Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Μουνταρία… Του Γιάννη Μακριδάκη



Η φωτογραφία που δημοσίευσε ο Guardian και κάνει τον γύρο του διαδικτύου, μου προξένησε καίριο χτύπημα. Διότι ασχολούμαι εδώ και καιρό με ένα θέμα, από αυτά που μπορεί κάποια στιγμή, αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, να γίνουν και βιβλίο.
Δημοσιεύω εδώ ένα απόσπασμα, βασισμένο σε λόγια παλιού ναυτικού:
“Άμα ξεμπαρκάριζε κανένας από το βαπόρι, του ‘λεγα τα ρούχα που έχεις για πέταμα, φανελάκια, παντόφλες, παπούτσια, μην τα πετάξεις, βάλ’ τα σε ένα τσουβάλι. Και άμα πηγαίναμε στην Αφρική, στη Νιγηρία, το μεσημέρι που σταματούσανε οι εργάτες του λιμανιού για φαϊ, έβγαινα στη σκάλα του βαποριού και πέταγα ένα φανελάκι. Εκατό άτομα μουντέρνανε το φανελάκι, εκατό άτομα μουντέρνανε μια παντόφλα, σαγιονάρα. Έπιανε ένας τη σαγιονάρα κι εγώ στεκόμουνα με την σαγιονάρα την άλλη στο χέρι και με παρακαλούσε δώσε μου την εμένα γιατί άμα την πετάξεις θα μείνω με μια σαγιονάρα, τόσο χάλι οι ανθρώποι να πούμε. Πολλές φορές δεν την πετούσα την άλλη, την έδινα στον ίδιον, που είχε πιάσει την πρώτη…"
Τα συμπεράσματα δικά σας. 

Σχόλιο:  "...τόσο χάλι οι άνθρωποι να πούμε". Αυτό το "χάλι" της φωτογραφίας, στη δική μας περίπτωση, έχει δύο όψεις. Να δούμε τη θετική της όψη, για να μη "μας πάρει από κάτω" η αρνητική, που είναι αυτή της εξαθλίωσης από τη μια και της "φιλανθρωπίας" από την άλλη.
 Η θετική όψη:  α) από τη μεριά των "ευεργετούμενων" να δουν ότι προτεραιότητα έχουν οι βιοτικές τους ανάγκες και ότι για την ικανοποίησή τους μπορούν να κάνουν πολλά οι ίδιοι. Μπορούν να οργανώσουν την επιστροφή τους στην περιφέρεια, όπου ο καθένας και όλοι μαζί έχουν πολλές δυνατότητες να παράγουν τη τροφή τους, που τώρα οι μεσάζοντες την έχουν κάνει απλησίαστη για το βαλάντιό τους μέσω της αγοράς. β) Από τη μεριά των "ευεργετών" αγροτών να δουν ότι μπορούν να αναδιαρθρώσουν τις καλλιέργειές τους και να στραφούν προς τα προϊόντα διατροφής και όχι προς τις μονοκαλλιέργειες για παραγωγή πρώτων υλών για την βιομηχανία διατροφής. Επίσης αν αυτοοργανωθούν σε ομάδες παραγωγών και συνεταιρισμούς κοινωνικής-αλληλέγγυας οικονομίας για να έλθουν σε επαφή απευθείας με τους καταναλωτές και καλύτερα θα πληρώνονται για τον κόπο τους και φθηνότερα προϊόντα θα προσφέρουν στους οικονομικά αδύνατους, αποφεύγοντας τους εμπόρους μεσάζοντες που ανεβάζουν τις τιμές μέχρι 5-6 φορές πάνω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου