Να δεις του σου ‘χω για μετά!

Ένα όχι και τόσο φανταστικό σενάριο σε σχέση με την υπαρκτή ελληνική πραγματικότητα.
Ή το μέλλον είναι μαύρο και μας κάνει κολοδάκτυλο

Σε πολύ κόσμο υπάρχει η αίσθηση ότι η κυβέρνηση και η τρόικα προχωράνε στα τυφλά, ότι δεν έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση και ότι τα μέτρα που παίρνουν δεν έχουν στην πραγματικότητα κανένα στρατηγικό στόχο. Νομίζω ότι πλέον συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, το τελευταίο διάστημα νομίζω ότι πλέον έχει συγκροτηθεί μια συγκεκριμένη στρατηγική, την οποία και θα προσπαθήσουν να εφαρμόσουν με θρησκευτική ευλάβεια όλη την επόμενη περίοδο, τουλάχιστον όσο μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Ελπίζοντας φυσικά, ότι ακόμα και εάν αυτό καταρρεύσει θα μπορέσουν να συγκροτήσουν ένα διάδοχο κυβερνητικό σχήμα (άσχετο εάν θα προκύψει μέσα από εκλογές ή όχι), το οποίο θα μείνει πιστό στους βασικούς άξονες αυτής της στρατηγικής. Ο βασικός στόχος αυτής της στρατηγικής είναι η αποφυγή μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους που θα έβαζε σε σοβαρούς κινδύνους ολόκληρη την ευρωζώνη. Το κούρεμα του ελληνικού χρέους, με μια μορφή η οποία όμως θα αναπληρώσει, στο πολλαπλάσιο, την όποια χασούρα των ξένων επενδυτών, και θα προσπαθήσει να αποτρέψει μια μετάδοση της αστάθειας στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.. Ταυτόχρονα θα αποτελέσει έναν «οδικό χάρτη» για τις υπόλοιπες χώρες που οδεύουν προς την ελληνική πραγματικότητα. Μέσα από αυτή την στρατηγική της υποτίμησης της εργασίας και των όρων αναπαραγωγής της, της υποτίμησης του εγχώριου κρατικού κεφαλαίου και της απελευθέρωσης ζωνών της οικονομικής δραστηριότητας από την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και την αυτοαπασχόληση, θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν τους όρους αναζωογόνησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η οποία όμως δεν θα συνδυαστεί με μια αναθέρμανση της μικρομεσαίας οικονομίας της χώρας όπως την ξέραμε ως τώρα. Αλλά αντίθετα θα βασιστεί στην καταστροφή της καθώς και στην υπερεκμετάλλευση και στην αφαίρεση των όποιων μορφών ιδιοκτησίας και μέσων αναπαραγωγής των μισθωτών.
Θα μπορούσαμε να κωδικοποιήσουμε τους βασικούς άξονες μιας τέτοιας στρατηγικής ως εξής:

1)Πιθανή στάση πληρωμών για ένα μικρό διάστημα (από δυο βδομάδες ως ένα μήνα) των μισθών και των συντάξεων, με στόχο την τρομοκράτηση του πληθυσμού ώστε να πειθαρχήσει πιο εύκολα στην υλοποίηση των μέτρων. Η αφορμή που θα βρουν γι’ αυτό θα μπορούσε να είναι η καθυστέρηση της 6ης δόσης του δανείου της τρόικας και να επανέρχεται σαν εκβιασμός όποτε είναι να εισπράξουμε κάποια δόση. Αυτό βέβαια μαζί με την άτυπη στάση πληρωμών του δημοσίου προς τους προμηθευτές μπορεί να οδηγήσει σε ολοκληρωτική κατάρρευση της ρευστότητας στην αγορά με απρόβλεπτες συνέπειες…

2) Δραστικό κούρεμα του χρέους της χώρας, ίσως μέχρι και 50%, με αντάλλαγμα την δημιουργία χαρτοφυλακίου με όλο των δημόσιο πλούτο της χώρας (λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια, νερό, επικοινωνίες, μεταφορές, μεταλλεύματα, ΟΠΑΠ, παραλίες κλπ), το οποίο θα ξεπουληθεί σε εξευτελιστικές τιμές (πχ στο 1/10 τις πραγματικής τους αξίας), και από το οποίο οι ξένοι δανειστές θα κερδίσουν πολύ περισσότερα από όσα θα χάσουν από το κούρεμα του χρέους. Σαν αποτέλεσμά αυτής της κίνησης θα είναι η μεν πρόσκαιρη μείωση του χρέους, αλλά ταυτόχρονα η αύξηση του ελλείμματος αφού τα έσοδα του κράτους θα μειωθούν και άρα η αναδημιουργία του χρέους από την αρχή. Ο μεγάλος χαμένος θα είναι τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία έχουν «επενδύσει» μεγάλα ποσά σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΙΚΑ πριν από μερικές μέρες ανακοίνωσε ότι δέχεται την εξόφληση ασφαλιστικών εισφορών (μιλάμε για μεγάλοεργοδότες που χρωστάνε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο ΙΚΑ) με ομόλογά του ελληνικού δημοσίου, μάλιστα με έκπτωση του 20%. Θα έχουμε κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία δεν θα μπορούν να αποδώσουν τις συντάξεις..
Επίσης θα έχουμε εξωφρενικές αυξήσεις στα τιμολόγια των κοινωφελών ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Μεταφορές) σαν και αυτές που είδαμε να εφαρμόζονται στις χώρες της Λ. Αμερικής από τις οποίες πέρασε το ΔΝΤ (της τάξης του 100% με 200%) μέσα σε 1 με 2 χρόνια το πολύ. Επιπλέον οι ξένοι επενδυτές θα εκμεταλλευτούν τους δημόσιους πόρους (μεταλλεύματα, ενέργεια λιμάνια), σαν αποικιοκράτες, με τους πιο εντατικούς ρυθμούς και αφήνοντας πίσω τους ένα κατεστραμμένο και αβίωτο περιβάλλον. Σε κάποιες περιοχές της χώρας θα αυξηθούν ασθένειες όπως ο καρκίνος, η λευχαιμία, το άσθμα κλπ, θα μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας και θα καταστραφεί η γεωργική παραγωγή. Η μοναδική οικονομική δραστηριότητα θα συγκεντρωθεί γύρω από τις μεταλλευτικές εταιρίες, που λειτουργώντας υπό καθεστώς fast track, δεν θα υπόκεινται στην όποια εναπομείναντα εργατική και περιβαλλοντική νομοθεσία θα έχει απομείνει στο ελληνικό κράτος. Ανάμεσα στα σχέδια ανάπτυξης (φυσικά πρόκειται για ανάπτυξη που δημιουργεί μηδενικές θέσεις εργασίας) είναι παραχώρηση μεγάλων εκτάσεων γης (σε αρκετές περιπτώσεις αγροτικά αξιοποιήσιμης) σε γερμανικές εταιρίες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για την δημιουργία τεράστιων φοτοβολταϊκων πάρκων, που θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια που θα εξάγεται σχεδόν εξολοκλήρου στην Γερμανία για να αντισταθμιστεί η μείωση παραγωγής ηλεκτρισμού μετά τον παροπλισμό των πυρηνικών εργοστασίων στην Γερμανία. Η εξαγώγιμη ενέργεια θα είναι πολύ πιο φτηνή, από αυτή που θα αγοράζουν οι έλληνες καταναλωτές από τις ιδιωτικές εταιρίες. Αποτέλεσμα θα είναι να μειωθεί ακόμα παραπάνω η αγροτική παραγωγή της χώρας, αυξάνοντας την εξάρτηση της από τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων και άρα τον κίνδυνο ενός λιμού σε περίπτωση ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας. Φυσικά η διατροφή του λαού θα βασίζεται όλο και πιο πολύ σε εισαγόμενα τρόφιμα κατά πάσα πιθανότητα μεταλλαγμένων και χείριστής ηπιότητες, χωρίς κανέναν υγειονομικό έλεγχο, μιας και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους θα έχουν διαλυθεί, λόγο των περικοπών κονδυλίων και των απολύσεων.
Η ανεργία θα παραμείνει σε επίπεδα πάνω του 20%, αφού οι θέσεις εργασίας, που θα προκύψουν από τις νέες επενδύσεις, όχι μόνο θα είναι κακοπληρωμένες και ελαστικές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσουν να αντισταθμίσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στο δημόσιο τομέα, τις κατασκευές. Επίσης παρόλο που εικονικά το ΑΕΠ τις χώρας μπορεί να ανέβει και να ανακοπή ο ρυθμός της ύφεσης, αυτό δεν θα μεταφραστεί σε έσοδα για το κράτος, αφού αυτές οι νέες επενδύσεις θα υπόκεινται σε ιδικό καθεστώς πολύ χαμηλής φορολόγησης.

3) Στην προσπάθεια του το κράτος να συγκρατήσει το δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο θα διογκώνεται λόγο της μειώσεις των εσόδων του, θα διαλύσει τις όποιες δομές κοινωνικών παροχών προς τους πολίτες και την κοινωνία: η υγεία, η παιδεία, η καθαριότητα, τα επιδόματα πρόνοιας και ανεργίας και ότι άλλο από τις κρατικές λειτουργίες εξυπηρετεί κοινωνικές ανάγκες και όχι την καταστολή και την είσπραξή φόρων, ουσιαστικά θα εκμηδενιστεί. Ενώ ταυτόχρονα να αυξήσει την φορολογία σε δυσβάστακτά ύψη, αναγκάζοντας τους περισσότερους να ξεπουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί την όποια μικρή περιουσία έχουν, και κυρίως τα σπίτια στα οποία κατοικούν (στην Ελλάδα η ιδιοκατοίκηση, , αγγίζει το 80%).
Τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά στον χώρο της υγείας και θα δούμε μετά από πολλά χρόνια να πέφτει το προσδόκιμο όριο ζωής, αλλά και ανθρώπους με χρόνια προβλήματα υγείας να βρίσκονται χωρίς τις υπηρεσίες υγείας που είναι απαραίτητες για την ίδια τους τη ζωή. Φυσικά θα εξαφανιστεί η οποιαδήποτε πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη καθώς και τα προγράμματα φροντίδας των ψυχικά άρρωστων, των ΑΜΕΑ, των τοξικοεξαρτηνημένων και των ηλικιωμένων. Τα ποσοστά αναλφαβητισμού και εγκατάλειψης της εκπαίδευσης, ακόμα και της βασικής θα αυξηθούν δραματικά ειδικά στην επαρχία και στις λαϊκές γειτονίες. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα γίνει και πάλι προνόμιο της άρχουσας τάξης.
Περιοχές ολόκληρες τόσο στην επαρχία, όσο και στις λαϊκές περιοχές των αστικών κέντρο θα υποβαθμιστούν, αφού οι υπηρεσίες καθαριότητας θα αποσαρωθούν μέσα από την συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, ενώ τα ΜΜΜ ή θα αραιώσουν δραματικά την πυκνότητα των δρομολογίων και θα αυξήσουν υπέρογκα την τιμή των εισιτηρίων, αυξάνοντας το κόστος, αλλά και την ταλαιπωρία της μετακίνησης των φτωχών.

4) Σε μια ακόμα προσπάθεια του κράτους να συγκρατήσει τα κρατικά ελλείμματα θα αυξήσει τους φόρους, ειδικότερα τους έμμεσους. Ενώ θα προσπαθήσει να ελέγχει και την ροή του χρήματος, αλλά και τις μορφές ανταλλακτικής οικονομίας, που μπορεί θα εμφανιστούν δίπλα στην παραοικονομία, ως απάντηση στο πρόβλημα επιβίωσης που θα δημιουργεί η στρατηγική του κεφαλαίου. Η ουσιαστική κατάργηση του αφορολόγητου, μαζί με την υποχρέωση όλων των φορολογούμενων να παρουσιάζουν την κατανάλωση ή την αποταμίευση ολόκληρου του εισοδήματος, θα είναι μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια να διοχετευτεί όλο το χρήμα στην επίσημη αγορά και της τράπεζες. Όποιος επιμένει να αγοράζει λάδι και αυγά από το χωρίο, να φυλάει χρήματα κάτω από στρώμα του ή να δανείζει έναν φίλο που έχει ανάγκη θα τιμωρείται με πρόστιμα. Σε μια πιο εξελιγμένη μορφή θα μπορούσαμε να φανταστούμε ένα οικονομικό πανοπτικό, όπου η μοναδική μορφή του χρήματος θα ήταν αυτή του ηλεκτρονικού.

5) Η εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από αυτό τον σχεδιασμό.. Στην εποχή της κρίσης το ελληνικό κράτος και το ελληνικό κεφάλαιο, αναπροσανατολίζουν το ενδιαφέρων τους από τα βαλκάνια, που για δυο δεκαετίες τουλάχιστον έπαιξαν σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο της οικονομικής και γεωπολιτικής σφαίρας επιρροής του, προς την ανατολική μεσόγειο, τα κοιτάσματα της, και την συμμαχία με το Ισραήλ. Με βασικό στόχο τον καθορισμό τον ΑΟΖ, ώστε να μπορέσουν να εκχωρήσουν τα κοιτάσματα στην κοινοπραξία των πολυεθνικών του πετρελαίου και του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, δεν διστάζουν να διακινδυνεύσουν την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου, αλλά και την στρατιοκοπολιτική ένταση με την Τουρκία, η οποία θα μπορούσε να ξεπεράσει και το επίπεδο του θερμού επεισοδίου. Πράγμα που έχει σοβαρά ρίσκα, όμως θα μπορούσε να λειτουργήσει συσπειρωτικά σε σχέση με την κοινωνική συναίνεση προς το παραπαίων πολιτικό σύστημα και στο όνομα του εθνικού κινδύνου να επιβάλει την κοινωνική ειρήνη και την πολιτική απομόνωση των κομμάτων που δεν εντάσσονται στον «εθνικό κορμό», και να επιτρέψει το τσάκισμα του «εσωτερικού εχθρού».

Ξυπνώντας από τον εφιάλτη και ζώντας το όνειρο.
Τα νέα μέτρα αποτελούν αφορμή να ξεσπάσει ένα τεράστιο κύμα κοινωνικής στάσης πληρωμών, απέναντι στα φοροεισπρακτικά μέτρα της κυβέρνησης. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αρνούνται να πληρώσουν τα χαράτσια, αυτοοργανώνονται στις γειτονίες για να αποτρέψουν τους πλειστηριασμούς των σπιτιών, το κόψιμο των παροχών ηλεκτρικής ενέργειας και νερού. Μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τους μηχανισμούς καταστολής γίνονται σε εβδομαδιαία βάση στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, ενώ στήνονται μπλοκ στις εθνικές οδούς από κατοίκους της επαρχίας. Ο δημόσιος τομέας βρίσκεται σε απεργιακό αναβρασμό και ουσιαστικά πέρα από τον τομέα της καταστολής δεν λειτουργεί τίποτα άλλο.
