Από την γενιά του 30’ και την ποίηση του Ελύτη έως τις μέρες μας, τα νησιά του Αιγαίου κατέχουν εξέχουσα θέση στο Ελληνικό φαντασιακό. Η ανάπτυξη του τουρισμού και του παραθερισμού, κυρίως τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχει επιφέρει ραγδαίες αλλαγές στα περισσότερα από αυτά. Το χάσμα μεταξύ των νησιών ενός φαντασιακού «εχθές» και των νησιών του πραγματικού σήμερα, με τις 2 εκατομμύρια αφίξεις (το νούμερο είναι για την Σαντορίνη), όλο και μεγαλώνει. Οι επισκέψεις μου σε αγαπημένα νησιά τα τελευταία καλοκαίρια συνοδεύεται από την πια τελετουργική ανταλλαγή νοσταλγικών αναμνήσεων με τους άλλους τακτικούς επισκέπτες. «Θυμάσαι τότε που...». «Πάει, έκλεισε κι αυτός...». «Ποιος σου ζήτησε 100 ευρώ για το δωμάτιο, η κυρά Ειρήνη που με κοίμιζε στον κήπο της τζάμπα;» «Χάλασε ο κόσμος, αυτοί που έρχονται τώρα δεν εκτιμούν το νησί για αυτό που είναι». Η Αθηναϊκή μας αφήγηση των νησιών είναι μία αφήγηση «παραδείσων υπό εξαφάνιση», παραδείσων που άρχισαν να καταστρέφονται από τότε που εμείς οι ίδιοι τους ανακαλύψαμε. ...
περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου