Γράφει:
Μαριάνθη Πελεβάνη
Ενώ οι περισσότεροι
αναζητούν το «δεξιό» ή το «αριστερό» σχέδιο που θα φέρει και πάλι ανάπτυξη,
μοιράζοντας, τότε, τα κέρδη στους λίγους ή στους πολλούς αντίστοιχα, μια νέα
θεωρία που ήδη δοκιμάζεται στην πράξη, αρνείται το στόχο της ανάπτυξης,
της παγκόσμιας κλίμακας και της ανταγωνιστικότητας και αντιπαραθέτει μικρότερα
μεγέθη και τοπικές κλίμακες που διαπνέονται από τις αρχές της ισοτιμίας, του
συνεργατισμού και της εκούσιας ολιγάρκειας. Μοιάζει απλό, ίσως απλοϊκό,
ουτοπικό, μπορεί κι ονειροπαρμένο. Η αλήθεια είναι πάντως ότι «η οικονομία δεν
είναι δυνατό να αυξάνεται επ’ αόριστον σε έναν πλανήτη με φυσικά όρια. Μπορούμε
να παίρνουμε ό,τι δάνεια θέλουμε από το μέλλον και να βάζουμε ό,τι επιτόκια
θέλουμε, αυτό δεν σημαίνει ότι ο πλανήτης θα υπακούσει στις φαντασίες μας»,
όπως λένε οι θεωρητικοί της αποανάπτυξης. Και δεν είναι η μόνη αλήθεια που τους
αναγνωρίζεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου