Γαντζωμένος στην εξουσία ο Μουαμάρ Καντάφι που ελέγχει τη χώρα από το 1969, πνίγει στο αίμα το ξεσηκωμό της νεολαίας της Λυβύης, επιδεικνύοντας το χειρότερο πρόσωπο από όλα τα άλλα απολυταρχικά αραβικά καθεστώτα που αντίστοιχα αμφισβητούνται σήμερα από λαϊκές εξεγέρσεις. Μπορεί το καθεστώς του-στηριζόμενο οικονομικά στις εξαγωγές των ορυκτών καυσίμων που διαθέτει η χώρα-να εξασφάλισε όχι μόνο για την οικογένεια και μια μικρή ελίτ-όπως συνέβη με τα άλλα καθεστώτα της περιοχής- αλλά και για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μια σχετική οικονομική ευμάρεια, όμως τη νεολαία δεν την ενδιαφέρει μόνο το "ψωμί". "'Εχουμε να φάμε! Θέλουμε να πιούμε ελευθερία!" φωνάζει στις διαδηλώσεις της.
Η δύση βέβαια φοβάται ότι θα χάσει τα φτηνά πετρέλαια και ότι θα της κοστίσει αυτή η απαίτηση της νεολαίας της Τζαμαχερίας για ελευθερία. Άλλο τα "ανθρώπινα δικαιώματα" για αυτήν, και άλλο να αναλάβουν τη διακυβέρνηση οι τοπικές φυλές, που δεν θα είναι εύκολο να τις ελέγξει, όπως έκανε με τον Καντάφι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου