Ένα κείμενο του 1985 για το οικολογικό κίνημα της εποχής, το οποίο είναι πάλι επίκαιρο για αυτόν τον χώρο:
Δημιουργηθήκαμε σαν ομάδα, μέσα από διαδικασίες συγκεκριμενοποίησης των Οικολογικών ιδεών και της εφαρμογής τους στη ζωή μας. Η ανωριμότητα αφ’ ενός και η έλλειψη Δημοκρατικού ήθους αφ’ ετέρου, που κυριαρχεί σήμερα στον οικολογικό χώρο, μας έκανε ν’ αναζητήσουμε Θεμελιακές Αρχές και προσανατολισμούς της Οικολογίας, που θα προστάτευαν από το χάος ή την εξειδίκευση, το νέο Οικολογικό κίνημα.
Πιστεύουμε, πως η αρμονία στη φύση και στην κοινωνία, εξαρτάται από τις σχέσεις δύο καταστάσεων, του Μερικού και του Συνολικού. Οι σχέσεις των όντων (Μερών) μεταξύ τους και με το περιβάλλον (Σύνολο), είναι το αντικείμενο της Οικολογίας και του Οικολογικού κινήματος.
Έτσι, βρίσκουμε την ιδιότητα της Αυτοργάνωσης, του Αυτοκαθορισμού, Αυτονομίας κ.α. να συνδέεται με τον αγώνα του κάθε Μέρους και την ιδιότητα της Αλληλεγγύης, Συνεργασίας, Συλλογικότητας, Κοινότητας κ.α. να συνδέεται με τον αγώνα για τη Σύνδεση του Συνόλου.
Η εργασία για την απελευθέρωση όλων των στοιχείων του Μέρους, (του Αυτό-) μπορεί να ξεκινάει από το πρόσωπο(αλλαγή του τρόπου αντίληψης και ζωής) και να φτάνει μέχρι μεγαλύτερα «πρόσωπα»-μειονότητες, τάξεις, φυλές κ.α. (απελευθερωτικοί αγώνες). Η εργασία για τις αρμονικές σχέσεις του Συνόλου-ομάδας, κοινωνίας, περιοχών ή χωρών- μπορεί να ξεκινάει από τις διαπροσωπικές σχέσεις και να φτάνει μέχρι τη διεθνιστική αλληλεγγύη και ανταλλαγή κοινοτικών λειτουργιών. Η ισορροπία, ανάμεσα στη Μερική διεκδίκηση ή προσπάθεια και στο Συνολικό στόχο ή δράση, είναι και αυτό που πιστεύουμε ότι μπορεί να διαχωρίζει τον ριζοσπάστη Οικολόγο, τόσο από τους Μεταρρυθμιστές, όσο κι από τους Αριστεριστές.
Το Οικολογικό κίνημα μπορεί να δραστηριοποιείται για την Αυτοδιάθεση μίας κοινωνικής ή άλλης μειοψηφίας, στον ίδιο βαθμό που ενδιαφέρεται για το λύσιμο του κυκλοφοριακού. Μπορεί να διεκδικεί τη μείωση των ωρών δουλειάς και ταυτόχρονα να πολεμάει τις πολυεθνικές ή να δημιουργεί αντιεμπορευματικές μορφές παραγωγής-κατανάλωσης. Να προωθεί την Αυτονομία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και επίσης να αντιδρά στην κρατική καταστολή κ.λ.π. κ.λ.π.
Η Ολιστικότητα και Συλλογικότητα της Οικολογικής αντίληψης, δεν της επιτρέπει από μόνη της να είναι στενός περιβαλλοντισμός ή ενδιαφέρον για τη φυσική ζωή μόνο. Περιβάλλον είναι τόσο φυσικό όσο και κοινωνικό. Είναι τόσο το πουλί που σκοτώνει ο κυνηγός, όσο κι ο αέρας που δηλητηριάζει η σύγχρονη μορφή παραγωγής. Τόσο τα σκουπίδια ή οι νοθευμένες τροφές, όσο και η κοινωνική ανισότητα ή η κρατική βία.
