24 χρόνια μετά το Τσερνομπίλ

Εικόνες από το πυρηνικό εργοστάσιο του Biblis στη Γερμανία από πρόσφατη περικύκλωσή του από διαδηλωτές(όπoυ συμμετείχαμε οικογενειακά), γιατί ενώ έπρεπε να κλείσει από το 2007, συνεχίζει τη λειτουργία του.
Η πυρηνική ενέργεια πάντα επικίνδυνη, ακριβή και ανεπιθύμητη!
Για ένα μέλλον χωρίς πυρηνικά όπλα!

Σήμερα, 24 χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ και η τραγική αυτή επέτειος αποτελεί αφορμή για για μια ακόμη φορά να εκφρασθεί από τον κόσμο η πλήρης αντίθεσή του στην Πυρηνική Ενέργεια.
Σήμερα, με το ενεργειακό ζήτημα να γίνεται επίκεντρο των συζητήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, χρειάζεται και πάλι να τονιστεί ότι λύση στο ενεργειακό πρόβλημα δεν μπορεί να δώσει η Πυρηνική Ενέργεια αλλά οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας με παράλληλη λήψη μέτρων αλλαγής του καταναλωτικού και αναπτυξιακού μοντέλου, προς μια οργάνωση της κοινωνίας με λιγότερες ανάγκες σε κατανάλωση ενέργειας και φυσικών πόρων,προς μια κοινωνία της "αποανάπτυξης".
Η πυρηνική ενέργεια δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση λύση για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όπως έχει πρόσφατα παρουσιαστεί από πολλές κυβερνήσεις με στόχο την επαναπροώθησή της.
Στο κεφάλαιο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, στο βιβλίο, μια παράγραφος ασχολείται με αυτό το θέμα. Ακολουθούν κάποιες περικοπές:
Οι εκφραστές του λόμπυ της πυρηνικής βιομηχανίας ήταν από τους πρώτους που αποδέχθηκαν ότι «ο θερμοκηπιακός όλεθρος» είναι ορατός και άρχισαν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το Περιβάλλον. Συντάχθηκαν με τους μέχρι τώρα αντιπάλους τους «Περιβαλλοντιστές» και περνάνε στην αντεπίθεση. «Αφού η κλιματική καταστροφή οφείλεται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου λόγω της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα. Και αφού αυτή η αύξηση οφείλεται και στις καύσεις των ορυκτών καυσίμων (κάρβουνο, πετρέλαιο) που γίνονται στα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εμείς έχουμε τη λύση:να αντικατασταθούν τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια με τα πυρηνικά, όπου δεν παράγεται γραμμάριο διοξειδίου.»
Δεν αντιλέγουν βέβαια ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος με την πυρηνική ενέργεια, όμως μπροστά στον «θερμοκηπιακό» κίνδυνο να διαλέξουμε την πυρηνική σαν το «μικρότερο κακό», γιατί ισχυρίζονται ότι δεν μπορούμε να βασισθούμε στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας.
Παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσαν να βρουν λύση στο ζήτημα της ασφάλειας (κάθε στιγμή μπορεί να ζήσουμε μια καταστροφή τύπου Τσερνομπίλ), ούτε τι θα κάνει με τα συσσωρευμένα πυρηνικά απόβλητα (αυτή τη στιγμή υπάρχουν 300.000 τόνοι παγκοσμίως εκ των οποίων μάλιστα οι 3000 είναι πλουτώνιο), επανέρχονται στο προσκήνιο. Θέλουν να πείσουν τις κυβερνήσεις ότι αποτελεί οικολογική λύση, και όχι μόνο να συνεχίσει να υπάρχει (εταιρείες ηλ. ενέργειας κάτοχοι παλιών ήδη πυρηνικών εργοστασίων που πρέπει να κλείσουν, προσπαθούν να πετύχουν-και το πετυχαίνουν από ότι φαίνεται π.χ. στη Γερμανία- τη παρά πέρα συνέχιση της λειτουργίας τους), αλλά και να επενδύσουν για το μέλλον πάνω της, κάνοντας καινούργιες παραγγελίες για τα ενεργειακά προγράμματά τους. Η Κίνα για παράδειγμα έχει παραγγείλει (και είναι υπό κατασκευή) 5 καινούργιους αντιδραστήρες και προγραμματίζει άλλους 13, ενώ η Ινδία 7 και προγραμματίζει άλλους 4. (Το ίδιο έχει δηλώσει και ο Ομπαμα τελευταία, ότι θα κτίσει και νέα πυρηνικά εργοστάσια με το ίδιο επιχείρημα, προσθέτω σήμερα)

Είναι όμως τα πυρηνικά εργοστάσια η πραγματική λύση για να αποφύγουμε το «θερμοκήπιο»;
Για να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα πρέπει να δούμε κάποια δεδομένα:
Τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος συμμετέχουν κατά 24% παγκοσμίως στην έκλυση διοξειδίου του άνθρακα. Από την άλλη το διοξείδιο του άνθρακα είναι υπεύθυνο για το 50% του φαινομένου του θερμοκηπίου. Άρα τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια είναι υπεύθυνα για το φαινόμενο κατά: 50%.24% = 50/100.24/100 = 1200/10000 = 12/100 = 12%
Αυτό σημαίνει ότι αν σταματούσε εντελώς αυτή η παραγωγή και τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια αντικαθιστούταν από πυρηνικά θα είχαμε μια βελτίωση μόνο κατά 12%. Και αυτό πάλι αν ήταν αλήθεια ότι κατά την διαδικασία της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας δεν εκλύονταν CO2, γιατί στην πραγματικότητα τόσο στο αρχικό στάδιο του κύκλου των πυρηνικών καυσίμων -εξόρυξη και επεξεργασία ουρανίου-, όσο και στο τελικό -διαμόρφωση, συντήρηση, μεταφορά και αποθήκευση αποβλήτων-, παράγονται μεγάλες ποσότητες CO2, που αυξάνονται όσο μειώνεται η ποιότητα του αρχικού ουρανίου.
Για μια βελτίωση λοιπόν ,έστω της τάξης του 12%, μας προτείνουν τον «πυρηνικό όλεθρο» σαν λύση. Γιατί πραγματικά για όλεθρο πρόκειται: αν υποτεθεί ότι στο μέλλον θα πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες σε ηλεκ. ενέργεια από πυρηνικά εργοστάσια, τότε θα έπρεπε να υπάρχουν πάνω από 5000 τέτοια σε παγκόσμιο επίπεδο. Με μια τέτοια όμως πυκνότητα πυρηνικών εργοστασίων (έστω και «ασφαλών»), θα είχαμε καταστροφή τύπου Τσερνομπίλ σχεδόν κάθε 2 χρόνια, όπως υπολογίζεται στατιστικά. Πέρα από το ότι θα γεμίζαμε πυρηνικά απόβλητα, τα οποία δεν θα ξέραμε τι να τα κάνουμε.
Είναι λοιπόν φανερό ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είναι η μορφή ενέργειας που θα μας σώσει από την κλιματική καταστροφή. Είναι απλά αυτή που θα σώσει τα συμφέροντα της πυρηνικής βιομηχανίας.