Το αδιέξοδο του κεφαλαίου

  Με αφορμή το διάβασμα του του βιβλίου του Massimo de Angelis: Κοινά Περιφράξεις και Κρίσεις, από τις εκδόσεις των ξένων.

Τις μέχρι τώρα κρίσεις του το κεφάλαιο, για να εξασφαλίζει τη συνέχιση της μεγέθυνσης και της παραπέρα συσσώρευσής του, τις αντιμετώπιζε μετασχηματίζοντας και αναδιαμορφώνοντας τα συστήματα διακυβέρνησης και τις ταξικές σχέσεις στον κοινωνικό σχηματισμό.

Τον περασμένο αιώνα το έκανε αυτό π.χ. μετά τη κρίση του 1929 και κυρίως μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, υιοθετώντας τον Κεϋνσιανισμό, ενώ έκανε το ίδιο και μετά τη κρίση του `70-στις αρχές της 10ετίας του`80-περνώντας στον νεοφιλελευθερισμό.

Μέχρι τώρα είχε φαίνεται τη δυνατότητα να αφομοιώνει κάποιους σε έξαρση κοινωνικούς αγώνες με ελκυστικές συμφωνίες με κάποια τμήματα της εργατικής τάξης στη δύση-βορρά, επειδή μπορούσε να μεταθέσει το κόστος της αναδιανομής της πίττας σε άλλα τμήματα του πληθυσμού και σε απομακρυσμένα περιβάλλοντα –οικοσυστήματα, σε άλλες γωνιές του πλανήτη....

 

περισσότερα