Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Κοινωνικοποίηση: Η διέξοδος από τις συμπληγάδες του κρατισμού και της ιδιωτικοποίησης. Γιώργος Κολέμπας / Βασίλης Γιόκαρης


Εκδόθηκε το καινούργιο βιβλιο μας από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων:

Σχήμα 17Χ24, Σελίδες 176 + ένθετο με διαγράμματα

Η πρόταση για κοινωνικοποίηση της παραγωγής και της παροχής υπηρεσιών προς εξυπηρέτηση βασικών ανθρώπινων και κοινωνικών αναγκών (άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη για τοπικοποίηση) προβάλλει: α) ως αδήριτη ανάγκη για να συμβάλει στην αντιμετώπιση και την υπέρβαση των ασύλληπτων αδιεξόδων, τα οποία έχει δημιουργήσει και εξακολουθεί να επισωρεύει στο υπερώριμό του στάδιο –στη φάση της χρηματιστηριακής ασυδοσίας του– το οικονομικό σύστημα (καπιταλισμός) σε οικονομικό / εργασιακό / κοινωνικό / πολιτικό και οικολογικό επίπεδο, έχοντας αναγάγει τη μεγιστοποίηση του ιδιωτικού οικονομικού κέρδους και συμφέροντος σε υπέρτατη αξία της ζωής αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις• β) ως διέξοδος από τις συμπληγάδες πέτρες από τη μία πλευρά τού διακατεχόμενου από εντονότατο κρατισμό και αναποτελεσματικότητα ελληνικού κρατικού, δημόσιου και δημοτικού, τομέα, και από την άλλη πλευρά του σίφουνα της ιδιωτικοποίησης που βρίσκει ως εκ τούτου το έδαφος προετοιμασμένο και σαρώνει (και) τον δημόσιο χώρο.
Η κοινωνική οικονομία αναδύεται με λίγα λόγια ως ένας τρίτος τομέας μεταξύ του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, ο οποίος μπορεί: α) είτε να κινείται σε επίπεδο «λαϊκού καπιταλισμού», β) είτε –διευρυνόμενος και βαθαίνοντας τους στόχους και τα περιεχόμενά του– να υποσκάπτει τα οικονομικά / παραγωγικά θεμέ¬λια του «υπαρκτού καπιταλισμού» και να δημιουργεί τις ουσιώδεις προϋποθέσεις για τη μετάβαση σε ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικοπολιτικό σύστημα οργάνωσης και χειραφέτησης της κοινωνίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου