Ισλανδία: Οι τράπεζες διαγράφουν μέρος των χρεών των νοικοκυριών

Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι οι Ισλανδοί δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην ΕΕ, όπου η κρίση διαρκεί για τρίτο χρόνο

Οι τράπεζες της Ισλανδίας διέγραψαν δάνεια των νοικοκυριών που αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ της χώρας, μειώνοντας το βάρος χρέους για περισσότερο από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της, αναφέρει δημοσίευμα του Bloomberg που επικαλείται τα στοιχεία έκθεσης της Ισλανδικής Ένωσης Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών (Icelandic Financial Services Association).

Περισσότερα στο http://www.inews.gr/36/islandia-oi-trapezes-diagrafoun-meros-ton-chreon-ton-noikokyrion.htm

Σχόλιο:
Μερικά στοιχεία και σχόλια για την παραπάνω είδηση που δημοσιεύτηκε σήμερα από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων που είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική αλλά και διδακτική και ίσως δεν προβληθεί- όπως της αξίζει- από τα εγχώρια κρατικοδίαιτα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης:
Πρώτον, πριν από περίπου 15 χρόνια- στα τέλη δεκαετίας του ΄80- η Ισλανδία, εγκατέλειψε την ΕΟΚ.
Δεύτερον, το 2008- όταν οι μεγαλύτερης τράπεζες της Ισλανδίας βρέθηκαν υπερχρεωμένες (δήλωναν αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων τους κυρίως σε αγγλικές τράπεζες)- η τότε «αριστερή» κυβέρνηση επέλεξε να κάνει αυτό που έκαναν την τελευταία 3ετία οι κυβέρνησης της Ελλάδας και της Ιρλανδίας. Αποφάσισε δηλαδή να κηρύξει την Ισλανδία σε πτώχευση και να σώσει τους τραπεζίτες, επιχειρώντας έτσι να φορτώσει τα φέσια των τραπεζών τους στις πλάτες του ισλανδικού λαού. Η απόφαση αυτή σκόνταψε στις έντονες λαϊκές αντιδράσεις των Ισλανδών κάτω από το βάρος των οποίων, ο πρόεδρος της Ισλανδίας προχώρησε στη διενέργεια δημοψηφίσματος. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ισλανδών, είπε στο δημοψήφιμα ένα μεγάλο ΝΑΙ στη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της Ισλανδίας, αλλά με τη μέθοδο που φορτώνει τα βάρη στους τραπεζίτες (με την άρνησης πληρωμής του χρέους των ισλανδικών τραπεζών στο εξωτερικό) και όχι στον Ισλανδικό λαό.
Τρίτον, η σημερινη κυβέρνηση της χρεοκοπημένης (από το 2008) Ισλανδίας, δεν είναι μια κομμουνιστική κυβέρνηση, αλλά μια αστική κυβέρνηση- που προφανώς κάτω από το συσχετισμό των δυνάμεων και εκτιμώντας προφανώς τις λαϊκές αντιδράσεις- αποφάσισε να «κουρέψει» ένα μεγάλο χρέος των λαϊκών νοικοκυριών στις τράπεζες (αυτά τα χρέη αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ της χώρας ή περίπου 1,7 δισ. δολάρια) και να μην επιδιώξει την επανένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τέταρτον, με τη συγκεκριμένη αποφασή της (να διαγράψει δάνεια των νοικοκυριών προς τις τράπεζες που ακόμη ελέγχονται εν μέρει από το κράτος και να μην ζητήσει την επανένταξή της στην ΕΕ), η κυβέρνηση της Ισλανδίας προτίμησε να στηρίξει οικονομικά τα οικονομικά ασθενέστερα νοικοκυριά των εργαζομένων & συνταξιούχων της Ισλανδίας και ΟΧΙ τους τραπεζίτες και τους κεφαλαιοκράτες που θησαυρίζουν με τα τοκογλυφικά επιτόκια από το λαό. Με την απόφαση για η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους των δανείων των νοικοκυριών στις τράπεζες, η ισλανδική κυβέρνηση έσωσε στην ουσία τους Ισλανδούς που κινδύνευαν να χάσουν τα σπίτια τους αλλά πολλοί και της ζωή τους. Έκανε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνει η δουλικά υποταγμένη ελληνική κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που στο όνομα της «σωτηρίας» της χώρας και τη παραμονή «πάση θυσία» της Ελλάδας στη ΕΕ και την ευρωζώνη , παίρνουν καθημερινά αποφάσεις, οι οποίες οδηγούν όλο και μεγαλύτερα τμήματα του ελληνικού λαού στη χρεοκοπία (βλέπε ανεργία, πείνα, άστεγοι, κοινωνική εξαθλίωση), προκειμένου να στηρίξουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους τραπεζίτες και εν γένει το μεγάλο κεφάλαιο.
Κάθε άλλο σχόλιο- περί μονόδρομου κλπ- περιττεύει.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