Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Η αγάπη είναι κυρίως η αγάπη του εαυτού μας

  Ο Βασίλης Αλεξάκης μιλάει για τη μοναξιά -αφετηρία κάθε δημιουργίας-, τη μνήμη και τη θάλασσα…

«Η μοναξιά είναι η αφετηρία κάθε δημιουργίας. Σε παρηγορεί, σου δίνει μια χαρά, εγώ ζω με τα πρόσωπα των βιβλίων μου, για αυτό θεωρώ το γράψιμο μια μοναξιά με παρέα».

Φτάνοντας στο διαμέρισμα του πολυβραβευμένου συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη λίγο πριν το τέλος της οδού Αναγνωστοπούλου, εισχωρείς σε ένα ξεχωριστό κόσμο, σε έναν υπόγειο παράδεισο. Βγαίνοντας από το ασανσέρ συναντάς ένα διάδρομο πολυκατοικίας γαλλικού προαστίου, ενώ όταν μπαίνεις στο σπίτι του, ξαφνικά μεταπηδάς σε ένα παράλληλο σύμπαν. Συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν έχουν συσκευή κινητού τηλεφώνου, ούτε καν e-mail και επικοινωνούν ακόμη με το παραδοσιακό τρόπο του σταθερού. Ένα τραπέζι πινγκ πονγκ σκεπασμένο από αραδιασμένα χειρόγραφα, ένας κήπος με πανέμορφες νεραντζιές, βιβλιοθήκες, παντού μολύβια και λευκές σελίδες, καρφιτσωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες και τοίχοι ποτισμένοι από ιστορίες και πρόσωπα. Στην συνέντευξη που ακολουθεί με τον σπουδαίο συγγραφέα, συζητήσαμε για την κρίση, τις σχέσεις, την μνήμη, την μοναξιά και την θάλασσα για την οποία όπως μου λέει χαρακτηριστικά «οι Έλληνες θα έπρεπε να την κοιτάζουν περισσότερο»...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου