Που Θα φθάσει αυτή η ιστορία; Οικονομία και κράτος διαλύουν την κοινωνία

Υποτίμηση της εργασίας: οι άνεργοι πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο,
οι βιοτεχνίες κλείνουν σε αναλογία 2,5/1 με αυτές που ανοίγουν, οι επιχειρησιακές συμβάσεις αντικαθιστούν τη στοιχειώδη συνδικαλιστική διαπραγμάτευση.
Πρωτογενής παραγωγή: η καλλιεργήσιμη γη μετατρέπεται σε χώρο
εναπόθεσης φωτοβολταϊκών, οι βοσκότοποι σε λόφους που χτίζονται ή καίγονται και η θάλασσα μια μπλε έκταση όπου θα επιπλέουν τουριστικά. Η περιφέρεια αδειάζει από ανθρώπους γεμίζοντας τις πόλεις με ανέργους και παρίες του 21ου αιώνα.
Καπιταληστρική βαρβαρότητα: το ιδεολόγημα της ανταγωνιστικότητας με τον ψευδή στόχο της “κοινωνικής συνοχής” πετά σαν “άχρηστους” απ’ την παραγωγή ένα ολοένα και μεγαλύτερο πλήθος αναλώσιμου πολυεθνικού προλεταριάτου, βυθισμένο στη φτώχεια, τη μιζέρια και την εγκληματικότητα.
Πολιτικό σύστημα: χρεωκοπημένο! Τα κόμματα αποδείχτηκαν πλέον ξεκάθαρα πως είναι πιστοί συνεργοί των οικονομικών ελίτ και τα συνδικάτα απλοί βραχίονές τους στους εργατικούς χώρους. Από την άλλη πλευρά, οι ελάχιστες κινήσεις ταξικού ανταγωνισμού μέσα από τους αυτοοργανωμένους αγώνες προσφέρουν κάποια μηνύματα και εμπειρίες. Δεν μπορούν να αποτρέψουν όμως το τσουνάμι της ανεργίας και της φτώχειας.
Υπάρχει επιστροφή; Όχι, μη γελιόμαστε! Θα ζήσουμε μεγαλύτερη βαρβαρότητα. Πολέμους κρατικών συμμοριών με στόχο την κυριαρχία και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές ενέργειας, μεγαλύτερη μετανάστευση και τεράστιες στρατιές μισθωτών ή άνεργων σκλάβων. Τα δώδεκα εκατομμύρια ελλήνων και μεταναστών που ζουν εδώ, είναι απλώς ένα από τα κοπάδια προς εκμετάλλευση.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Η οικονομία της αγοράς δεν χωράει εμάς, που είμαστε η κοινωνία. Πρέπει να την αφήσουμε πίσω μας. Τώρα, στον τόπο μας, στο χωριό και στην πόλη.
Να απελευθερώσουμε από το κράτος και την αγορά, τομείς της παραγωγικής δραστηριότητας. Με επίθεση στους θεσμούς και δημιουργία αντιθεσμίσεων προς την κατεύθυνση της κοινοτικοποίησης της οικονομίας, της ισορροπίας φύσης και κοινωνίας, δημιουργούμε την ελευθεριακή πολιτεία.
ΠΩΣ;
Ξεπερνώντας τα ψέμματα των κυρίαρχων και των ΜΜΕ. Δεν είμαστε άχρηστοι ούτε περισσεύουμε. Να πραγματοποιήσουμε εδώ και τώρα τη συλλογική αυτοαξιοποίηση της εργατικής μας δύναμης. Να οργανώσουμε την παραγωγή και τις υπηρεσίες μας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι αυτές των τραπεζών και των αφεντικών. Η οικειοποίηση και λειτουργία της παραγωγής και των υπηρεσιών, η δημιουργία κοινοτικοποιημένων υπηρεσιών, η γέννηση κοινωνικών εργαστηρίων, η κοινή χρήση της γης, η απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής και δημόσιας γης, η εξάπλωση του συνεργατισμού μεταξύ ίσων (και όχι εταίρων), ο κολεκτιβισμός στην πόλη και το χωριό, είναι μερικές από τις ευτοπικές πρακτικές μέσα από τις οποίες θα συναντηθεί και πάλι η κοινωνία.

Ούτε είμαστε άχρηστοι ούτε περισσεύουμε
Άχρηστος και περιττός είναι ο καπιταλισμός

ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών
Φλεβάρης 2011
www.eleftheriakoi.blogspot.com
libcommu@yahoo.com