Μια πρόταση για το επόμενο διάστημα

Για το επόμενο διάστημα-όχι μόνο του καλοκαιριού-αλλά το μακρόχρονο της εφαρμογής των "μνημονίων", όχι μόνο από την σημερινή κυβέρνηση, αλλά και από τις επόμενες που πιθανά θα προκύψουν:
Το κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών-που θα πυκνώσει πάλι, ιδίως μετά τον Σεπτέμβρη και τη λαίλαπα των μέτρων του 2ου μνημονίου-θα πρέπει να περάσει στη δεύτερη φάση. Από την έκφραση της αγανάκτησης προς τους ντόπιους και διεθνείς κρατούντες, στη διαμόρφωση μιας συνολικής πρότασης διεξόδου προς την ελληνική κοινωνία.
Μια πρόταση που εκτός από την υλοποίηση του μέχρι τώρα βασικού αιτήματος της άρσης των μνημονίων και του χρέους, θα πρέπει να έχει και το σκέλος της θετικής διεξόδου από την οικονομική-κοινωνική-οικολογική-πολιτισμική-πολιτική κρίση. Γιατί σωστά δεν είμαστε διατεθειμένοι οι "από κάτω" να "πληρώσουμε και να πουλήσουμε, γιατί δεν χρωστάμε εμείς", αλλά θα πρέπει-για να απαλλαγούμε από τους ληστές μας-να τους φωνάξουμε κατάμουτρα ότι δεν "χρειαζόμαστε, ούτε θέλουμε τα λεφτά τους". Να διατυπώνει και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσει να σταθεί πάλι στα πόδια της η ελληνική κοινωνία και τα διάφορα στρώματά της, που όλο και θα εξαθλιώνονται και θα συνειδητοποιούν ότι τέλειωσε η εποχή των "παχιών αγελάδων" και του "νοικοκυραίοι με τζιπ, κάρτες και χρέη" και ότι προορίζονται για τις στρατιές των "από κάτω", που θα απομυζούνται-μαζί με τη φύση-από την ελίτ των "από πάνω".
Να διατυπώσει τον τρόπο με τον οποίο θα επαναπροσδιορίσει τις πραγματικές της ανάγκες και θα απορρίψει το υπερκαταναλωτικό πρότυπο που της είχε μέχρι τώρα επιβληθεί από τα χρηματοπιστωτικά συστήματα και τα συστήματα υπερπαραγωγής του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Τον τρόπο που μπορεί να επιδιώξει μια ποιοτικά ανώτερη καθημερινότητα, να ζει καλύτερα στηριζόμενη στα συλλογικά αγαθά και σε αυτά που μπορεί να προσφέρει δωρεάν η ελληνική φύση και το περιβάλλον της.
Να προτείνει τους θεσμούς μέσα από τους οποίους θα υλοποιηθεί το δεύτερο και τρίτο συλλογικό αίτημα των ημερών: "να φύγουν αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, δεν μπορεί να εκπροσωπηθούμε καλύτερα από κανένα, να αυτοκυβερνηθούμε με άμεση δημοκρατία".
Αφού ολοκληρωθεί αυτή η δεύτερη φάση της διατύπωσης και ολοκλήρωσης ενός προγράμματος μετάβασης προς την κοινωνία που θέλουμε-που σημειωτέον θα πρέπει να εμπλακούν σε αυτή τη διαδικασία όσο γίνεται περισσότεροι ενδιαφερόμενοι πολίτες-το κίνημα μπορεί να περάσει στην τρίτη φάση. Στη φάση υλοποίησής του από την ίδια την κοινωνία, που θα έχει κινητοποιηθεί και θα μπαίνει σε περίοδο μετάβασης. Τότε η πλειοψηφία της θα βρει και θα εμπνευσθεί τους τρόπους για αυτή την υλοποίηση, αρκεί να έχει πεισθεί για αυτό και να έχει τη θέληση να αλλάξει ατομικές και κοινωνικές συνειδήσεις, δημιουργώντας τον πολιτισμό της εποχής "μετά την ανάπτυξη", που δεν θα στηρίζεται στον ανταγωνισμό, την απληστία και την εκμετάλλευση, αλλά στην αλληλεγγύη, τη συνεργασία, τη δικαιοσύνη, την αυταξία των οικοσυστημάτων και την ισοκατανομή πόρων και δύναμης.
Ο κοινωνικός θεσμός που εξασφαλίζει τη συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων πολιτών στις δύο επόμενες φάσεις της συνδιαμόρφωσης και συνυλοποίησης είναι ο θεσμός που έχει διαμορφωθεί ήδη στη πρώτη φάση: οι συνελεύσεις των πλατιών. Αυτές θα πρέπει να απλωθούν και να αποκεντρωποιηθούν και να φθάσουν σε όλους τους δήμους και τις συνοικίες-κοινότητες, όσο γίνεται περισσότερο. Εδώ θα διατυπωθούν και θα κωδικοποιηθούν οι προτάσεις για το πρόγραμμα μετάβασης και μέσα από μια διαδικασία συντονισμού τους, να προωθούνται προς τη "συνέλευση των συνελεύσεων", που και για πρακτικούς, αλλά και για συμβολικούς λόγους μπορεί να είναι η πλατεία συντάγματος, στην οποία θα διαβουλεύονται εκλεγμένοι εντολοδόχοι όλων των πλατειών, με παρατηρητές όσους πολίτες μπορούν.
Στη συνέχεια η ίδια η κοινωνία της μετάβασης θα αυτοθεσμίσει τον τρόπο αυτοδιακυβέρνησής της και μπορεί για παράδειγμα να στραφεί στους υπάρχοντες θεσμούς της Τοπική Αυτοδιοίκησης, να τους πάρει από τα χέρια των ντόπιων εκφραστών του σημερινού συστήματος εξουσίας και να τους μετατρέψει σε όργανα της "από τα κάτω δύναμής της" για αυτοδιακυβέρνηση.