Οι βασικότερες απαντήσεις στη σημερινή κρίση

Τρεις οι κύριες απαντήσεις στην κρίση είναι οι εξής:

1. Μεταφορά πόρων στους κινητήρες της αέναης ανάπτυξης:

Οι διαδικασίες που ακολουθούν οι Κυβερνήσεις με τα διάφορα προγράμματα για την "ανάκαμψη" έχουν ονομασθεί επιτυχημένα "σοσιαλισμός των πλουσίων“. Οι εξελίξεις στο επίπεδο της οικονομίας θα έχουν να κάνουν με μια junkie-οικονομία που θα χρειάζεται όλο και μεγαλύτερη „δόση“ χρήματος από τις Κ.Τράπεζες, ενώ ταυτόχρονα θα οδηγούμαστε όλο και περισσότερο προς μια τεχνοφασιστική κοινωνία έκτακτων μέτρων.
Αυτή η απάντηση φαίνεται να είναι η πικρατέστερη, αλλά θα οξύνει την οικολογική κρίση και θα οδηγήσει σε πτώχευση την “Α.Ε. Γη” λόγω κατάρρευσης των φυσικών αγαθών

2. Σκανδιναβοποίηση-επιστροφή στη Σοσιαλδημοκρατία και το κράτος πρόνοιας:

Έχει μικρή πιθανότητα, διότι είναι αδύνατη πια η ρύθμιση και ο έλεγχος της οικονομίας και του περιβάλλοντος απο τα κράτη(φαίνεται καθαρά στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου η μεσαία ταξη με τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών απαίτησε την επιστροφή στη σοσιαλδημοκρατία, αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου, ακόμα και να ήθελε, δεν το μπορεί να το κάνει)

3. Επενδύσεις στη Βιόσφαιρα και στο περιβάλλον-μετατροπή του „έξυπνου“κεφαλαίου σε „βιοκεφάλαιο“-“πράσινο“ κεφάλαιο:

-Ενσωμάτωση φύσης στην οικονομία.
-Συμφιλίωση βιόσφαιρας με ανάπτυξη(„βιώσιμη“) και οικολογίας με οικονομία
-Υποφερτό περιβάλλον.
-Παράταση του καπιταλισμού σαν „πράσινου“.
Η παράταση όμως αυτή θα είναι περιορισμένη χρονικά, γιατί η επιβίωση της βιόσφαιρας δεν θα είναι μακροπρόθεσμη. Η "πράσινη" οικονομία θα αναπτύξει χαμηλής κατανάλωσης και αντιρρυπαντικής τεχνολογίας αυτοκίνητα, όμως θα υπάρχουν όλο και περισσότερα. Θα έχουμε οικονομικές από άποψη ενέργειας ηλεκτρικές συσκευές, όμως όλο και περισσότερες ηλεκτρικές εφαρμογές, λιγότερη κατανάλωση ενέργειας ανά τετραγωνικό μέτρο κατοικίας, αλλά όλο και περισσότερες και μεγαλύτερες κατοικίες. Εξυπνότερη-ηπιότερη τεχνολογία, όμως όχι λιγότερη χρήση των φυσικών πόρων, όσο δεν θα υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη στην κατανομή τους και όσο θα υπάρχει ατομική τους ιδιοκτησία. Πράσινη ανάπτυξη και πράσινες τεχνολογίες θα έχουν ένα μικροπρόθεσμο θετικό ισοζύγιο για τη βιόσφαιρα και τα οικοσυστήματα.
Δεν θα έχουμε λοιπόν μακροπρόθεσμη λύση, αφού και με πράσινη ανάπτυξη θα απαιτηθούν μεγεθύνσεις πέρα απο τις δυνατότητες του πλανήτη( π.χ, 2050 με 9 δις πληθυσμό, αποφυγή κλιματικής καταστροφής σημαίνει > 90% ενέργειας από ανανεώσιμες, αδύνατο χωρίς μείωση ζήτησης ενέργειας-παραγωγής-κατανάλωσης δηλ στοχευμένης «αποανάπτυξης»)
Και η μακροπρόθεσμη λύση;