Ψάχνοντας στα σκουπίδια για μια αξιοπρεπή διαβίωση

                                                     Φωτογραφία από το Reuters

Με ένα κόκκινο σκούφο και ένα τρίκυκλο ο 56χρονος Δημήτρης τριγυρνά στα πλούσια προάστια της Αθήνας ψάχνοντας ανάμεσα σε σκουπίδια για αξιοποιήσιμα υλικά.To Reuters δημοσιεύει την ιστορία του άνεργου οικοδόμου πατέρα δύο παιδιών που αποφάσισε με πρώτη ύλη "πολύτιμα σκουπίδια" να παλέψει για την επιβίωσή του, αλλά και της οικογένειάς του στην Ελλάδα της κρίσης . “Στην αρχή ντρεπόμουν, αλλά τι να κάνεις όταν δεν έχει δουλειά;”, δηλώνει ο Δημήτρης στο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων.

“Ο Δημήτρης εργάστηκε σε εργοτάξια για 42 χρόνια πριν χάσει τη δουλειά του. Σήμερα αναζητά τη λύση εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδας εδώ και δεκαετίες”, σχολιάζει το Reuters.

“Στην αρχή φορούσα κουκούλα και κασκόλ για να μην φαίνεται το πρόσωπό μου, δεν ήθελα να με αναγνωρίζουν. Ντρεπόμουν”, δηλώνει ζητώντας να μη δημοσιοποιηθεί το όνομά του, λόγω του ημιπαράνομου καθεστώτος διακίνησης των υλικών που εντοπίζονται στα σκουπίδια.. “Στην αρχή ήταν δύσκολο, αλλά μπήκα στο πνεύμα. Τι άλλο μπορείς να κάνεις όταν δεν έχεις δουλειά;”, προσθέτει.

Σχεδόν το 50% των εργαζομένων στον κατασκευαστικό τομέα έχουν χάσει τις δουλειές τους από το 2007, καθώς οι οικοδομές έχουν καταρρεύσει εν μέσω κρίσης και το ποσοστό των υπερχρεωμένων ανέργων στην Ελλάδα είναι το υψηλότερο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όπως αναφέρει το Reuters, σε αντίθεση με τους μετανάστες που αναζητούν μέταλλα, πλαστικό και χαρτί, στους κάδους υποβαθμισμένων περιοχών με καρότσια σούπερ μάρκετ, ο Δημήτρης αναζητά το “εμπόρευμά του” σε πιο πλούσιες γειτονιές, ενώ ψάχνει και για περισσότερο "πολύτιμα σκουπίδια". Οι έκπληκτοι περίοικοι πολλές φορές τον καλούν για να του δώσουν τα υλικά που αναζητά”, ώστε να μην ψάχνει σε κάδους.

Αν και είναι κοινό μυστικό πως τα χρήματα που βγάζει από το εμπόριο των υλικών που βρίσκει στα σκουπίδια σπάνια δηλώνονται, ο ίδιος δηλώνει στο Reuters πως ποτέ δεν είχε μπλεξίματα με την αστυνομία, η οποία, όπως σημειώνει, αντίθετα κυνηγά και συλλαμβάνει τους μετανάστες που κάνουν την ίδια δουλειά. “Το να είσαι Έλληνας είναι ένα πλεονέκτημα”, τονίζει.

Ο Δημήτρης παραδίδει τα “πολύτιμα ευρήματά του” σε αποθήκες υλικών στην εργατική συνοικία που μένει. Εκεί γίνεται η διαλογή, το ζύγισμα και η αγορά. Μπορεί να βγάλει από 10 ευρώ έως και 200 ευρώ μέσα σε μία ημέρα. Όπως αναφέρεται, τα χρήματα που βγάζει είναι αρκετά για το παρόν, όπως ο Δημήτρης ανησυχεί για το μέλλον των παιδιών του.

Ο γιός του είναι 26 χρονών άνεργος, ενώ η κόρη του σύντομα θα τελειώσει το λύκειο. Τα δύο του παιδιά αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα όπως και οι υπόλοιποι νέοι στην Ελλάδας καθώς πλέον είναι πολύ δύσκολο να βρουν δουλειά.

“Κάποιοι ίσως θα μπορούσαν να ασχοληθούν με τη συλλογή απορριμάτων, παρά το στίγμα”, αναφέρει. “Οι άνθρωποι γελούν αλλά μπορούν να κάνουν μια αξιοπρεπή ζωή χρησιμοποιώντας τα σκουπίδια. Χάσαμε την αξιοπρέπειά μας κατά τη διάρκεια της κρίσης, αλλά τουλάχιστον μπορούμε ακόμα να προσπαθήσουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς”. 

http://tvxs.gr/news/ellada/reuters-gia-mia-aksioprepi-diabiosi-sta-skoypidia

Σχόλιο: η περίπτωση του Δημήτρη, αλλά και των μεταναστών «ανακυκλωτών» σκουπιδιών αποδεικνύει ότι από τη μια τα «σκουπίδια» δεν είναι στην ουσία σκουπίδια αλλά περιέχουν χρήσιμα υλικά που μπορούμε να «εξορύξουμε» από αυτά, και από την άλλη ότι η ανακύκλωση και η ανάκτηση υλικών από αυτά είναι ένας κλάδος της κοινωνικής οικονομίας που μπορεί να δημιουργήσει αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας. Αν η απαραίτητη για αυτό  εργασία οργανωθεί στη βάση συνεργατικών κοινωνικών επιχειρήσεων δε θα αντιμετωπίζεται σαν «αναξιοπρεπής», αλλά αντίθετα σαν κοινωνικά χρήσιμη εργασία!!!