«Η ελληνική ελίτ δεν πληρώνει τα επιτόκια»

Ο γερμανός πράσινος ευρωβουλευτής και ειδικός στα οικονομικά Sven Giegold κατηγορεί τη Γερμανία ότι θέλει να πετύχει υπερκέρδη με τα δάνεια προς την Ελλάδα. Η Γερμανική κυβέρνηση, ενώ η ίδια δανείζεται με 3%, δανείζει στην Ελλάδα με 5%.
«Οι μισθοί δεν είναι το πρόβλημα της Ελλάδας. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι κερδίζουν μόνο το ελάχιστο για την επιβίωση. Η Ε.Ε. απέτυχε να εξασφαλίσει την ισοκατανομή των βαρών στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας. Τα ανώτερα στρώματά της γέμισαν τις τσέπες τους τα προηγούμενα χρόνια-μέσω της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και των πελατειακών κρατικών συμβάσεων. Τα με αυτόν τον τρόπο αποκτηθέντα περιουσιακά τους στοιχεία εξακολουθούν να διαφεύγουν και να μη μπαίνουν στο στόχαστρο των μέτρων. Οι στρατιωτικές δαπάνες είναι επίσης πέρα από κάθε μέτρο».

Πραγματικά: μιλάνε για βοήθεια, ενώ πρόκειται για ακριβά δάνεια. Η υπερχρεωμένη Λετονία π.χ. δανείσθηκε από ΔΝΤ με 3,5%, ενώ η Μέρκελ ήθελε, στην αρχή τουλάχιστον, να δανείσει με επιτόκια της «αγοράς». Αλλά και με το 5% η Γερμανία κερδίζει εις βάρος όχι της ελληνικής ελίτ, αλλά των χαμηλότερων εισοδηματικά στρωμάτων του ελληνικού λαού.Θα ήταν καλό αν μπορούσε να εφαρμοσθεί μια ελεγχόμενη στάση πληρωμών, ώστε να πληρώσουν και οι πιστωτές της χώρας, αλλά στα πλαίσια της Ε.Ε. δεν είναι αυτό δυνατόν, γιατί τότε οι πιστωτές και οι τράπεζες θα ανέβαζαν στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού και για τις άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες όπως Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία. Με αυτόν τον τρόπο εκβιάζεται και η Ε.Ε., στη περίπτωση που θα ήθελε πραγματικά να βοηθήσει την Ελλάδα. Είναι δέσμια των μέχρι τώρα πολιτικών στήριξης του κεφαλαίου.

Υπάρχει μια νέα έρευνα που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, με πιθανότητα πάνω από 99%, τα επιτόκια των ελληνικών κρατικών ομολόγων ανέβηκαν τόσο ψηλά, γιατί υπήρξε «παιγνίδι» με τις ασφάλειες κινδύνου αποπληρωμής των δανείων (CDS). Για άλλη μια φορά αποδείχνεται ότι οι «αγορές» κάθε άλλο παρά αποτελεσματικές και λογικές είναι. Υπάρχουν απεριόριστες υπερβολές και απληστίες, που φθάνουν μέχρι του σημείου οι τράπεζες για παράδειγμα, που στην αρχή της κρίσης στηρίχθηκαν με κρατικά κεφάλαια, να στρέφονται και να «δαγκώνουν» το χέρι που τις τάισε, ώστε στη συνέχεια να μετατρέπουν τη κρίση σε δημοσιονομική, σε κρατική κρίση.
Αυτό βέβαια έχει και το καλό ότι τερματίζει επιτέλους και τις ψευδαισθήσεις των ελληνικών μεσοστρωμάτων για ένα κοινωνικό σοσιαλδημοκρατικό κράτος πρόνοιας, που για αυτό το λόγο έφεραν το ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση