Πόσο οξύμωρη είναι η φράση του τίτλου! Να τρέχεις να προλάβεις, να
βιάζεσαι με οδηγό το “ο χρόνος είναι χρήμα, ζωή, αφθονία” κι, παρ’όλα
αυτά, να είσαι καταδικασμένος να περιμένεις! Τι να περιμένεις, όμως; Το
μετρό; Να αδειάσει τραπέζι στην καφετέρια μήπως; Ή πότε θα ρθει η σειρά
σου στην ουρά της τράπεζας;
Όχι. Σίγουρα όχι… Αν βιαστείς, πράγματα όπως τα παραπάνω σίγουρα θα τα πετύχεις και η αναμονή θα εκμηδενιστεί! Δε μιλώ για κάτι τόσο πεζό. Η φράση του τίτλου αφορά κάτι πιο ουσιώδες, πιο ενδιαφέρον και πιο αγωνιώδες : την ίδια τη ζωή! Τα όνειρα μας, τις φιλοδοξίες και τους στόχους μας! Το αδιάκοπο κυνήγι μιας ακαθόριστης, αδιόρατης κατάστασης που αρεσκόμαστε να καλούμε ευτυχία…
Όχι. Σίγουρα όχι… Αν βιαστείς, πράγματα όπως τα παραπάνω σίγουρα θα τα πετύχεις και η αναμονή θα εκμηδενιστεί! Δε μιλώ για κάτι τόσο πεζό. Η φράση του τίτλου αφορά κάτι πιο ουσιώδες, πιο ενδιαφέρον και πιο αγωνιώδες : την ίδια τη ζωή! Τα όνειρα μας, τις φιλοδοξίες και τους στόχους μας! Το αδιάκοπο κυνήγι μιας ακαθόριστης, αδιόρατης κατάστασης που αρεσκόμαστε να καλούμε ευτυχία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου