Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012
Ανεμογεννήτριες ΡΟΚΑ. Πρό(σ)κληση σε δημόσιο διάλογο.
Γιάννης Μακριδάκη
Αν και είναι πολύ δύσκολη η εποχή για να μιλήσει κανείς περί ενός ζητήματος που δεν άπτεται της οικονομικής κρίσης και να έχει ελπίδες να ακουστεί, θα ήθελα να επισημάνω και να θέσω, όσο πιο επιγραμματικά μπορώ, στην κρίση των πολιτών και των Αρχών της Χίου μερικές σκέψεις μου σχετικά με την τεράστια επένδυση Ρόκα που έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται στον ορίζοντα.
1. Κανένας δεν είναι κατά της χρήσης εναλλακτικών μορφών ενέργειας
2. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα κατασκευής ανεμογεννητριών, ούτε έχει την τεχνογνωσία αυτών
3. Ο επενδυτής είναι ξένη πολυεθνική εταιρία
4. Πουθενα στον κόσμο δεν έκλεισαν συμβατικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας επειδή εγκαταστάθηκαν α/γ
5. Η Χίος έχει δυνατότητα με την εκμετάλλευση του αέρα να παράξει ενέργεια αρκετή για να καλύψει μεγάλο μέρος, ίσως και το σύνολο των αναγκών της.
6. Η επένδυση Ρόκα θα έχει παραγωγή ενέργειας τριπλάσια από αυτήν που χρειάζεται το νησί σε περίοδο αιχμής.
7. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά των α/γ της εν λόγω επένδυσης είναι αναμφίβολα δυσανάλογα με την κλίμακα του νησιού
8. Οι εκσκαφές δρόμων, οι υπογειώσεις καλωδίων, η μετατροπή μιας παραλίας της δυτικής Χίου σε υποσταθμό και τα έργα για την εκχέρσωση των βουνών και την κατασκευή των τσιμεντένιων βάσεων αυτών των α/γ, είναι επεμβάσεις που θα πλήξουν ανεπανόρθωτα και μη αναστρέψιμα το χιώτικο τοπίο
9. Η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη έχει αποδειχθεί πλέον ότι δεν είναι τίποτε άλλο από μια εξευγενισμένη μορφή της μέχρι πρότινος “ανάπτυξης” διότι έχει πάλι ως μπούσουλα τον γιγαντισμό, το κέρδος των πολυεθνικών και των βιομηχανιών των ανεπτυγμένων χωρών και καθόλου τη φροντίδα του περιβάλλοντος. Δεν φροντίζει π.χ. να μειώσει τη σπατάλη ενέργειας, να προωθήσει την εξοικονομηση αυτής, δεν φροντίζει να διαθέσει χρήματα, μηχανήματα και τεχνογνωσία σε μικρές κλίμακες για την εξυπηρέτηση μικροκοινωνιών αλλά επεμβαίνει πάλι με τεράστια έργα υποδομής μετατρέποντας τα βουνά σε εργοστάσια.
10. Η πολυεθνική εταιρία Ροκας θα εκμεταλλευθεί το φυσικό τοπίο του νησιού μας για 25 χρόνια, θα κάνει όλες αυτές τις επεμβάσεις που χρειάζονται, θα πουλάει το ρεύμα που θα παράγει στερώντας από εμάς τη δυνατότητα να παράξουμε το δικό μας φθηνό ρεύμα, εμείς θα εξακολουθούμε να πληρώνουμε το ρεύμα πανάκριβα στη ΔΕΗ, και μετά από την πάροδο αυτών των δύο δεκαετιών το νησί κινδυνεύει να μετατραπεί σε νεκροταφείο άρχηστων σιδερικών.
11. Όλα τα παραπάνω θα γίνουν, αν γίνουν, με όφελος δικό μας τις θέσεις εργασίας που θα προκύψουν για έναν χρόνο, όσο δηλαδή θα χρειαστεί για να στηθεί το εργοστάσιο, συν το πενιχρό ποσοστό που θα δίνει η εταιρία από τα κέρδη της ως ανταποδοτικό όφελος στον Δήμο κάθε χρόνο.
Το ερώτημα λοιπόν ανακύπτει μοιραία:
Είμαστε διαθέσιμοι να χαραμίσουμε το νησί μας, τη φυσική ομορφιά των βουνών και των δυτικών παραλίων του, την ποιότητα της ζωής μας και την επένδυση που μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε σε μικρότερη κλίμακα έτσι ώστε να καλύπτουμε φθηνά τις ανάγκες μας και να απεξαρτηθούμε από την πανάκριβη τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ, με αυτά τα πενιχρά εισοδήματα που μας προσφέρει ο Ρόκας και με τόσο κόστος περιβαλλοντικό;
Η προσωπική μου ζυγαριά γέρνει εμφανώς στο ΟΧΙ και θα ήθελα να ακούσω και τις απόψεις άλλων συμπολιτών και να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος, στον οποίον βέβαια ευχής έργο θα ήταν να λάβουν μέρος και οι τοπικοί άρχοντες που φέρουν και μεγαλύτερο βάρος ευθύνης με τις αποφάσεις και τις υπογραφές τους.
Ας ξεκινήσουμε κάπως διότι μέχρι το Πάσχα θα αναγκαστούμε να το κάνουμε αφού θα έρθουν για έγκριση τα πρώτα σχέδια και οι πρώτες μελέτες της εταιρίας.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας
Αντί σχολίου δείτε ένα ντοκιμαντέρ για τη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα.
Μπορείτε να το δείτε τρέιλερ του ντοκιμαντέρ στη διεύθυνση: http://vimeo.com/17285765
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ανεμογεννητριες θέμα αξιοπρέπειας:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζήτημα της μη εγκατάστασης των γιγαντιαίων ανεμογεννητριών στο νησί μας αποτελεί αποκλειστικά ζήτημα αξιοπρέπειας.
Ας κάνουμε έναν παραλληλισμό για να το καταλάβουμε καλύτερα. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα όμορφο σπίτι με κήπο, μπροστά από το οποίο περνάει ένας πολυσύχναστος δρόμος. Έρχεται μια μέρα κάποια εταιρία και μας ζητά να της παραχωρήσουμε την ταράτσα μας για να στήσει μια τεράστια για τις διαστάσεις του σπιτιού μας διαφημιστική πινακίδα, η οποία θα είναι φωτίζεται τις νύχτες και με τη σύνδεση του ηλεκτρικού που θα συνάψει η εταιρία για να φωτίζει την διαφήμισή της, θα καλύπτει και τις ανάγκες του σπιτιού μας άρα εμείς θα μπορούμε να διακόψουμε τη σύμβασή μας με τη ΔΕΗ και να γλυτώνουμε τα έξοδα λογαριασμών και χαρατσιών.
Κάποιοι τη βρίσκουν δελεαστική την πρόταση και θέλουν να τη συζητήσουν μήπως επιτύχουν τα πλέον ικανοποιητικά αποτελέσματα, κάποιοι την απορρίπτουν δίχως δεύτερη σκέψη σκεπτόμενοι την εικόνα που θα παρουσιάζει η κατοικία τους αλλά και την αλλοίωση που θα επέλθει στις νύχτες τους, τον ύπνο τους, στο μικροπεριβάλλον και τις συνήθειές τους γενικότερα και κάποιοι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να ενδώσουν αμέσως διότι τη θεωρούν πολύ συμφέρουσα οικονομικά πρόταση.
Επειδή η φάση της συζήτησης για το μέγεθος της επένδυσης η οποία μάς προτείνεται έχει παρέλθει δίχως να ερωτηθούμε ποτέ, η πρώτη περίπτωση του παραδείγματος δεν υφίσταται πλέον, άρα βρισκόμαστε εμπρός στις υπόλοιπες δύο.
Η σκύβουμε το κεφάλι και αποδεχόμαστε να πληρωθούμε ή στεκόμαστε με αξιοπρέπεια απέναντι τη ζωή και διώχνουμε τον επίδοξο επενδυτή από την πόρτα μας.
Η ιστορία της χιώτικης κοινωνίας και των Χίων δεν κατέγραψε ποτέ συμβάν ξεπουλήματος της εστίας τους, όσο υψηλό κι αν ήτανε το χρηματικό αντίτιμο. Το ίδιο θα γίνει και τώρα, παρόλο που η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει και τις πόρτες μας.
Η περηφάνεια, η αξιοπρέπεια και η αγάπη του Χιώτη για τον τόπο του, είμαι βέβαιος ότι θα διώξουν μακριά τον επίδοξο καταστροφέα επενδυτή που θέλει να κάνει το σπίτι μας εργοστάσιο και τις ζωές μας αβίωτες με μοναδικό αντίτιμο τα ανταποδοτικά τέλη από το ρεύμα που θα παράγει εδώ και θα το εξάγει.
Γιάννης Μακριδάκης