Που «υπάρχουν τα λεφτά»;

Παρόλο που η άποψη του μπλοκ είναι ότι θα πρέπει να «απεξαρτητοποιηθούμε από τα λεφτά τους», εντούτοις δεν μπορεί να μείνει αδιάφορο από την αποκάλυψη στοιχείων σε σχέση με αυτά τα γ…μένα τα «λεφτά τους». Για το «..ποιός έχει τα λεφτά, τα λεφτά, την πορτοφόλα;», όπως λέει και το λαϊκό άσμα.
Και τα στοιχεία προέρχονται από την έκθεση της γνωστής εταιρείας συμβούλων Merrill Lynch , για τον παγκόσμιο πλούτο. Αυτοί «που τα έχουν» θέλουν να ξέρουν και «τι έχουν», γιατί από ότι φαίνεται έχουν χάσει και τον λογαριασμό του πλούτου τους και έχουν ανάγκη από εταιρείες συμβούλων.
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
• σε όλο τον κόσμο υπάρχουν σήμερα γύρω στα 11 εκατομμύρια ιδιώτες, οι οποίοι κατέχουν ρευστή περιουσία-πέρα από την ακίνητη κ.λπ.-πάνω από 1 εκατομ. δολάρια
• ο συνολικός τους πλούτος πέρυσι-χρονιά οικονομικής κρίσης επίσης-αυξήθηκε κατά 42,7 τρισεκατομ. δολάρια, μια αύξηση 9,7%, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ αύξησης του 2007-πριν τη κρίση-που ήταν 40,7 τρισεκατομ. δολάρια
• η υποκατηγορία των «πάρα πολύ πλούσιων»(ρευστή περιουσία άνω των 30 εκατομ. δολαρίων) ζει κυρίως(53%) σε 3 χώρες: ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία. Μόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν 3,1 εκατομ. «πάρα πολύ πλούσιων» και κατέχουν πάνω από 90 τρισεκατομ.δολ. Για σύγκριση: το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ είναι 14,3 τρισεκατομ.(σχεδόν το 100% του αμερικάνικου ΑΕΠ), ενώ η πολιτεία της Μινεσότα έχει πτωχεύσει απολύοντας 20.000 εργαζόμενους
• οι ευρωπαίοι εκατομυριούχοι ελέγχουν περισσότερο από το 26% των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη
• το ενδιαφέρον στοιχείο της έκθεσης: η αύξηση του χρηματικού πλούτου τους δεν προήλθε από παραγωγικές δραστηριότητες, αλλά από χρηματιστηριακές επενδύσεις, όπου είχαμε αύξηση κατά 18% των μετοχών-βλέπε προσδοκιών- διεθνώς. Δεν υπάρχει δηλαδή στην ουσία αύξηση πραγματικών αξιών, αλλά μια χρηματιστηριακή φούσκα, που διογκώθηκε ακόμα περισσότερο. Υποτίθεται ότι η κρίση θα βοηθούσε να «ξεφουσκώσει» ο μεγάλος όγκος χρήματος που κυκλοφορεί σε παγκόσμιο επίπεδο και ο οποίος έχει φθάσει τα 600 τρισεκατομ. δολάρια, ενώ το αντίστοιχο παγκόσμιο ΑΕΠ βρίσκεται στο επίπεδο των 50-60 τριεκατομ. Οι πλουσιότεροι δηλαδή αυξάνουν τα χαρτοφυλάκιά τους, ενώ οι φτωχοί αυξάνονται αντίστοιχα με το πρόσχημα της «εξυγίανσης», χάνοντας τις μέχρι τώρα θέσεις εργασίας τους.
Λεφτά λοιπόν υπάρχουν-εκεί που υπήρχαν πάντα-και απλά στη περίοδο της οικονομικής κρίσης συσσωρεύονται ακόμα περισσότερο σε λιγότερα χέρια, χάριν των «αγορών κεφαλαίων». Οι φτωχοί αυξάνονται γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν φτωχούς όσους δεν έχουν τα «υπερφουσκωμένα» συμβατικά χρήματά «τους» και δεν κατέχουν θέσεις εργασίας στις επιχειρήσεις «τους». Και έχουν δίκιο βέβαια, ενόσω οι άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από τις συμβατικές χρηματικές ανταλλαγές μεταξύ τους και ενόσω ικανοποιούν τις ανάγκες τους μέσω των «αγορών των προϊόντων τους».
Είναι φανερό ότι οι κοινωνίες χρειάζεται να αμφισβητήσουν και να αλλάξουν ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα, που στηρίζεται και προωθεί τη συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στα χέρια μόνο μιας ελίτ, η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει τις ερχόμενες γενιές της ανθρωπότητας και το καράβι με το οποίο ταξιδεύουν-τον πλανήτη γη-σε μετωπική σύγκρουση με το μεγάλο παγόβουνο που δημιουργεί σιγά –σιγά η απληστία των σημερινών ολίγων. Σε κοινωνική και οικολογική καταστροφή.
Είναι καιρός οι μεσαίες τάξεις αυτών των κοινωνιών, που μέχρι τώρα ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις με την ψήφο και την κατανάλωσή τους, να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει πλέον ελπίδα για αυτές να κινηθούν προς «τα πάνω» και να περάσουν στην ελίτ, αλλά αντίθετα ότι το μέλλον τους είναι η «εξαθλίωση»-για τα δικά τους δεδομένα-και το πέρασμα στους «από κάτω». Για να μην θεωρείται σαν ήττα από τη μεριά τους αυτή τους η αναγκαστική πορεία, θα πρέπει να τους γίνει συνείδηση ότι υπάρχει η δυνατότητα της ευημερίας και με λιγότερα. Να απορρίψουν την απληστία σαν επιθυμία και την ποσότητα σαν μέτρο σύγκρισης. Να επιθυμήσουν την συνειδητή και υγιή λιτότητα καθώς και να επιλέξουν την ποιότητα σαν νέο μέτρο.
Ο πλανήτης αυτός μπορεί να εξασφαλίσει για όλους ένα «ποιοτικό γεύμα», αλλά δε μπορεί να ικανοποιήσει την βουλιμία των λίγων για «λουκούλια γεύματα».