Η σωματική
ευφυϊα δεν περιλαμβάνει μόνο τις πολλαπλές ικανότητες του σώματος που
απαιτούνται για να (επι)ζήσουμε, ούτε βασίζεται αποκλειστικά στις
ανάγκες του ευάλωτου σώματος- συμπεριλαμβάνει επίσης την ικανότητα του
πνεύματος να επεξεργάζεται και να αξιολογεί πολυάριθμες πληροφορίες. Εδώ
δεν ενδιαφέρει τόσο η συμβολή του πνεύματος, που εντελώς συνειδητά,
νηφάλια και αναλυτικά κρίνει μια κατάσταση και λαμβάνει αποφάσεις.
Πιο πολύ μας ενδιαφέρει η ευφυϊα που έχει αποκτήσει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του μέσα από τη μάθηση και την οποία έχει αποθηκεύσει βαθιά στο υποσυνείδητό του. Γιατί, από τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας η μάθηση γίνεται και στο σώμα. Τα παιδιά “ορίζουν” τα πράγματα στο περιβάλλον τους όχι μόνο βλέποντάς τα, αλλά και αγγίζοντας τα, τοποθετώντας τα στο στόμα, μυρίζοντας τα, κρατώντας τα στην αγκαλιά τους και σφίγγοντας τα στο σώμα τους.
Αυτό το είδος της μάθησης χάνεται όλο και πιο πολύ όσο μεγαλώνουμε, καθώς ο άνθρωπος επικεντρώνεται διαρκώς περισσότερο στις πνευματικές του μαθησιακές ικανότητες και -στην καλύτερη περίπτωση- χρησιμοποιεί μόνο τη ακοή και την όραση για να κάνει παραστατικά τα περιεχόμενα της μάθησης.Ενώ η σωματική μαθησιακή ικανότητα, που πραγματώνεται με την αίσθηση της αφής ωθείται στο περιθώριο...
Περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου