Στη Μαδρίτη έγινε στο τέλος του Γενάρη η αποκεντρωμένη έκδοση του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Πήρα αυτή την ενημέρωση από τον Κώστα, σαν μέλος της οργανωτικής ομάδας για τη φετεινή οικογιορτή, η οποία θα γίνει στην Αθήνα, και που συμμετείχε εκείνο το τριήμερο στο Φόρουμ:
Έγιναν 80 εργαστήρια (τα διπλάσια από πέρυσι), από τα οποία αυτά που είχαν θέμα το αγροτικό ή την αλληλέγγυα οικονομία ήταν:
"Εναλλακτικές εμπειρίες στην ύπαιθρο: αφήνοντας την πόλη και επιστρέφοντας
στη γη"
"Καλλιέργησε βιοποικιλότητα, σπείρε τα δικαιώματά σου"
"Το δίκαιο εμπόριο από την οπτική της διατροφικής κυριαρχίας"
"Αλληλέγγυα οικονομία"
"Το περιβόλι: συνάντηση για τη διατροφική ασφάλεια μεταξύ παραγωγών και
καταναλωτών οικολογικών προϊόντων από τη Μαδρίτη και τα περίχωρά της"
Επίσης, υπήρχαν 3-4 σχετικά με την αποανάπτυξη, την κλιματική αλλαγή, το ποδήλατο κ.λπ. Επειδή γίνονταν όλα σχεδόν ταυτόχρονα, παρακολούθησα το τελευταίο, αυτό σχετικά με τα δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών, το οποίο κράτησε συνολικά γύρω στις 6 ώρες και είχε γύρω στα 80-100 άτομα. Ο στόχος του ήταν να δημιουργηθεί ένας συντονισμός μεταξύ των ομάδων κατανάλωσης, μεταξύ των παραγωγών που εφοδιάζουν αυτές τις ομάδες και να διοργανωθούν δράσεις ενημέρωσης για τη δυνατότητα δημιουργίας ομάδων κατανάλωσης αγροτικών προϊόντων ως εναλλακτική στο βιομηχανικό μοντέλο αγροτικής παραγωγής.
Οι ομάδες κατανάλωσης είναι άτυπες ομάδες τουλάχιστον 10 "μονάδων κατανάλωσης" (που αποτελούνται συνήθως από δύο άτομα μέχρι μια οικογένεια), οι οποίες συγκροτούνται για να πραγματοποιούν παραγγελίες από έναν ή μία παραγωγό (σε αυτή την περίπτωση, έναν). Συνήθως υπάρχουν τρία μοντέλα:
α) Λαμβάνουν σε εβδομαδιαία ή 15θήμερη βάση ένα καλάθι με ό,τι βγάλει ο παραγωγός, χωρίς δυνατότητα επιλογής. Είναι συν'ηθως προϊόντα συνολικού βάρους 6-8 κιλά, τα οποία κοστίζουν 15 ευρώ. Κάνουν συνελεύσεις συνήθως μια φορά τον μήνα για πρακτικά κυρίως θέματα. Σε μία τέτοια ομάδα ο είμαι κι εγώ.
β) Παίρνουν πάλι με την ίδια συχνότητα πράγματα που έχουν όμως επιλέξει από πριν (άρα ο παραγωγός ετοιμάζει ξεχωριστά καλάθια για την κάθε μονάδα κατανάλωσης). Πάλι βρίσκονται περίπου μια φορά τον μήνα για πρακτικά θέματα.
γ) Στην τρίτη περίπτωση πραγματοποιούνται εβδομαδιαίες συνελεύσεις, παρουσία των παραγωγών, που είναι μέλη κι αυτά της συλλογικότητας και έχουν επιλεγεί ως τα άτομα που θα δουλεύουν για ένα διάστημα στο χωράφι.
Στη συνέλευση συζητούνται όλα τα θέματα: από το τι θα καλλιεργηθεί μέχρι τον μισθό των παραγωγών. Είναι η περίπτωση του BAH (Κάτω από την Άσφαλτο υπάρχει το Χωράφι), της ομάδας που ξεκίνησε πριν από 7 χρόνια το εγχείρημα των ομάδων κατανάλωσης. Τώρα υπάρχουν νομίζω πάνω από 6 ομάδες BAH, η καθεμία με το χωράφι και τον παραγωγό της, και τα δικά της χαρακτηριστικά.
Τα κοινά στοιχεία και των τριών μοντέλων είναι ότι προμηθεύονται από έναν μόνο παραγωγό (μπορεί ευκαιριακά να παίρνουν τυποποιημένα προϊόντα και από κάπου αλλού) και ότι αυτός ο παραγωγός ζει και δουλεύει σε κοντινή απόσταση, γι αυτό βέβαια μπορεί και μεταφέρει την παραγωγή του στις ομάδες κατανάλωσης. Πριν από 6 χρόνια που ήμουν πάλι εδώ υπήρχε μόνο μια ομάδα κατανάλωσης, το BAH. Στο χθεσινό σεμινάριο, χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα, ειπώθηκε ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή 60 περίπου ομάδες, μόνο στη Μαδρίτη. Και ότι σε όλες σχεδόν υπάρχουν λίστες αναμονής, για δύο κυρίως λόγους:
επειδή οι παραγωγοί δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν περισσότερα άτομα και, κυρίως, επειδή οι ομάδες κατανάλωσης δεν μπορούν να σηκώσουν μεγαλύτερο φόρτο δουλειάς.
Αυτή η μεγάλη ανάπτυξη των ομάδων κατανάλωσης, σε όλη τη χώρα, εξηγείται εν μέρει από την κατάσταση της γεωργίας και της παραγωγής τροφίμων στην Ισπανία: οι μικροί παραγωγοί είναι ελάχιστοι και η αγροτική παραγωγή είναι υπερ-βιομηχανοποιημένη και συγκεντρωμένη στα χέρια λίγων εταιρειών. Δεν υπάρχει η παράδοση των λαϊκών αγορών και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αγοράζει τα αγροτικά προϊόντα στο σούπερ μάρκετ. Αλλά ακόμα και στο μανάβικο της γειτονιάς να τα αγόραζε, αυτά είναι όλα ομοιόμορφα και συσκευασμένα σε πλαστικές συσκευασίες (άσε που για να διαλέξεις τα χύμα προϊόντα θα πρέπει να φορέσεις πλαστικό γάντι, μην τυχόν και περάσεις στην πατάτα τα μικρόβιά σου), και προέρχονται από τις ίδιες εταιρείες. Επίσης η Ισπανία είναι η ευρωπαϊκή χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων και στα χωράφια της γίνεται το 44% των πειραμάτων, όχι σε εργαστήρια, αλλά στο χωράφι. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτή τη βιομηχανοποίηση, είναι ότι το χωράφι του παραγωγού που προμηθεύει τη δική μας ομάδα (που καλλιεργεί βέβαια βιολογικά) το ψεκάζει συχνά ένα αεροπλάνο της κοινότητάς του, επειδή δίπλα του έχει έναν ελαιώνα. Έχουν ψεκάσει μάλιστα και τον ίδιο!(κάτι μου θυμίζει αυτό! Συνέβαινε παλαιότερα π.χ. και στο Πήλιο! Παρατήρηση δική μου)
Τέλος πάντων, επειδή πολύ τράβηξε το σεντόνι, να κλείσω λέγοντας ότι το εργαστήριο εκείνο έκλεισε αποφασίζοντας συγκεκριμένες δράσεις σε όλη τη Μαδρίτη όλον τον Μάιο, σχετικά με την αγροιοκολογία και τις ομάδες κατανάλωσης. Και, τέλος, έκανα μια επαφή με τον παραγωγό της αρχικής ομάδας BAH, που τώρα είναι στο συντονιστικό για τη διατροφική ασφάλεια και έχει γράψει και αρκετά βιβλία για αυτό το θέμα και για τα δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών, και θα τον ενδιέφερε να έρθει στην Αθήνα για την Οικογιορτή.
Έγιναν 80 εργαστήρια (τα διπλάσια από πέρυσι), από τα οποία αυτά που είχαν θέμα το αγροτικό ή την αλληλέγγυα οικονομία ήταν:
"Εναλλακτικές εμπειρίες στην ύπαιθρο: αφήνοντας την πόλη και επιστρέφοντας
στη γη"
"Καλλιέργησε βιοποικιλότητα, σπείρε τα δικαιώματά σου"
"Το δίκαιο εμπόριο από την οπτική της διατροφικής κυριαρχίας"
"Αλληλέγγυα οικονομία"
"Το περιβόλι: συνάντηση για τη διατροφική ασφάλεια μεταξύ παραγωγών και
καταναλωτών οικολογικών προϊόντων από τη Μαδρίτη και τα περίχωρά της"
Επίσης, υπήρχαν 3-4 σχετικά με την αποανάπτυξη, την κλιματική αλλαγή, το ποδήλατο κ.λπ. Επειδή γίνονταν όλα σχεδόν ταυτόχρονα, παρακολούθησα το τελευταίο, αυτό σχετικά με τα δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών, το οποίο κράτησε συνολικά γύρω στις 6 ώρες και είχε γύρω στα 80-100 άτομα. Ο στόχος του ήταν να δημιουργηθεί ένας συντονισμός μεταξύ των ομάδων κατανάλωσης, μεταξύ των παραγωγών που εφοδιάζουν αυτές τις ομάδες και να διοργανωθούν δράσεις ενημέρωσης για τη δυνατότητα δημιουργίας ομάδων κατανάλωσης αγροτικών προϊόντων ως εναλλακτική στο βιομηχανικό μοντέλο αγροτικής παραγωγής.
Οι ομάδες κατανάλωσης είναι άτυπες ομάδες τουλάχιστον 10 "μονάδων κατανάλωσης" (που αποτελούνται συνήθως από δύο άτομα μέχρι μια οικογένεια), οι οποίες συγκροτούνται για να πραγματοποιούν παραγγελίες από έναν ή μία παραγωγό (σε αυτή την περίπτωση, έναν). Συνήθως υπάρχουν τρία μοντέλα:
α) Λαμβάνουν σε εβδομαδιαία ή 15θήμερη βάση ένα καλάθι με ό,τι βγάλει ο παραγωγός, χωρίς δυνατότητα επιλογής. Είναι συν'ηθως προϊόντα συνολικού βάρους 6-8 κιλά, τα οποία κοστίζουν 15 ευρώ. Κάνουν συνελεύσεις συνήθως μια φορά τον μήνα για πρακτικά κυρίως θέματα. Σε μία τέτοια ομάδα ο είμαι κι εγώ.
β) Παίρνουν πάλι με την ίδια συχνότητα πράγματα που έχουν όμως επιλέξει από πριν (άρα ο παραγωγός ετοιμάζει ξεχωριστά καλάθια για την κάθε μονάδα κατανάλωσης). Πάλι βρίσκονται περίπου μια φορά τον μήνα για πρακτικά θέματα.
γ) Στην τρίτη περίπτωση πραγματοποιούνται εβδομαδιαίες συνελεύσεις, παρουσία των παραγωγών, που είναι μέλη κι αυτά της συλλογικότητας και έχουν επιλεγεί ως τα άτομα που θα δουλεύουν για ένα διάστημα στο χωράφι.
Στη συνέλευση συζητούνται όλα τα θέματα: από το τι θα καλλιεργηθεί μέχρι τον μισθό των παραγωγών. Είναι η περίπτωση του BAH (Κάτω από την Άσφαλτο υπάρχει το Χωράφι), της ομάδας που ξεκίνησε πριν από 7 χρόνια το εγχείρημα των ομάδων κατανάλωσης. Τώρα υπάρχουν νομίζω πάνω από 6 ομάδες BAH, η καθεμία με το χωράφι και τον παραγωγό της, και τα δικά της χαρακτηριστικά.
Τα κοινά στοιχεία και των τριών μοντέλων είναι ότι προμηθεύονται από έναν μόνο παραγωγό (μπορεί ευκαιριακά να παίρνουν τυποποιημένα προϊόντα και από κάπου αλλού) και ότι αυτός ο παραγωγός ζει και δουλεύει σε κοντινή απόσταση, γι αυτό βέβαια μπορεί και μεταφέρει την παραγωγή του στις ομάδες κατανάλωσης. Πριν από 6 χρόνια που ήμουν πάλι εδώ υπήρχε μόνο μια ομάδα κατανάλωσης, το BAH. Στο χθεσινό σεμινάριο, χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα, ειπώθηκε ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή 60 περίπου ομάδες, μόνο στη Μαδρίτη. Και ότι σε όλες σχεδόν υπάρχουν λίστες αναμονής, για δύο κυρίως λόγους:
επειδή οι παραγωγοί δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν περισσότερα άτομα και, κυρίως, επειδή οι ομάδες κατανάλωσης δεν μπορούν να σηκώσουν μεγαλύτερο φόρτο δουλειάς.
Αυτή η μεγάλη ανάπτυξη των ομάδων κατανάλωσης, σε όλη τη χώρα, εξηγείται εν μέρει από την κατάσταση της γεωργίας και της παραγωγής τροφίμων στην Ισπανία: οι μικροί παραγωγοί είναι ελάχιστοι και η αγροτική παραγωγή είναι υπερ-βιομηχανοποιημένη και συγκεντρωμένη στα χέρια λίγων εταιρειών. Δεν υπάρχει η παράδοση των λαϊκών αγορών και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αγοράζει τα αγροτικά προϊόντα στο σούπερ μάρκετ. Αλλά ακόμα και στο μανάβικο της γειτονιάς να τα αγόραζε, αυτά είναι όλα ομοιόμορφα και συσκευασμένα σε πλαστικές συσκευασίες (άσε που για να διαλέξεις τα χύμα προϊόντα θα πρέπει να φορέσεις πλαστικό γάντι, μην τυχόν και περάσεις στην πατάτα τα μικρόβιά σου), και προέρχονται από τις ίδιες εταιρείες. Επίσης η Ισπανία είναι η ευρωπαϊκή χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων και στα χωράφια της γίνεται το 44% των πειραμάτων, όχι σε εργαστήρια, αλλά στο χωράφι. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτή τη βιομηχανοποίηση, είναι ότι το χωράφι του παραγωγού που προμηθεύει τη δική μας ομάδα (που καλλιεργεί βέβαια βιολογικά) το ψεκάζει συχνά ένα αεροπλάνο της κοινότητάς του, επειδή δίπλα του έχει έναν ελαιώνα. Έχουν ψεκάσει μάλιστα και τον ίδιο!(κάτι μου θυμίζει αυτό! Συνέβαινε παλαιότερα π.χ. και στο Πήλιο! Παρατήρηση δική μου)
Τέλος πάντων, επειδή πολύ τράβηξε το σεντόνι, να κλείσω λέγοντας ότι το εργαστήριο εκείνο έκλεισε αποφασίζοντας συγκεκριμένες δράσεις σε όλη τη Μαδρίτη όλον τον Μάιο, σχετικά με την αγροιοκολογία και τις ομάδες κατανάλωσης. Και, τέλος, έκανα μια επαφή με τον παραγωγό της αρχικής ομάδας BAH, που τώρα είναι στο συντονιστικό για τη διατροφική ασφάλεια και έχει γράψει και αρκετά βιβλία για αυτό το θέμα και για τα δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών, και θα τον ενδιέφερε να έρθει στην Αθήνα για την Οικογιορτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου