Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Είναι δυνατόν να υπάρξει ορθολογική αντιμετώπιση της κοινωνικής-οικολογικής κρίσης;

Ο στόχος αυτού του μπλόκ είναι να συνεισφέρει στη διαμόρφωση μιας μακροπρόθεσμης πρότασης διεξόδου από το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης και τα αξεπέραστα κοινωνικά και οικολογικά προβλήματα που έχει επιφέρει στις ανθρώπινες κοινότητες. Και αυτό θα είναι δυνατόν αν επικρατήσει η ορθολογική αντιμετώπισή τους.
Όμως δεν είναι μια ουτοπία να περιμένει κανείς από την πλειοψηφία των ανθρώπων να συμπεριφερθούν ορθολογικά στο μέλλον, από τη στιγμή που τις περισσότερες φορές στο παρελθόν έχει συμπεριφερθεί εγωιστικά, ωφελιμιστικά και παράλογα;
Η διαφορά όμως που θα υπάρχει σε σχέση με το παρελθόν είναι η κρισιμότητα της μελλοντικής κατάστασης για την ίδια τη ζωή της βιόσφαιρας και του ανθρώπινου είδους. Η εικόνα του μοναδικού και όμορφου πλανήτη που ταξιδεύει αδιάκοπα σαν πλοίο στο διάστημα, και η οποία εικόνα έχει εντυπωθεί σχεδόν σε όλους τους εγκεφάλους των ζώντων ανθρώπων(να και ένα καλό από την τηλεόραση), εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε εικόνα ενός πλοίου-του Τιτανικού για παράδειγμα- που πρόκειται να συγκρουσθεί με το καταστροφικό παγόβουνο, αν δεν υπάρξει αλλαγή πορείας. Και από αυτή τη σύγκρουση δεν πρόκειται να γλυτώσουν ούτε ο καπετάνιος, ούτε οι μηχανικοί, ούτε οι ναύτες ή οι επιβάτες του(κοινωνικοί συμβολισμοί βέβαια το πλήρωμα και οι ταξιδιώτες).
Μπροστά στη δυνατότητα να επικρατήσει ένα τεχνοφασιστικό σύστημα, ακόμα πιο βίαιο, εκμεταλλευτικό και καταστροφικό για τον άνθρωπο και τη φύση από τον ίδιο τον καπιταλισμό, υπάρχει ελπίδα, πρέπει να την έχουμε τουλάχιστον αρκετοί, ότι δεν θα επιλέξουμε σαν είδος την αυτοκαταστροφή, ακόμα και για εγωιστικούς λόγους. Θα υπάρχει η ελπίδα να επιλέξουμε ορθολογικά, όχι την ευθεία πορεία που οδηγεί στο παγόβουνο, αλλά μια άλλη, οποιαδήποτε άλλη εκτός από αυτήν που οδηγεί στη σύγκρουση.
Ο άνθρωπος σαν οντότητα είναι και homosapiens και homodemians(και ορθολογικός και παράλογος) ταυτόχρονα. Κάποτε επικρατεί η μια πλευρά του και άλλες φορές πάλι η άλλη πλευρά του. Σήμερα η βουλιμία του για εξουσία και καταναλωτισμό και ο εξατομικευμένος ωφελιμιστικός τρόπος ζωής που προωθεί το δυτικό αναπτυξιακό μοντέλο, έχει αναδείξει σαν κυρίαρχη πλευρά του τη homodemians. Αυτό όμως δεν αποκλείει στο μέλλον να ξαναγίνει ορθολογικός και να προχωρήσει σε κοινωνικές δομές, που θα ευνοούν ακριβώς αυτή του τη πλευρά.
Είναι πράγματι λογικό να θελήσουμε να αποφύγουμε τη καταστροφή, αλλά αυτό χωρίς καμία εγγύηση. Το αν θα την αποφύγουμε καλύτερα ακολουθώντας τη κατεύθυνση της τοπικοποίησης που προτείνεται εδώ, μένει να αποδειχθεί. Σε κάθε περίπτωση όμως θεωρώ ότι είναι μεγαλύτερη ουτοπία να περιμένουμε μια «παγκόσμια κυβέρνηση» να διαχειρισθεί είτε την καταστροφή και τη τεχνοφασιστική κοινωνία, είτε την επιβολή της αποανάπτυξης «από τα πάνω»(με αυτή την έννοια θα είναι μια «κακοτοπία»). Η Τοπικοποίηση είναι η αποανάπτυξη που θα ακολουθηθεί από τις τοπικές κοινωνίες με τη θέλησή τους και από ανάγκη, χωρίς να τους επιβληθεί από ένα παγκόσμιο φασιστικό καθεστώς. Και έχει περισσότερες πιθανότητες σαν «ευτοπία».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου