«Ανασταίνοντας» τη λίμνη Κάρλα ...

Τα σχετικά έργα ξεκίνησαν πριν 10 χρόνια ύστερα από την παταγώδη αποτυχία του αρχικού έργου αποξήρανσης της λίμνης - η οποία το 1962 κατείχε έκταση 145 τετρ. χιλιομέτρων. Η φθίνουσα γονιμότητα των λιμναίων εδαφών που είχαν αποδοθεί σε καλλιέργειες , σε συνδυασμό με τα υδρολογικά προβλήματα της μείζονος περιοχής, τη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα και το αρδευτικό έλλειμμα της Θεσσαλίας, αποτελούσαν μια επί πλέον δικαίωση της οικολογικής πολεμικής εναντίον των υδρολογικών έργων μεγάλης κλίμακας, ως έργων με αρνητικές και μη διαχειρίσιμες συνέπειες στη φύση. Τα μεγάλα φράγματα ή εκτροπές ποταμών, οι μεγάλες αποξηράνσεις και μεταφορές υδάτων από τη μια υδρολογική λεκάνη στην άλλη, έπαιζαν άσχημο παιχνίδι όχι μόνο στη βιοποικιλότητα και ορνιθοπανίδα, αλλά και στις οικονομικές αποδόσεις και «αποσβέσεις» των έργων. Μάλιστα μια μακροπρόθεσμη οπτική του ζητήματος, αναδείκνυε τον παραλογισμό του όλου συστήματος διαχείρισης της φύσης – με την αντικατάσταση των φυσικών λιμνών από τεχνητές, που προορίζονταν κυρίως για λειτουργίες υδατοδεξαμενής…

Αυτή, η «στερνή γνώση, απουσίαζε πρώτα»…
Στις δεκαετίες του 60 και 70 το «σπορ» των αποξηράνσεων και των δεσμεύσεων του «λευκού άνθρακα» - κατά πως λεγόταν τότε το δυναμικό των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων – ήταν στο φόρτε του. Μόλις στην πρώτη δεκαετία του αιώνα μας, αποτράπηκε το σχέδιο μεταφοράς των υδάτων του ποταμού Έβρου στην Ισπανία , σε μια απόσταση 1000 χιλιομέτρων !

Πρόσφατα ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Αγοραστός εκθείασε το έργο της ανασύστασης της Κάρλας και τόνισε τη σημασία του για την αντιπλημμυρική προστασία, για την αντιμετώπιση της ρύπανσης του Παγασητικού , της υφαλμύρωσης των υπόγειων υδροφορέων της ευρύτερης περιοχής, κλπ., όμως δεν παρέλειψε να υποστηρίξει την ολοκλήρωση των έργων εκτροπής του Αχελώου !
Και τώρα έχουμε πλημμυρησμένες περιοχές γύρω από τον "ταμιευτήρα"-που κατευφημισμό αποκαλούν "επανασύσταση της Κάρλας". Απέχει πολύ αυτό από την επανασύσταση της "Μάνας". Έτσι αποκαλούσαν την Κάρλα οι παραλίμνιοι κάτοικοι παλιά. [βλέπε: «ΛΙΜΝΩΝ ΑΠΟΞΗΡΑΝΣΕΙΣ: μελέτη αειφορίας και πολιτισμού»(2002), της ερευνήτριας του ΕΚΚΕ Ελένης Κοβάνη).
Η λίμνη ήταν πραγματική μάνα τους, που τους έτρεφε με τα ψάρια της και το νερό για τις καλλιέργειές τους. Η «εργολαβοκεντρική » κοινωνία του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα προτίμησε να κακοποιήσει τη Μάνα, όμως ο βιασμός πληρώθηκε και θα πληρώνεται για αρκετό καιρό…