Με το βλέμμα στραμμένο στη Κοτσαμπάμπα για να «αλλάξουμε το σύστημα, όχι το κλίμα»!

Μου στάλθηκε από το OIKO.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου http://ecoleft.blogspot.com/

του Γιώργου Μητραλιά

Λίγες μόνο μέρες μας χωρίζουν από το άνοιγμα των εργασιών της «Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης των Λαών για τη Κλιματική Αλλαγή και τα Δικαιώματα της Μητέρας Γης» στη Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας, και όλα δείχνουν ότι οδεύουμε προς ένα ιστορικό γεγονός που θα μπορούσε να αποτελέσει καμπή στη σύγχρονη ιστορία καθώς και την αφετηρία ενός ποιοτικά και ποσοτικά ανώτερου διεθνούς αντισυστημικού κινήματος. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των οργανωτών, που δόθηκαν προχτές στη δημοσιότητα, αναμένονται πάνω 15.000 σύνεδροι από 126 χώρες, εκπρόσωποι περίπου 70 κυβερνήσεων, μεταξύ των οποίων οι πρόεδροι της Βενεζουέλας, του Ισημερινού, της Παραγουάης και της Νικαράγουας, πάνω από 50 επιστήμονες/κλιματολόγοι ειδικά της Διακυβερνητικής Επιτροπής για τη κλιματική αλλαγή, δεκάδες γνωστές προσωπικότητες της διεθνούς αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, και πάνω από 300 απεσταλμένοι μεγάλων ΜΜΕ από όλο τον κόσμο. Κυρίως όμως, θα μετάσχουν χιλιάδες εκπρόσωποι εργατικών και αγροτικών συνδικάτων, κοινωνικών κινημάτων, ιθαγενικών οργανώσεων και κάθε λογής προοδευτικών και αντικαπιταλιστικών συλλογικοτήτων που, στο όνομα των δεκάδων εκατομμυρίων μελών των οργανώσεών τους, πρόκειται να καλέσουν, κατά τη Συνέλευση των Κοινωνικών Κινημάτων στις 19 Απριλίου, στη δημιουργία ενός παγκοσμίου κινήματος «αντίστασης στην επέκταση των εμπορευματικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης, στην επίθεση των πολυεθνικών και στη στρατικοποίηση».

Σίγουρα, δεν είναι διόλου τυχαίο ούτε ότι την ιδέα αυτής της εναλλακτικής συνδιάσκεψης για τη κλιματική καταστροφή την είχε ο (ιθαγενής και συνδικαλιστής) πρόεδρος Έβο Μοράλες της Βολιβίας, ούτε ότι τη διοργανώνει η Βολιβία που είναι μια από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, ούτε τέλος ότι αυτή θα διεξαχθεί στη Κοτσαμπάμπα, την πόλη όπου άρχισε και θριάμβευσε το 2000 η ιστορική λαϊκή εξέγερση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού (προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών των ΗΠΑ και της Γαλλίας), που άλλαξε το ρου της ιστορίας τόσο στη Βολιβία όσο και σε ολάκερη τη Λατινική Αμερική! Το δίδαγμα για όλους μας είναι εξαιρετικά χρήσιμο και συνάμα αποστομωτικό: όταν οι πάμφτωχοι εργάτες και αγρότες ιθαγενείς της Βολιβίας, που μάχονται καθημερινά όσο κανείς άλλος στο κόσμο ενάντια στον ιμπεριαλισμό, δίνουν από το υστέρημά τους για να φιλοξενήσουν χιλιάδες «γκρίνγκος» στις 17 ομάδες εργασίας, στα 14 πάνελ και στις 167 «αυτοδιαχειριζόμενες ομάδες» της γιγάντιας συνδιάσκεψης για τη κλιματική καταστροφή, τότε προσφέρουν την καλύτερη απάντηση σε κάποιους αριστερούς που δηλώνουν ότι… δεν ευκαιρούν να ασχοληθούν με τη κλιματική αλλαγή την ώρα που πρώτη και μοναδική προτεραιότητά μας πρέπει τάχα να είναι η πάλη ενάντια στη λιτότητα και στη κατακρεούργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Το δικό μας συμπέρασμα είναι πολύ απλό: αν όλοι αυτοί έκαναν όπως οι Βολιβιανοί αγωνιστές, τότε όχι μόνο δεν θα αποδυνάμωναν αλλά αντίθετα θα ενίσχυαν και μάλιστα αφάνταστα τη δικιά τους ικανότητα αντίστασης ΚΑΙ στο μέτωπο των εργατικών αγώνων…

Γεγονός είναι πάντως ότι η συνδιάσκεψη της Κοτσαμπάμπα έρχεται τη κατάλληλη στιγμή καθώς η τελευταία απόπειρα των «από πάνω» στη Βόννη, πριν από μια βδομάδα, για να συμμαζευτούν τα κομμάτια της Κοπεγχάγης κατάληξε και πάλι σε πλήρες αδιέξοδο και αποτυχία. Την ώρα λοιπόν που οι δυτικές κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές τους δείχνουν όχι μόνο να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις προειδοποιήσεις και προτάσεις της «Διακυβερνητικής Επιτροπής» του ΟΗΕ, αλλά και να εξαπολύουν πόλεμο λάσπης ενάντια στους 3000 κορυφαίους επιστήμονες της, που σε τελευταία ανάλυση αυτές οι ίδιες διόρισαν, η ανθρωπότητα στρέφει πια αναγκαστικά το βλέμμα της στη μακρινή Κοτσαμπάμπα στην οποία εναποθέτει τις ελπίδες της για να αποτραπεί η επερχόμενη εφιαλτική κλιματική καταστροφή.