Ο Θάνατος του αγροτάκου

Ο «θάνατος του εμποράκου» έδωσε στον Άρθουρ Μύλλερ το Βραβείο Πούλιτζερ και είχε σαν θέμα ουσιαστικά τον μικρομεσαίο πολίτη, που παλεύει για την επιβίωσή του σε μια κοινωνία εντελώς καταναλωτική : όπου οι ηθικές αξίες αποσαθρώνονται και το κυνηγητό του χρήματος κυριαρχεί….
Στην Ελλάδα ο «αγροτάκος» παραείναι «μικρο»μεσαίος αλλά συνεχίζει, έστω και σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, να παλεύει για μια καλύτερη ποιότητα ζωής και παραγωγής, έχοντας πάντα την απειλή των μεγάλων αγροβιομηχανικών συγκροτημάτων. Δεν πρόκειται για μια απλή σύγκρουση μικρού προς μεγάλο , αλλά για σύγκρουση δύο διαφορετικών αντιλήψεων σχετικά με το είδος της παραγωγής και το είδος της υπαίθρου που θέλουμε.
Ακολουθεί κείμενο που εκφράζει κοινούς τόπους στο χώρο των ΝΕΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ, όπως αυτοί καταγράφηκαν από τον Δημήτρη Μιχαηλίδη στο Συνέδριο «Για το κοινό μέλλον της πόλης και της υπαίθρου» στις 27.9.11, στην Αθήνα , στο Ζάππειο.

Διέρρευσαν από Ευρωβουλευτή πιθανές προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα δημοσιονομικά της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής μετά το 2013. Με οργή κάθε επαγγελματίας αγρότης βλέπει ότι στις τελικές προτάσεις (ευτυχώς προτάσεις ακόμα) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προσδιορίζεται ο επαγγελματίας αγρότης με την απαράδεκτη διαδικασία του εισοδήματος. Συνήθως τα επαγγέλματα καθορίζονται από κάποιας μορφής δήλωση-άδεια επιτηδεύματος, από πιστοποιημένες ικανότητες και δεξιότητες του επαγγελματία και από κάποιας μορφής προσόντα (qualifications), τα οποία έχουν σχέση με την επαγγελματική του κατάρτιση-εκπαίδευση. Στην Ελλάδα σήμερα το 2011, τα περισσότερα επαγγέλματα ακολουθούν τις παραπάνω προδιαγραφές, με οριακή κατάσταση το επάγγελμα του μηχανικού, όπου το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας αποδέχεται μόνο τους διπλωματούχους μηχανικούς, ούτε καν τους υπομηχανικούς ή τους τεχνολόγους μηχανικούς. Αλλά και το ΓΕΩΤΕΕ αποδέχεται ως επαγγελματίες μόνο τους 100% γεωτεχνικούς. Ούτε καν τους τεχνολόγους γεωπονίας. Αλλά ακόμα και το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, δέχεται στο μητρώο του ως ασχολούμενους με τον τουρισμό-ξενοδοχεία μόνο τους ιδιοκτήτες ξενοδοχείων με περισσότερα από 10 δωμάτια. Όλοι οι υπόλοιποι που κάνουν ακριβώς το ίδιο επάγγελμα είναι στη ΣΕΕΔΔΕ (ενοικιαζόμενα δωμάτια & διαμερίσματα) ή σε άλλους συλλόγους. Πάντως, δεν εντοπίσαμε πουθενά ότι το επάγγελμα καθορίζεται ΜΟΝΟ από εισοδηματικά κριτήρια.

Οι βασιλικοί καθορίζουν τον ενεργό αγρότη !
Είναι εξοργιστικό, εάν έχεις το 5% των εισοδημάτων σου από αγροτικές δραστηριότητες να χαρακτηρίζεσαι «ενεργός» αγρότης. Όχι απλά «αγρότης», αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έτσι προτείνει να ορίζεται ο «ενεργός αγρότης». Δηλαδή, θεωρώντας αστειότητα την πρόταση, θα μπορούσε κάποιος βάζοντας στο σπίτι του γλάστρες με βασιλικούς ή και με δυόσμους ή και με μαϊντανό, να προκαλεί τεκμαρτό εισόδημα ανάλογο προς το 5% των συνολικών του εισοδημάτων. Αποτελεί κατάντια ο προσδιορισμός του ενεργού αγρότη με αυτό το όριο του 5%, όταν στους άλλους επαγγελματικούς χώρους απαιτείται όχι το 80, ούτε το 90, αλλά το 100%.

Casus Belli – αιτία πολέμου
Σε άλλες περιόδους, για ανθρώπους που έχουν στοιχειώδη αυτοσεβασμό, αυτή η παράξενη πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα έπρεπε να αποτελεί αιτία πολέμου. Όταν αστοί, μελετητές, στατιστικολόγοι, οικονομολόγοι και πολιτικοί καθορίζουν ένα επαγγελματικό χώρο μόνο με βάση το εισόδημα και μάλιστα με αυτό το γελοίο ποσοστό του 5%, είναι ξεκάθαρο ότι επιθυμούν να «δολοφονήσουν» τους πραγματικούς αγρότες και όσους παράγουν ακόμα πλούτο και τροφή στο χωράφι.
Με τις εξελίξεις των επιστημών (αν αυτό που συμβαίνει λέγεται επιστήμη) έχουν αρχίσει να κατασκευάζουν μπριζόλες μέσα σε ορμονούχα σκευάσματα, έχουν καταφέρει να υποκαταστήσουν τα εκχυλίσματα με essence, έχουν αφαιρέσει τη Φύση από τον Άνθρωπο. Μοιάζει να ζούμε ένα προτεινόμενο εφιάλτη, όπου χωρίς τη Φύση και χωρίς αγρότες θα παρασκευάζονται τροφές-ζόμπι μέσα σε μεγάλες βιομηχανίες, όπου με τη βοήθεια του νέου Codex Alimentarius απαγορεύουν ακόμα και το να κάνεις ντομάτες στον κήπο σου.
Δεν ξέρω τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση ή ποιες ισορροπίες εξασφαλίζονται ή ποιες βιομηχανίες θα δημιουργήσουν υπερκέρδη, αλλά στις 27 Σεπτεμβρίου 2011, στην Αίγλη του Ζαππείου, μπροστά σε αυτό το εφιαλτικό σενάριο που διέρρευσε, όλοι οι εκπρόσωποι των πραγματικών αγροτών θα πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τα εξουσιαστικίστικα κομματικά παιχνίδια και να δημιουργήσουν μία ενιαία φωνή των αγροτών.
Όλοι όσοι λογοδοτούν σε συλλογικές δομές της κοινωνίας των αγροτών, θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι το επάγγελμά τους δεν μπορεί να ετεροπροσδιορίζεται από άσχετους με τα αγροτικά γραφειοκράτες, από υπηρέτες των φαρμακοβιομηχανιών και των εταιριών πολλαπλασιαστικού υλικού, από άσχετους με τον αγροτικό κόσμο πολιτικούς και από άσχετους με την αγροτική κοινωνία υπουργούς, των οποίων η εκλογική βάση βρίσκεται μέσα στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Το απλουστευμένο σταυρόλεξο
Ίσως οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και των εγχώριων αστών-υπαλλήλων, στην εντολή του Ευρωκοινοβουλίου για απλούστευση των διαδικασιών, να δημιούργησαν αυτό το απίθανο σταυρόλεξο, το οποίο βάζει όριο προς τα κάτω τα 100 ευρώ ή/και τα 10 στρέμματα και όριο προς τα πάνω, αν καταλαβαίνουμε καλά, τις 300.000 ευρώ.

Η αγροτική κοινωνία δεν αποτελείται από μεγαλοπαραγωγούς και μεγαλοεμπόρους τροφίμων. Η Ελλάδα με 75% περίπου ορεινή-ημιορεινή έκταση, δεν έχει περιθώρια και δεν την ενδιαφέρουν οι επιδοτήσεις των 300.000 ευρώ. Δεν στηρίζεται το εισόδημα του αγρότη με 300.000 ευρώ, αλλά είναι ξεκάθαρη κεφαλαιουχική δοσοληψία, σε μία προσπάθεια βίαιας εισβολής της αγοράς μέσα στην αγροτική κοινωνία.

Τέτοια μπορούν να συμβαίνουν όταν ανίδεοι άνθρωποι, καθόλα σεβαστοί σαν άνθρωποι, λένε ή ακόμα και γράφουν ότι οι συνεταιρισμοί πρέπει να είναι κερδοφόροι. Μία από τις επτά βασικές αρχές του συνεργατισμού-συνεταιρισμοί, είναι ότι οι συνεταιρισμοί δεν δημιουργούν κέρδη. Κέρδη μπορούν να έχουν μόνο τα μορφώματα των εταιριών της αγοράς, όπως είναι οι ΑΕ και οι ΕΠΕ. Όταν λοιπόν σε ένα εργαλείο της κοινωνικής οικονομίας όπως είναι οι συνεταιρισμοί μπαίνουν χαρακτηριστικά από την οικονομία της αγοράς, το υβρίδιο είναι ίσως αποτελεσματικό για μια συγκεκριμένη περίοδο (όπως π.χ. τα μουλάρια), αλλά ούτε την κοινωνία αναπαράγει, ούτε δημιουργεί βιώσιμες λύσεις.

Το ίδιο φαίνεται ότι επιδιώκεται να δημιουργηθεί και με τον προσδιορισμό του ενεργού αγρότη. Να δημιουργηθεί ένα υβρίδιο το οποίο θα καταστρέψει τον αγροτικό συνδικαλισμό, αλλά το κυριότερο θα καταστρέψει τις ανυπότακτες, αυτοδύναμες, βιώσιμες αγροτικές κοινωνίες.

Πρόκειται για ολοκληρωτική επίθεση των μηχανισμών των αστών εναντίον της αγροτικής κοινωνίας και των αγροτών.

ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ, ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΦΩΝΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ, ΩΣΤΕ ΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ Η/ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ MODUS VIVENDI, ΕΝΑ ΒΙΩΣΙΜΟ ΣΧΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ, ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ «ΑΛΛΟΥΣ» ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΝΙΑΙΑ ΜΟΡΦΗ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ.

Πηγή: oikonikipragmatikotita