Με αφορμή τον Τατσόπουλο και έδρα του στη βουλή.

«Δεν πρόκειται να παραδώσω τη βουλευτική έδρα», τόνισε ο Πέτρος Τατσόπουλος κατά την ανακοίνωσή του πως έχει θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.

Σε αντίθεση με ότι υποστηρίζει σήμερα, πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, ο Πέτρος Τατσόπουλος, μιλώντας στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs.gr υποστήριζε μια τελείως διαφορετική θέση για τη σχέση ενός βουλευτή με το κόμμα του.
«Θεωρώ απαράδεκτο να μπαίνεις στη βουλή, και για οποιοδήποτε λόγο, συνειδησιακό για παράδειγμα, να έρχεσαι σε αντιπαράθεση με το κόμμα σου και να ανεξαρτητοποιείσαι και να παίρνεις και την έδρα σου μαζί. Θεωρώ απαράδεκτο να μη δίνεις την έδρα σου πίσω στο κόμμα, σε μια τέτοια περίπτωση, όπως έκαναν τα μέλη της ΔΗΜΑΡ, και άλλοι. Και το θεωρώ απαράδεκτο, διότι χωρίς το κόμμα, δεν θα έμπαινες στη βουλή», δήλωνε χαρακτηριστικά στη συνέντευξή του στο tvxs.gr, ενώ πρόσθετε για την προσωπική του στάση:

«Και εγώ είμαι έτοιμος να παραιτηθώ ανά πάσα στιγμή, το έχω άλλωστε αποδείξει στη ζωή μου, δεν κωλώνω, είμαι και ευεπίφορος στις παραιτήσεις, από παραίτηση σε παραίτηση πάω, δηλαδή δεν έχω κανένα πρόβλημα αν θελήσω να παραιτηθώ, αλλά θα παραδώσω και την έδρα μου, σε αυτούς οι οποίοι με τίμησαν με το να με βάλουνε στο ψηφοδέλτιό τους. Κι αυτό θα το κάνω εάν έρθω σε ρήξη με τη συνείδησή μου».

Σχόλιο: πρέπει να διαθέτει πολύ διευρυμένη συνείδηση κανείς για να υποστηρίζει εντελώς αντιθετικά πράγματα, ανάλογα με την περίσταση και το προσωπικό συμφέρον του. Αλλά αυτή είναι η ποιότητα των σημερινών «πατέρων του έθνους» μας. Και σε αυτό δεν μπορούμε να διαγράφουμε και τη δική μας ευθύνη, σαν πολίτες που με τη ψήφο μας αναθέτουμε την εκπροσώπησή μας σε τέτοιας ποιότητας ανθρώπους. Μεγαλύτερη δε ευθύνη έχει το ίδιο το κομματικό σύστημα που μας τους προτείνει ως υποψήφιους.

Γι αυτό και σε αυτό το μπλοκ αμφισβητούμε γενικά ότι μέσω του σημερινού κοινοβουλευτικού συστήματος μπορούμε να επιλέγουμε τους «αρίστους» για τη βουλή.  Δε μπορούμε, σαν πολίτες που ενδιαφέρονται για τα κοινά, να γνωρίζουμε από κοντά και ουσιαστικά ποιους επιλέγουμε. Πως πρέπει να αισθάνονται σήμερα π.χ. κάποιοι συμπολίτες μας που αφελώς –όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι-έστειλαν κάποιους μπράβους της νύχτας στη βουλή, σαν βουλευτές της χρυσαυγούλας. Θα τους έστελναν αν γνώριζαν αυτό που αποδεικνύεται εκ των υστέρων; (Κάποιοι βέβαια το κάνανε και συνειδητά, γιατί τους εκφράζει η πρακτική και η ιδεολογία τους, αλλά εδώ μιλάμε για πολίτες που ενστερνίζονται την έννοια της δημοκρατίας.)

Αλλά σήμερα βλέπουμε γενικά να μετατρέπεται η κοινοβουλευτική δημοκρατία σε ολιγαρχικό καθεστώς. Για αυτό και αμφισβητώντας το, θα χρειασθεί να περάσουμε σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο και στη θέσμιση της άμεσης δημοκρατίας σαν τρόπο λήψης αποφάσεων και αυτοδιακυβέρνησης με ανακλητούς κάθε φορά εκπροσώπους.