Προς μία Αστική Οικοκοινότητα

Αστική Οικοκοινότητα; Πως είναι δυνατόν; Η έννοια του Αστικού και η έννοια του Οικολογικού δεν είναι εξ' ορισμού αντίθετες;

Σε αυτή την παρουσίαση θα δείξουμε ότι αυτές οι, φαινομενικά, αντιφατικές έννοιες συνδυάζονται άριστα μεταξύ τους. Οι τεχνολογικές λύσεις που παρουσιάζονται εδώ, όπως και οι ιδέες για οργανωτικές δομές και δράσεις, μπορούν φυσικά να εφαρμοστούν και αποσπασματικά, αλλά πιστεύω ότι η σύνθεσή τους σε ένα συνολικό μοντέλο είναι πολύ ισχυρότερη.

ΓΙΑΤΙ
Είναι πλέον φανερό ότι ο δυτικός κόσμος, όπως τον ξέραμε ως τώρα, καταρρέει.

Εκατομμύρια άνεργοι, δεκάδες χιλιάδες νεοάστεγοι, περικοπές επιδομάτων υγείας και πρόνοιας, απολύσεις γιατρών και εκπαιδευτικών, κλεισίματα νοσοκομείων και σχολείων, αβέβαιη ως ανύπαρκτη σύνταξη για τους περισσότερους από μας, οικολογική κατάρρευση, είναι προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ήδη και δυστυχώς φαίνεται ότι θα αντιμετωπίσουμε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σύντομα.

Συγκρίνεται συχνά η εποχή μας με τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του '30. Σωστά κατά ένα μέρος, λόγω της χρηματοπιστωτικής "κρίσης", λάθος κατά ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος. Η μεγάλη διαφορά του τότε με το τώρα, είναι η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ και η ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ που έχουμε αποκτήσει.

Η πρόταση, συνοπτικά
Αφού το κοινωνικό κράτος διαλύθηκε, ας διαμαρτυρόμαστε, αλλά, κυρίως, ας δημιουργήσουμε ΕΜΕΙΣ, σαν παρέες, σαν γειτονιές, σαν ομάδες κοινού ιδεολογικού προσανατολισμού, σαν κοινωνία τελικά, δικές μας, ανεξάρτητες από το κράτος, παράλληλες αυτοδιαχειριζόμενες δομές.

ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ
Επανατοπικοποίηση, σε αντίθεση με την παγκοσμιοποίηση, η οποία είδαμε ότι παράγει μιζέρια και θάνατο για τους πολλούς και ταυτόχρονα πρωτοφανή συσσώρευση πλούτου για τους ελαχιστότατους.

Να δημιουργήσουμε κοινότητες 5, 10, 20, 50 ανθρώπων, με κοινόχρηστους χώρους, στην πόλη ή/και στην επαρχία, που να είναι, όσο είναι δυνατόν, ανεξάρτητες από την ύπαρξη ή μη ύπαρξη του χρήματος ΚΑΙ του πετρέλαιου.

• Να παράγουμε σαν κοινότητα τα τρόφιμα που χρειαζόμαστε (Στην πόλη; Και όμως γίνεται!).
• Να παράγουμε σαν κοινότητα την ενέργεια που χρειαζόμαστε.
• Να δημιουργήσουμε κοινοτικές - συνεργατικές δομές για τις συναλλαγές μέσα στην κοινότητα αλλά και γύρω από αυτήν, συστήματα ανταλλαγών, τράπεζες χρόνου και ελεύθερα από τράπεζες και τόκους τοπικά συμπληρωματικά νομίσματα..
• Να δημιουργήσουμε συνεργατικές επιχειρήσεις, όπου η "υπεραξία" δε θα συσσωρεύεται στις τσέπες λίγων, αλλά θα επιστρέφει στην κοινότητα.
• Να φροντίσουμε τους μεγάλους σε ηλικία και να δώσουμε καλύτερη εκπαίδευση στα παιδιά μας.
• Να διδάξουμε ο ένας στον άλλο τις δεξιότητές μας και να τις αναπτύξουμε παραπέρα.
• Να παράγουμε πολιτισμό.
• Να αναπτύσουμε και να προωθούμε και να χρησιμοποιούμε μόνο ανοιχτά συστήματα, χωρίς εταιρικές πατέντες.

Να είμαστε μαζί και όχι απομονωμένοι, στους καναπέδες μας οι τυχεροί, στο δρόμο οι άτυχοι.

Με λίγα λόγια, ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, ΤΩΡΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣΤΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ, ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΒΗΘΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ αν δε σας ενοχλεί η λέξη σε μία τέτοια συζήτηση.

Για μια Νέα Οικονομία, προσανατολισμένη στον Άνθρωπο και στη Γη.
Για μια Οικονομία της Ευτυχίας και όχι του Προϊόντος.

Μπορούν να γίνουν τέτοιες κινήσεις; Νομίζω ότι, αν δε γίνουν, θα περάσουμε πολύ άσχημες καταστάσεις.
Ουτοπία; Ίσως. Αν έχετε όμως λίγη υπομονή, ρίξτε μια ματιά και σχολιάστε στις παρακάτω σελίδες.

 

http://astoiko.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=1&Itemid=102