Για τις εκλογές

Αποχή, Λευκό, Άκυρο και ψήφος στα μικρά κόμματα:
μύθοι και εκβιασμοί του πολιτικού μας συστήματος

Της Νέλλης Ψαρρού, Άρθρο δημοσιευμένο στη Χανιώτική καθημερινή εφημερίδα Ο Αγώνας της Κρήτης (21/4/2012).

Πολλά χρόνια τώρα κυκλοφορούν διάφορες φήμες που, ανακατεμένες με ψήγματα πραγματικότητας, συνθέτουν τους σύγχρονους πολιτικούς μας μύθους. Στον διαρκή μύθο που ήθελε το λευκό, για παράδειγμα, να «πηγαίνει στο πρώτο κόμμα» έχει προστεθεί προσφάτως και αυτός που θέλει το 51% των λευκών να ακυρώνει ουσιαστικά την εκλογή ή να στέλνει τους βουλευτές σπίτι τους. Αυτόν τον τελευταίον δεν θα τον πούμε καν μύθο καθώς στερείται και τα όποια ψήγματα αλήθειας μπορεί να επικαλούνταν προς διαστρέβλωση: πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από το Σύνταγμα ή τον εκλογικό νόμο, ούτε καν με «τραβηγμένη» ερμηνεία. Άλλωστε, ο εκλογικός νόμος, όπως θα αναλύσουμε στη συνέχεια, προνοεί ακριβώς για το πώς θα αποδυναμώσει την πολιτική διαμαρτυρία. Προφανώς πρόκειται για προπαγάνδα εκπορευόμενη από τα μεγάλα κόμματα που θέλουν να οδηγήσουν τις «ψήφους διαμαρτυρίας» εκτός εκλογικού μέτρου μέσω του λευκού. Αντίστοιχα, ορισμένα μικρά κόμματα εδώ και δύο δεκαετίες προωθούν την μυθοπλασία του «πρώτου κόμματος» ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι οι ψήφοι διαμαρτυρίας στο λευκό είναι χαμένες ψήφοι για τα ίδια.
Αλλά, ας αφήσουμε τις μεθοδεύσεις του καθενός και ας δούμε τι ισχύει στην πραγματικότητα...

Η συνέχεια του άρθρου εδώ:

http://www.nellypsarrou.com/index.php?option=com_content&task=view&id=309&Itemid=63

Η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και οι εκλογές ως ψευδαίσθηση και ως απάτη

του Κώστα Λάμπου

 Ένα νέο εκλογικό σκηνικό στήνει το σύστημα του κεφαλαίου για τις 6 Μάη 2012 με στόχο να εξαπατήσει για μια ακόμα φορά την εργαζόμενη και άνεργη ελληνική κοινωνία και να ξαναλειτουργήσει τη λεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία του που πνέει τα λοίσθια. Ο ελληνικός Λαός σέρνεται για μια ακόμα φορά στις κάλπες, υποτίθεται για να εκλέξει την κυβέρνηση της χώρας, με την ψευδαίσθηση πως αυτή τη φορά, όπως άλλωστε κάθε φορά που οδηγείται στις κάλπες, θα εκλέξει μια καλύτερη από την προηγούμενη κυβέρνηση. Αμέσως μετά τις εκλογές θα διαπιστώσει και πάλι, όπως και κάθε προηγούμενη φορά, πως κάθε νέα κυβέρνηση αποδείχνεται χειρότερη από την προηγούμενη και η κατάσταση στη χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, με τελικό αποτέλεσμα η σύγχυση γύρω από τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος να μεγαλώνει και η απογοήτευση από την πολιτική, τα κόμματα και τους πολιτικούς να οδηγεί στην αποπολιτικοποίηση, στη μοιρολατρία και στην κοινωνική κατάθλιψη...

Η συνέχεια:  http://www.infonewhumanism.blogspot.de/2012/04/blog-post_19.html

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΡΔΗΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Οι τελευταίες εκλογές του παλιού κόσμου

Η μεταπολίτευση πεθαίνει, η ανασύνθεση παραμένει ζητούμενο

Το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει καμία λύση στο δράμα που ζούμε. Και, δυστυχώς, μέρος του προβλήματος δεν είναι μόνον ο δικομματισμός ή οι «μνημονιακές δυνάμεις», αλλά όλες οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και, ενώ πορευόμαστε σε μια από τις σημαντικότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών, που σηματοδοτούν το ορι­στικό τέλος της μεταπολίτευσης, το τοπίο μοιάζει σαν μία από τα ίδια. Βρισκόμαστε ακόμα σε κατάσταση όπου αναζη­τούμε «ψήφους διαμαρτυρίας», «ψήφους απελπισίας», και αναπαράγεται η λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Γι’ αυ­τόν το λόγο, οι ερχόμενες εκλογές μάλλον θα μείνουν στην ιστορία ως οι τελευταίες του παλαιού κόσμου και όχι ως η γένεση του καινούργιου...

Η συνέχεια:

http://ardin-rixi.gr/archives/4886

Θεματική Άμεσης Δημοκρατίας Πλατείας Συντάγματος

Εκλογές: Ας τους γυρίσουμε την πλάτη με ενεργητική αποχή

Το κοινοβούλιο, τα κόμματα και οι εκλογές εμφανίστηκαν μαζί με τον κυρίαρχο ρόλο της αστικής τάξης στην κοινωνία. Σε όλη την ιστορική πορεία μέχρι σήμερα, μπορεί να άλλαξαν οι τρόποι αντιπροσώπευσης, αλλά παρέμεινε σταθερό το νόημα του κοινοβουλίου και το περιεχόμενο των εκλογών. Αποτελούν τα κυριότερα μέσα νομιμοποίησης της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης. Η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα ενδιάμεσα στρώματα συμμετέχουν στο κοινοβούλιο με τα δικά τους κόμματα, αλλά λειτουργούν σαν ομάδες πίεσης για παραχώρηση κάποιων δικαιωμάτων, χωρίς να τους επιτρέπεται η ουσιαστική αμφισβήτηση αυτής της κυριαρχίας. Όσες φορές αμφισβητήθηκε, είτε απέτυχε γιατί την έπνιξαν στο αίμα, είτε, ελάχιστες φορές, πέτυχε και δημιούργησε στην πορεία πάλι ένα καθεστώς κυριαρχίας μιας μικρής μειοψηφίας, μιας νέας άρχουσας τάξης, που όπως η παλιά είχε στα χέρια της τον τρόπο και τα μέσα οργάνωσης της κοινωνίας προς όφελός της...

Η συνέχεια: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrt7Rvz7OP1f3mN8EA5Dno_bclYB_o4_zNh4F4NDTicTJYFqjmKYVfr2uWLXW0ps7SOjpxGqR1D_JqwSEm-onFJ_rZYJV9oaEmauwTKJUu-p6iD4rzlAZSpSIR13mBNfN5bIqD22pBuuE/s1600/tumblr_lne8blCaXK1qkodwho1_500.jpg

Γιατί στηρίζω τους Οικολόγους Πράσινους;

- γιατί είναι ένα κόμμα που δεν αποτελείται από επαγγελματίες πολιτικούς αλλά ενεργούς πολίτες

- γιατί έχει οριζόντια, μη αρχηγική δομή και δημοκρατική λήψη αποφάσεων

- γιατί συνδυάζει τα προτάγματα της οικολογίας, της ελευθερίας και της αυτοδιαχείρισης

- γιατί η προστασία των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων είναι εξίσου σημαντική με την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας

- γιατί έχει ξεκάθαρη αντιρατσιστική, αντιεθνικιστική, αντιμιλιταριστική και αντιαπαγορευτική στόχευση

- γιατί ασπάζεται τις αρχές της μη βίας, της συνύπαρξης, του ανθρωπισμού και του σεβασμού στο διαφορετικό

- γιατί είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που έχει ρεαλιστικές και συνάμα ριζοσπαστικές προτάσεις για την έξοδο από την κοινωνικο-οικονομική και περιβαλλοντική κρίση

- γιατί όσο πιο πολλά μικρά κόμματα μπουν στη Βουλή, τόσο καλύτερος ο κοινοβουλευτικός έλεγχος

- γιατί η οικολογία δεν είναι ουτοπία, αλλά ο δρόμος για μια άλλη κοινωνία

- γιατί είναι καιρός να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, να αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία

- γιατί στη λεηλασία του μνημονίου εμείς απαντάμε με αγώνα για τη μητέρα Γη και την ελευθερία

Μιχάλης Θεοδωρόπουλος, Περιβαλλοντολόγος,