Και ενώ ξεσπάει κυβερνητική κρίση, η οποία λύνεται με την συγκρότηση νέας κυβέρνησης, χωρίς προσφυγή στις κάλπες και την υποστήριξη ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΔΥ.ΣΗ., η κοινωνική αυτοοργάνωση προχωράει με ταχείς ρυθμούς. Η λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονίες αποκτούν πραγματικό κοινωνικό έρεισμα και σε αυτές συμμετέχουν χιλιάδες πολίτες. Συλλογικές κουζίνες, ανταλλακτικά- χαριστικά παζάρια, δίκτυα ανταλλαγής υπηρεσιών, ακόμα και ανταλλακτικά νομίσματα κάνουν την εμφάνιση τους και εξαπλώνονται πολύ πιο πέρα από τα όρια του αντισυστιμικού πολιτικού χώρου. Ενώ καταλαμβάνονται και κάποιες μικρές παραγωγικές μονάδες που έχουν εγκαταλείψει τα αφεντικά τους και λειτουργούν κάτω από εργατικό έλεγχο. Ταυτόχρονα, οργανωμένες από τις λαϊκές συνελεύσεις απαλλοτριώσεις τροφίμων από μεγάλα super market και αποθήκες βοηθάνε στο να λυθεί έστω και πρόσκαιρα το πρόβλημα τις ελλείψεις τροφίμων και των πανάκριβών τιμών τους. Πρόκειται για μια πανσπερμία μορφών λαϊκής οργάνωσης, χωρίς κάποιο καθοδηγητικό κέντρο και συγκεντρωτικό σχέδιο, χίλια διαφορετικά λουλούδια λαϊκής αυτοοργάνωσης και κοινωνικής παραγωγής και αλληλεγγύης φυτρώνουν στο κατεστραμμένο έδαφος της κρίσης.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ένα τεράστιο ρεύμα επιστροφής στην επαρχία και ειδικότερα στα ορεινά και ημιορεινά χωριά. Την θέση της εγκατάλειψης της ελληνικής υπαίθρου παίρνει η αναζωογόνηση της από ένα σωρό νέους ανθρώπους που επιστρέφουν για να ζήσουν εκεί. Η κοινωνική αλληλεγγύη και η αγροτική παραγωγή με σεβασμό στο περιβάλλον, η κοινοτική οικονομία μπολιάζουν μια επαρχία που δεκαετίες τώρα βουλιάζει μέσα στον ατομισμό, την στενοκεφαλιά, τον νεοπλουτισμό, την αγροτική παραγωγή των επιδοτήσεων και των φυτοφαρμάκων, τον ασφυκτικό κοινωνικό συντηρητισμό και την υποκρισία.
Οι παραδοσιακές μορφές καλλιέργειας και οι ντόπιες ποικιλίες ξαναζωντανεύουν και συνδυάζονται μαζί με εμπειρίες που μεταφέρονται στην Ελλάδα από τα κινήματα της via campesina, αλλά και τις νέες τεχνολογίες για ανανεώσιμες μορφές ενέργειας μικρή κλίμακας, αρδευτικά έργα εξυπηρέτησης τοπικών αναγκών κλπ. Η άμεση δημοκρατία, η ριζοσπαστική οικολογία και ο ελευθεριακός κοινοτισμός βρίσκουν γόνιμο έδαφος στους ορεινούς όγκους της χώρας, αναβιώνοντας παραδόσεις από τις ανυπότακτες κοινότητες της τουρκοκρατίας και την ελεύθερη Ελλάδα της γερμανικής κατοχής.
Όπως και τότε αυτή η αναγέννηση της υπαίθρου θα έχει μεγάλη συμβολή στην αντιμετώπιση της έλλειψης τροφίμων και τις πείνας στα αστικά κέντρα. Μέσω των δικτύων των λαϊκών συνελεύσεων και των παραγωγικών κολεκτίβων, τρόφιμα θα ανταλλάζονται με βιομηχανικά και άλλα είδη (εργαλεία, ρούχα κλπ) τα οποία είτε παράγονται είτε απαλλοτριώνονται από μεγάλες αποθήκες στις πόλεις. Σ’ ένα σχετικά σύντομο διάστημα αποκαθίσταται η διατροφική αυτάρκεια στην χώρα σε προϊόντα όπως: λαχανικά, φρούτα, λάδι, πατάτες, κρεμμύδια, γαλακτοκομικά προϊόντα, αιγοπρόβειο κρέας, αυγά και κοτόπουλα, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν ελλείψεις σε δημητριακά, ρύζι, βοδινό και χοιρινό κρέας.

Το δημοσιονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης τινάζεται στον αέρα, προκηρύσσονται εκλογές από τις οποίες απέχει το 35% του εκλογικού σώματος, καθιστώντας την απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος δομικό χαρακτηριστικό του. Τα κόμματα της μη συναινετικής αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ ΟΙΚ. ΠΡΑΣΙΝΟΙ) συγκεντρώνουν το πρωτόγνωρο 25%, παγιώνεται η παρουσία στον πολιτικό στίβο τόσο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ όσο και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ποσοστά γύρω στο 2%. Η ΝΔ δεν καταφέρνει να συγκεντρώσει αυτοδυναμία και μετά από έναν εξαντλητικό γύρω επαφών των πολιτικών αρχηγών με τον πρόεδρο της δημοκρατίας και μυστικές διαβουλεύσεις με την τρόικα, συγκροτείται κυβέρνηση εθνικής ενότητας με την στηρίξει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΔΗ.ΑΡ. και της ΔΗΣΥ, η οποία αν και έχει μείνει εκτός βουλής η αρχηγός της Ντόρα Μπακογίαννη τοποθετείται στο υπουργείο απασχόλησης.
Η νέα κυβέρνηση προσπαθεί με ακόμα πιο εντατικό τρόπο και αυξάνοντας την καταστολή να εφαρμόσει της στρατηγικές επιλογές της που δεν διαφέρουν από της προηγούμενης. Θα συναντήσει όμως ένα ακόμα μεγαλύτερο κύμα κοινωνικής αντίστασης. Ειδικότερα στην επαρχία το παράδειγμα της Κερατέας και της Λευκίμης θα γενικευτούν. Η κρατική εξουσία θα βρει απέναντι της σύσσωμες τις τοπικές κοινωνίες και θα προσπαθήσει να επιβληθεί σε αυτές μες την μορφή του εξωτερικού κατακτητή. Αλλά και στα αστικά κέντρα τα τοπικά κινήματα θα δώσουν σκληρές μάχες για να προασπιστούν της δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, της παραγωγικές κολεκτίβες, την πρόσβαση στα δημόσια αγαθά και να αναχαιτίσουν το κύμα απαλλοτριώσεων των σπιτιών λόγο των απλήρωτών φόρων.
Τα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα, αποτελούν σημείο αναφοράς για το παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό κίνημα, αντίστοιχο με αυτό τον ζαπατίστας το 1994. Χιλιάδες ακτιβιστές επισκέπτονται την χώρα για να δουν από κοντά το πείραμα της κοινωνικής χειραφέτησης που αναδύεται παράλληλα με την πιο σκληρή καπιταλιστική επίθεση. Κινήσεις αλληλεγγύης ξεφυτρώνουν σε ολόκληρο τον κόσμο, περνώντας και την πρακτική μορφή του αλληλέγγυου εμπορίου. Το «ελαιόλαδο της ελευθερίας» κυκλοφορεί σε ασυναγώνιστη τιμή σ’ όλο τον κόσμο, πλάι πλάι με τον ζαπατίστικο καφέ.
Αυτή η διαδικασία ξεπερνάει τα στενά όρια της Ελλάδας και μεταδίδεται σαν ιός σε όλο τον Ευρωπαϊκό νότο, όπως απλώθηκαν οι αραβικές εξεγέρσεις λίγα χρόνια πριν.
Τα κέντρα εξουσίας απέναντι στην προοπτική μιας γενίκευσης και διεθνοποίησης του ελληνικού παραδείγματος, καταφεύγουν στην δοκιμασμένη μέθοδο του πολέμου. Με αφορμή της έρευνες της Τουρκίας λίγο έξω από το Καστελόριζο σε αμφισβητούμενα από Ελλάδα και Τουρκία χωρικά ύδατα ξεσπάει γενικευμένο θερμό επεισόδιο στην περιοχή. Η προοπτική ενός κανονικού πολέμου της Ελλάδας με την Τουρκία είναι ορατός όσο ποτέ άλλοτε, μετά τον μικρασιατικό πόλεμο το 1922.
Άραγε ο ελληνικός λαός θα ορθώσει ένα αντιπολεμικό κίνημα προασπίζοντας την δυνατότητα της κοινωνικής χειραφέτησης από το κεφάλαιο ή θα συρθεί στον εθνικιστικό και σοβινιστικό βούρκο ενός πολέμου;

Κώστας Σβόλης
29-9-2011