Η Οικολογία, που ασχολείται με τις ισορροπίες του φυσικού περιβάλλοντος, μέσα από αυτές του κοινωνικού περιβάλλοντος, ή χώρου ή διαδικασιών, λέγεται Πολιτική Οικολογία. Ασχολείται με τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους(Διοικητικές, οικονομικές, κοινωνικές κ.α.), τις αλληλεπιδράσεις τους και τους παράγοντες, που τις ευνοούν ή τις δυσκολεύουν. Κύριο θέμα της Πολιτικής Οικολογίας είναι, το ποιος παίρνει την απόφαση για κάτι: Πόσο δηλαδή, η Αυτοργάνωση, σαν αναγκαίο μισό της ισορροπίας, λειτουργεί για όλα τα μέρη. Έτσι, Αρχειακά, η Πολιτική Οικολογία είναι τοποθετημένη στο αντίθετο του Συγκεντρωτισμού και της Εξουσίας και δρα-σαν Οικολογική Πολιτική- για την αποκέντρωση, την αυτονομία και τις συνεπαγόμενες καταστάσεις, του αρμονικού μεγέθους(που επιτρέπει την αυτορύθμιση), της αυτοδυναμίας(παραγωγικά και πολιτιστικά) και του πλουραλισμού(σεβασμού και υποστήριξης του διαφορετικού). Η Άμεση Δημοκρατία, που σημαίνει, οι αποφάσεις να παίρνονται απ’ αυτούς που υφίστανται τις συνέπειες, είναι ένα θεμελιακό ζητούμενο της Πολιτικής Οικολογίας.
Η τακτική, οι μέθοδοι, τα μέσα με τα οποία πετυχαίνεται η στρατηγική κι ο σκοπός, είναι η Αυτενεργοποίηση των πολιτών, που πραγματοποιείται μέσα από μερικά-κατά κανόνα- αιτήματα για τη βελτίωση των συνθηκών και ποιότητας ζωής. Αυτενεργοποίηση σημαίνει, την ανάπτυξη της ικανότητας των πολιτών να λύνουν τα προβλήματά τους Αυτοδύναμα και σημαίνει, τη μείωση της κεντρικής εξουσίας, μέχρι την εξαφάνισή της. Έτσι, η οποιαδήποτε Τακτική υποστήριξης της εξουσίας (ετερορύθμισης), είναι κόντρα στη Στρατηγική(Αυτορύθμιση των συστημάτων ή πολιτών). Θεμελιακά, η πολιτική οικολογία είναι αντιπολίτευση στην όποια εξουσία. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Η πολιτική της Οικολογίας, έχει θέσεις και προτάσεις για την φυσική και κοινωνική ισορροπία, κι εδώ διαφοροποιείται απ’ τον Αριστερισμό και τον Αναρχισμό(οι οποίοι επίσης στοχεύουν στην ολική ρήξη του Συστήματος). Διακηρύσσει την Οικολογική, αυτοδιαχειριζόμενη, κοινοτική λειτουργία της κοινωνίας, αλλά δεν περιμένει κάποια συνολική ρήξη για να την οικοδομήσει. Προσπαθεί ν’ αρχίζει να την εφαρμόζει εδώ και τώρα: μέσα από ομαδοποιήσεις και εκπαίδευση στην Άμεση Δημοκρατία. Μέσα από συνεταιρισμούς και κοινοτικά πειράματα. Από βιολογικές καλλιέργειες και αντικατασταλτικές πρωτοβουλίες. Μέσα από δειλά πειράματα στην κουλτούρα και στην παραγωγή.
Η ιδιαιτερότητα της Οικολογικής Πολιτικής, συνίσταται σ’ αυτό: ότι εμπεριέχει τόσο την μεταρρύθμιση, όσο και την επανάσταση στη λειτουργία της, με ένα επιπλέον χαρακτηριστικό: ότι υλοποιεί το όραμά της χωρίς να εξαρτάται από την μεταρρύθμιση ή επανάσταση. Γιατί ξέρει, ότι ο καλύτερος τρόπος Αυτενεργοποίησης των πολιτών, είναι τα ζωντανά παραδείγματα της κοινωνίας που επαγγέλλεται.
Φυσικά, όσο πιο συγκεκριμένος είναι ο προσανατολισμός, τόσο πιο εύκολα φτάνουμε εκεί που θέλουμε. Εδώ, πρέπει να προσεχθεί ο ιδιαίτερος ζήλος που επιδείχνουν, τόσο οι αριστεροί μεταρρυθμιστές, όσο και οι αριστεριστές, να μην πάρει η Οικολογία μια ξεχωριστή Πολιτικοφιλοσοφική ταυτότητα, αλλά να μείνει ενσωματωμένη στον Μαρξιστικό τρόπο θεώρησης της κοινωνίας. Έτσι, γι’ αυτούς, είναι ένας απλός «περιβαλλοντισμός», μια ειδική «επιστήμη» για στελέχη και τεχνικούς.
Σχετικά ανάλογο ζήλο, προς αυτή την κατεύθυνση, δείχνουν τόσο «δεξιοί», όσο και «αναρχικοί» οικολόγοι, οι μεν, κατά κανόνα τεχνοκράτες και διανοούμενοι, οι δε, νεαροί «παράγοντες» του οικολογικού «κινήματος», διακηρύσσοντας τον «αδογμάτιστο» «Αγνωστικισμό», κήρυγμα που πάει να προσεταιριστεί τους φιλελεύθερους μικροαστούς και τους «αντιεξουσιαστές», αναπαράγοντας όμως έτσι- εξαιτίας του ιδεολογικού χάους- την εξουσία των «ειδικών» και «παραγόντων».
Μια ξεχωριστή Οικολογική Πολιτική θεώρηση, απαιτεί και αλλαγές στην προσωπική ζωή, στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, απαιτεί την υλοποίηση των Οικολογικών αρχών και την παραίτηση από την ανάγκη κυριαρχίας σε ανθρώπους( ή στη φύση). Φαίνεται πως κάποιοι, δεν βολεύονται με κάτι τέτοιο και κάνουν ο, τι μπορούν για να μείνει η Οικολογία στο επίπεδο του επιστημονικού περιβαλλοντισμού ή των συναισθηματικών πυροτεχνημάτων, του «αδογμάτιστου» «τίποτα».
Πέρα από την Οικολογία της Ενσωμάτωσης-των ειδικών και παραγόντων, η Ριζοσπαστική Οικολογία, ανακαλύπτει την ταυτότητά της, μέσα στην ιδεολογική αντιπαράθεση και στην κοινωνική πρακτική-που στη φάση αυτή, στην Ελλάδα, είναι σε νηπιακή μορφή.
Σαν «Θεμελιακή Αντιπολίτευση», ομάδα πολιτικής οικολογίας, δραστηριοποιούμαστε σε διάφορες επιτροπές και ομάδες, παραγωγικές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές-θεραπευτικές και διεκδικητικές και λειτουργούμε στα πλαίσια διαπροσωπικών και ομαδικών σχέσεων και εκτιμήσεων, ανάλογα με τα αντικείμενα συνεργασίας. Προσπαθούμε, τα Μερικά αιτήματα, να διευκολύνουν τον Συνολικό στόχο, και το κεντρικό όραμα να καθορίζει τις περιφερειακές διεκδικήσεις.
Το κεντρικό όραμα της Οικολογικής κοινωνίας για μας, δεν παύει να είναι Αυτοδιαχειριζόμενο Σοσιαλιστικό. Με την πραγματική έννοια της λέξης, που ενέπνεε τα εκατομμύρια εργαζόμενους του περασμένου αιώνα και μέρος του τωρινού. Που περικλείει, τόσο την προσωπική ελευθερία και αποκάλυψη των δυνατοτήτων, όσο και την ενότητα και την συν-λειτουργία με άλλους.
Πέρα όμως από τις ήπιες, αποκεντρωμένες μορφές, παραγωγής, αμεσοδημοκρατικών σχέσεων και κοινοτήτων, η Οικολογική κοινωνία συγκεντρώνει για μας-σαν ουσία- τον Σεβασμό και τον Έρωτα προς τη Ζωή. Προς τα ανθρώπινα όντα κάθε φυλής και φύλου, προς τα ζώα, προς τα φυτά, προς τον ίδιο τον πλανήτη. Έτσι, ο αγώνας για την υλοποίησή της, είναι συνδεδεμένος με την εξάλειψη της βίας και κυριαρχικότητας, από μέσα μας και από την σημερινή κοινωνία. Κι αυτό πετυχαίνεται με την Αυτενεργοποίηση και Συνεργασία των πολιτών, που είναι οι βασικοί στόχοι και μέσα, στη δράση μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου