Τα πρώτα βήματα μιας τοπικής οικονομίας, που απαντά στην οικονομία του «μνημονίου»

• Το πρώτο βήμα θα ήταν η εκπαίδευση ενός ευρέος δικτύου συνεργείων τεχνιτών, που θα ανασκεύαζε όλα τα κτίρια κάθε περιφέρειας της χώρας , καθιστώντας τα ενεργειακά αποτελεσματικά και, όπου αυτό είναι δυνατό, τουλάχιστο εν μέρει ενεργειακά αυτάρκη. Αυτή η πολιτική πέρα από την εξοικονόμιση ενέργειας που θα πετύχαινε, θα δημιουργούσε πελώριο αριθμό νέων θέσεων εργασίας για μηχανικούς, υδραυλικούς, μονωτές, ηλεκτρολόγους, οικοδόμους κ.ο.κ. Οι ευκαιρίες για απασχόληση και δημιουργία θα επεκτείνονταν σε όλες τις κοινότητες της χώρας.

• Το ίδιο θα συνέβαινε με την εφαρμογή μιας στρατηγικής μείωσης και εκμηδενισμού των απορριμμάτων, που θα δημιουργούσε δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, από συλλέκτες-διαλογείς απορριμμάτων έως επιστήμονες που θα πρωτοπορούσαν στην εφεύρεση κι εφαρμογή νέων υλικών και μεθόδων.

• Η εκπαίδευση χιλιάδων νέων ανθρώπων, στα σχολεία και τις σχολές, στην κηπουρική και την οικο-γεωργία, με σκοπό να παραγάγουν σε τοπικό επίπεδο όλο και περισσότερα τρόφιμα, για τον εαυτό τους και για διάθεση στην τοπική αγορά, θα δημιουργούσε επίσης νέες θέσεις εργασίας.

• Παράλληλα η αισθητή βελτίωση των δημοσίων μεταφορών, ιδίως του σιδηρόδρομου, θα μείωνε τις εκπομπές θερμοκηπικών αερίων, θα συνέβαλε στην κοινωνικότητα των ανθρώπων-πράγμα που διέλυσε μεταξύ των άλλων και η αυτοκίνηση- και θα μείωνε το κόστος των μεταφορών που επιβαρύνει σήμερα όλα τα μεταφερόμενα προϊόντα.
• Ο οικοτουρισμός μπορεί να παίξει το ρόλο από τη μια να στηρίζει οικονομικά τους μικρούς οικο-αγρότες, από την άλλη να επιδιώξει τη σύνδεση των ανθρώπων της πόλης με την περιφέρεια και τη φύση, ώστε να τους μετατρέψει-ιδίως τους νέους-από τουρίστες σε εγκαταστημένους με δημιουργικό τρόπο στην επαρχία κατοίκους. Η ζωή σε τερατουπόλεις, όπως η Αθήνα δεν είναι βιώσιμη και θα πρέπει να πετύχουμε την αποκέντρωση(με κίνητρα και οικονομικές διευκολύνσεις για εθελοντική μετεγκατάσταση στην ύπαιθρο και δημιουργία αγροτοτουριστικών εκμεταλλεύσεων και σε μειονεκτικές περιοχές).
• Να αναπτύξουμε τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας( ΑΠΕ) εγκαθιστώντας φ/β συστήματα στις στέγες των σπιτιών και των αγροτικών υπόστεγων και αποθηκών, μικρές ανεμογεννήτριες σε μη παραγωγική γη καθώς και εγκαταστάσεις παραγωγής βιοαερίου σε συνδυασμό με βιολογικούς καθαρισμούς και ανακύκλωση στους δήμους. Δημιουργώντας μη κερδοσκοπικές εταιρείες λαϊκής βάσης στους τομείς των ΑΠΕ-και στη τεχνογνωσία και στις εγκαταστάσεις και στη παραγωγή ενέργειας. Ενθάρρυνση δημοτικών επιχειρήσεων Ανανεώσιμης Ενέργειας με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και τοπικής κλίμακας εγκαταστάσεις σε συνεργασία με τις μη κερδοσκοπικές εταιρείες λαϊκής βάσης και όχι με τις μεγάλες ιδιωτικές-κυρίως ξένες- εταιρείες, που επενδύουν βασικά σε μεγάλα αιολικά πάρκα με δικό τους εργατικό δυναμικό, χωρίς να δημιουργούν τοπικό εισόδημα, ιδιοποιώντας τα κέρδη και δίνοντας ψίχουλα στους δήμους. Από την τοπική παραγωγή ενέργειας θα επωφεληθούν όχι μόνο οι εργαζόμενοι σε αυτή, αλλά και οι καταναλωτές της περιοχής με τις χαμηλότερες τιμές που θα επιτευχθούν μέσω του ελέγχου των δημοτών. Η κατεύθυνση για τους ΟΤΑ θα πρέπει να είναι η δημοτικοποίηση των τοπικών δικτύων που έτσι και αλλιώς έχουν εγκατασταθεί σε δημόσια ή δημοτική γη. Η ΔΕΗ θα πρέπει να υποχρεωθεί με νόμο(αφού πια λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά καπιταλιστικά κριτήρια)να συνάπτει συμβάσεις με τους δήμους και τις περιφέρειες για τη χρήση και εγκατάσταση του δικτύου της σε δημοτική ή ιδιωτική γη ή ακόμα καλύτερα να πουλήσει σε λογικές τιμές το υπάρχον δίκτυο στους δήμους, που θα αναλαμβάνουν τη λειτουργία και την τυχόν επέκτασή του. Να πετύχουμε ενεργειακή αυτονομία των δήμων. Να σταματήσουμε να είμαστε η χώρα του ρυπογόνου λιγνίτη και να γίνουμε η χώρα του ήλιου και του αέρα, που έτσι και αλλιώς έχουμε άφθονα, δημιουργώντας τοπικές θέσεις εργασίας.
• Αυτή η πολιτική θα χρηματοδοτούνταν εν μέρει από τα νέα φορολογικά έσοδα που θα δημιουργούνταν από την ίδια την εφαρμογή ενός τόσο φιλόδοξου τοπικού προγράμματος, αλλά και από τις οικονομίες των μικροκαταθετών, που έτσι και αλλιώς δεν παίρνουν τόκους από τις τράπεζες που καταθέτουν ή πληρώνονται( θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα που θα απαιτεί κατευθείαν πληρωμή από τα ταχυδρομεία και όχι μέσω τραπεζών που η σημερινή κυβέρνηση πάει να γενικεύσει, ακόμα και για τις μικροαγορές με τη «φοροκάρτα», προς μεγάλη ικανοποίηση των τραπεζών που θα αυξήσουν ακόμα παραπέρα τη κερδοφορία τους). Οι τοπικές αρχές θα ενθαρρύνονταν να εκδώσουν ομόλογα που θα τα αγόραζαν τα ασφαλιστικά μας ταμεία ώστε να χρηματοδοτηθούν οι δραστηριότητες αυτές. Μικρότεροι , όπως είπαμε, καταθέτες θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτή την αναγέννηση της τοπικής οικονομίας, αποκτώντας τέτοια ομόλογα.

• Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα κίνημα στην ουσία, ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό στρώμα, που οδηγεί στη μετάβαση από την «ατομική απληστία» στη «συλλογική ωφέλεια», με πυλώνες την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική και οικολογική βιωσιμότητα.

• Χρειάζεται επειγόντως να γίνει ταυτόχρονα μια «πνευματική ανασύνταξη» και να τη συζητήσουμε όσο γίνεται πιο πλατιά. Για το πώς θα τιθασεύσουμε αρχικά, θα αντικαταστήσουμε στη συνέχεια, το σημερινό κυρίαρχο μοντέλο του «τούρμπο καπιταλισμού».
• Χρειαζόμαστε πια ένα νέο είδος πολιτικής. Μια πολιτική που θα μετατρέπει τους ίδιους τους πολίτες από αντικείμενα διαχείρισης, σε υποκείμενα διαμόρφωσής της. Αυτό είναι πιο εύκολο να γίνει στα πλαίσια της τοπικής κοινωνίας, όπου ο ένας, λίγο ως πολύ, γνωρίζει τον άλλο και μπορούν να λειτουργήσουν έννοιες όπως αλληλεγγύη, διαφάνεια, έλεγχος, εξοικονόμηση, αντικαταναλωτισμός, αυτοπαραγωγή, ανταλλαγές, μοίρασμα, δικτύωση, κοινοτισμός κλ.π. Για αυτό η δημόσια σφαίρα της χωρικής κοινότητας, του δήμου, της περιφέρειας μπορεί να είναι ένα προνομιακό πεδίο για την υλοποίηση μιας τέτοιας πολιτικής και με αυτή την έννοια αποτελεί μια πρόκληση για τη διαμόρφωσή της.

• Ας δημιουργήσουμε παντού σε όλους τους χώρους, από τις γειτονιές μέχρι και τους δήμους και κοινότητες Κινήσεις Πολιτών(;ανοιχτή η ακριβής ονομασία που θα αποφασισθεί από τους συμμετέχοντες, καλό όμως θα είναι να έχουν κοινό όνομα που θα δείχνει το κοινό στίγμα), που παρεμβαίνοντας τοπικά-σε αντιπαράθεση με τις αυτοδιοικητικές παρατάξεις των κομμάτων εξουσίας- και συνδεόμενες μεταξύ τους θα μπορέσουν να παρέμβουν και στους καλλικρατικούς δήμους και περιφέρειες, επιδιώκοντας κάποια στιγμή να πάρουν την εξουσία σε αυτές τις δομές.