Η αδιαφορία για τον κόσμο είναι δυνατή ως πολιτικό φαινόμενο μόνο αν
στηριχτεί στην υπόθεση ότι ο κόσμος δεν θα διαρκέσει· αν όμως υποτεθεί
αυτό, είναι σχεδόν αναπόφευκτο ότι η αδιαφορία για τον κόσμο, με τη μία ή
την άλλη μορφή, θ’ αρχίσει να κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή. Αυτό
συνέβη μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και φαίνεται να
συμβαίνει πάλι στις μέρες μας, μολονότι για εντελώς διαφορετικούς λόγους
και με πολύ διαφορετικές, ίσως ακόμα πιο δυσάρεστες μορφές. Η
χριστιανική αποχή από τα πράγματα του κόσμου τούτου δεν είναι κατά
κανέναν τρόπο η μόνη κατάληξη, στην οποία μπορεί να φτάσει κανείς από
την πεποίθηση ότι το ανθρώπινο οικοδόμημα, όντας προϊόν ανθρώπινων
χεριών, είναι εξίσου θνητό με τους δημιουργούς του.
....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου