ζήτημα κατάργησης του ασύλου βρίσκονται το λιγότερο σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ετσι απλά. Οσον αφορά τους μετανάστες, θα ήθελα να κάνουμε σήμερα κάποιες υποθέσεις εργασίας στηριζόμενοι στο καρατζαφέρειο -και όχι μόνο- όραμα που θέλει μια Ελλάδα καθαρή, απαλλαγμένη από τους αλλόθρησκους.
Αύριο, λοιπόν, ξυπνάνε το ένα εκατομμύριο και κάτι των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και είτε γιατί εκδιώκονται είτε γιατί ανοίγουμε τα σύνορα προς την Ευρώπη είτε γιατί δεν αντέχουν άλλο την εκμετάλλευση, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Ευτυχώς, βέβαια, που δεν βρισκόμαστε στο 2004 γιατί κανένα από τα ολυμπιακά έργα δεν θα ολοκληρωνόταν, αφού η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων σε αυτά ήταν μετανάστες, αλλά και σήμερα, όσα από τα λεγόμενα μεγάλα έργα είναι σε εξέλιξη, βλέπω να τραβάνε χειρόφρενο για πολύ καιρό.
Την ίδια ώρα, οι ουρές των... ανεπιθύμητων στις τράπεζες δεν έχουν προηγούμενο. Ομαδικά σηκώνουν τις μικροκαταθέσεις τους, οι οποίες σύμφωνα με ανεπίσημους υπολογισμούς ξεπερνούν κατά πολύ τα 1 δισ. ευρώ, και φεύγουν. Οι τραπεζίτες εκτός από ζεστό χρήμα χάνουν και τα εκατομμύρια που εισπράττουν από τις χρεώσεις-ληστεία για τα εμβάσματα που στέλνουν κατά χιλιάδες οι ξένοι στους δικούς τους. Το τραπεζικό σύστημα κλονίζεται.
Μαζί με τα ταμεία των τραπεζών αδειάζουν και τα ασφαλιστικά ταμεία, που κατά κοινή ομολογία τα τελευταία χρόνια στηρίχτηκαν στις καταβολές των μεταναστών. Οι κρατήσεις για τους Ελληνες πρέπει και πάλι να αυξηθούν, οι συντάξεις να περιμένουν κι άλλο...
Περισσότερα από 300.000 σπίτια σε όλη την Ελλάδα μένουν ξενοίκιαστα κι ένα σημαντικό ποσοστό που κατέχουν οι μετανάστες στην πίτα της παραπαίουσας αγοράς ακινήτων, εξαφανίζεται. Τα ενοίκια καταρρέουν οι επιτήδειοι που κονομάνε στοιβάζοντας εφτά νομά σ' ένα δωμά ξεμένουν από πολύτιμο «μαύρο» χρήμα. Μαζί και οι αετονύχηδες του real estate που αγοράζουν κοψοχρονιά τώρα στα «γκέτο», για να μοσχοπουλήσουν αργότερα. Η οικοδομή παγώνει.
Οι Κινέζοι κλείνουν τα μαγαζιά τους και φεύγουν και από κοντά ακολουθούν με τα συμπράγκαλά τους οι έγχρωμοι Αφρικανοί. Το εμπόριο παίρνει βαθιά ανάσα και ο Ελληνας καταναλωτής μπορεί ανενόχλητος πια να αγοράζει από τον Ελληνα έμπορο που πουλάει με κέρδος 5.000%.
Τα χωριά, στα οποία χρόνια τώρα έχουν εγκατασταθεί οικογένειες μεταναστών και τους έχουν δώσει φιλί ζωής, ερημώνουν. Τα χωράφια μένουν ακαλλιέργητα, οι σοδειές σαπίζουν αμάζευτες, η κτηνοτροφία συρρικνώνεται στο ελάχιστο. Αν δεν υπήρχαν οι Αλβανοί, η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία, με την πολιτική που ακολούθησαν κατ' επιταγήν των Ευρωπαίων εταίρων μας όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 30 χρόνων, θα είχε εξαφανιστεί προ πολλού.
Οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες γυρίζουν την πλάτη στο συγκλονιστικό μερονυχτοκάματο των 10 ευρώ και εγκαταλείπουν τις μηχανότρατες για τη φλεγόμενη χώρα τους. Αν ξαναδείτε καΐκι στ' ανοιχτά, στείλτε μου μήνυμα...
Ταυτόχρονα, χιλιάδες ηλικιωμένοι που βρήκαν συντροφιά κι ένα πιάτο ζεστό φαΐ από τις απελπισμένες, που ήρθαν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, μένουν μόνοι κι αβοήθητοι. Χιλιάδες παιδιά πεινασμένα και άλλα τόσα σπίτια βρόμικα γιατί έφυγε η αλλοδαπή οικιακή βοηθός.
Το σενάριο μιας Ελλάδας χωρίς μετανάστες περισσότερο με εφιάλτης μοιάζει.
Βέβαια, τίθεται το ερώτημα: γιατί τότε όλος αυτός ο οργανωμένος τρόμος, γιατί όλο αυτό το ρατσιστικό παραλήρημα, γιατί όλη αυτή η αντιμεταναστευτική προπαγάνδα, αφού τους έχουμε ανάγκη; . Μα ακριβώς γι' αυτό. Γιατί οι μετανάστες πρέπει να φοβούνται ότι θα φύγουν και οι Ελληνες ότι θα μείνουν. Κι ο τρόμος να τους κρατά και τους δύο καθηλωμένους.
Πάω στοίχημα πως αν οι μετανάστες ξεκινήσουν να φεύγουν αύριο, πρώτος θα τρέξει να τους σταματήσει ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής. Ξέρει πως αν φύγουν, αυτός και οι όμοιοί του δεν θα έχουν κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης. Από κοντά θα σπεύσουν όλοι εκείνοι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που έχουν επενδύσει στον τρόμο, αλλά και στο μικρό ή στο μεγάλο μπάτσο που ο καθένας μας κρύβει μέσα του.
Γιατί εκτός των άλλων, όλοι αυτοί ξέρουν πως ο Πακιστανός, όπως και κάθε εργαζόμενος που υπεραπασχολείται και υποαμείβεται, δεν κάνει μόνο μια δουλειά, αλλά παράγει υπεραξία την οποία καρπώνονται, ως επί το πλείστον, τα αφεντικά τους που τους πληρώνουν για να μας τρομοκρατούν. Ναι, αυτές οι πατσαβούρες της Βέρμαχτ θα τρέξουν πρώτοι να τους σταματήσουν.
Papathan@enet.gr
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=31/01/2011&id=246596
Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
«Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά. Έχει μείνει ενεός και εμβρόντητος βλέποντας να χάνονται ένα ένα τα δικαιώματα που ο λαός μας με αίμα κατέκτησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πνευματικός κόσμος δεν σιωπά. Περιμένει να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός που σηκώνουν μέρα με τη μέρα οι γκρεμισμένες κατακτήσεις του.
Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά, στέκει και συλλογάται πριν...... άκριτα μιλήσει.
Αλλά τώρα που αυτές οι κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν στο τόπο μας, τώρα που η φωτιά έφτασε και στο δικό μας σπίτι, τώρα είναι η ώρα να δείξουμε την αλληλεγγύη μας.
Τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοήθησαν να ετοιμαστεί η Αθήνα των Ολυμπιακών, ποιους καταπλάκωσαν τα χώματα κι οι πέτρες απ το Μετρό μας, τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοηθούσαν και βοηθούν στα χτήματά μας, ποιοι μαζεύουν τις ελιές μας, ποιοι ποτίζουν τις φράουλές μας, ποιοι μαζεύουν τα δίχτυα απ΄ τις τράτες και τα καΐκια μας, ποιοι φρόντιζαν και φροντίζουν τους ανήμπορους ηλικιωμένους μας, ποιοι καθαρίζουν τα σπίτια μας, τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε. Ποιοι έχτισαν τις οικοδομές μας με τρία ένσημα το μήνα.
Τώρα, σ’ αυτούς τους καιρούς της βαρβαρότητας είναι η ώρα να υπερασπιστούμε τη συλλογικότητα και τον πολιτισμό μας.
Ας μην κάνουμε εκπτώσεις στην ανθρωπιά που μας έχει απομείνει, ας σταθούμε αλληλέγγυοι σ αυτούς που η απεργία πείνας είναι το ύστατο όπλο για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.»
Στέλιος Μάινας