Γιώργος Πήττας
Θυμάμαι πριν από χρόνια στα νότια προάστια της Αθήνας, ένα τεράστιο αργοκίνητο βυτίο που κυκλοφορούσε στις γειτονιές και άδειαζε τους βόθρους.
Ο ιδιοκτήτης του, έχοντας περισσή αίσθηση χιούμορ, το είχε βαφτίσει «Το Γιασεμί» και το είχε διακοσμημένο με ζωγραφιστά λουλουδάκια.
Όποτε το βλέπαμε εμείς, τα μικρά παιδάκια εκείνης της εποχής αλαλάζαμε «ο σκατατζής… ο σκατατζής».
Δεν έδειξε ποτέ ο οδηγός να ενοχλείται από το τιμητικό κι ευωδιαστό προσωνύμιο που γενναιόδωρα του είχαμε αποδώσει ...
Θυμάμαι πριν από χρόνια στα νότια προάστια της Αθήνας, ένα τεράστιο αργοκίνητο βυτίο που κυκλοφορούσε στις γειτονιές και άδειαζε τους βόθρους.
Ο ιδιοκτήτης του, έχοντας περισσή αίσθηση χιούμορ, το είχε βαφτίσει «Το Γιασεμί» και το είχε διακοσμημένο με ζωγραφιστά λουλουδάκια.
Όποτε το βλέπαμε εμείς, τα μικρά παιδάκια εκείνης της εποχής αλαλάζαμε «ο σκατατζής… ο σκατατζής».
Δεν έδειξε ποτέ ο οδηγός να ενοχλείται από το τιμητικό κι ευωδιαστό προσωνύμιο που γενναιόδωρα του είχαμε αποδώσει ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου