Η Ημέρα Νερού

Το καλό που έχουν οι λεγόμενες μέρες... εορτασμού κάποιου θέματος ή προβλήματος είναι ότι θυμόμαστε το θέμα ή το πρόβλημα και αναγκάζονται όλοι οι υπεύθυνοι και τα ΜΜΕ να αναφερθούν σε αυτό, σε παγκόσμιο επίπεδο. Το κακό είναι ότι μετά το πέρασμα αυτής της μέρας όλοι το ξεχνούμε(εκτός από αυτούς που το αντιμετωπίζουν άμεσα βέβαια), γιατί θα πρέπει να ασχοληθούμε με την επόμενη γιορτινή μέρα και το θέμα της. Αυτό οδηγεί τους περισσότερους να έχουν ένα αίσθημα ότι έκαναν το καθήκον τους προς το παρόν και ότι η λύση θα έλθει στο μέλλον. Εξάλλου υπάρχουν κάποιες μειοψηφίες και οργανώσεις που ασχολούνται καθημερινά με τα αντίστοιχα αυτά ζητήματα και οι υπόλοιποι μπορούν να είναι ήσυχοι λες και τα παγκόσμια αυτά προβλήματα δεν εξαρτώνται από τη καθημερινή τους στάση.
Η Ημέρα Νερού εορτάζεται λοιπόν παγκοσμίως σήμερα 22α Μαρτίου. Οι διεθνείς οργανισμοί με την ευκαιρία της ημέρας μας δίνουν συγκλονιστικά στοιχεία αναφορικά με την έλλειψη ή τη μόλυνσή του σε πολλές χώρες του πλανήτη. Η UNICEF π.χ. τονίζει ότι καθημερινά πεθαίνουν 6.000 παιδιά από έλλειψη νερού, ότι κάθε 15 δευτερόλεπτα ένα παιδί στις αναπτυσσόμενες χώρες χάνει τη ζωή του. Από όλους τους φυσικούς πόρους στη γη, υπάρχει ένας χωρίς τον οποίο η ζωή είναι αδιανόητη: το νερό.
Για αυτόν τον πόρο, πολλοί έχουν διατυπώσει την άποψη, ότι θα έχουμε μελλοντικούς πολέμους, όχι μόνο μεταξύ κρατών αλλά και περιοχών απορροής μεταξύ τους.
Μια κατάσταση από την οποία δεν απέχουμε και τόσο πολύ και στη χώρα μας και κυρίως στη Θεσσαλία όπου υπάρχει ένα τεράστιο υδατικό πρόβλημα που γίνεται οξύτερο χρόνο με το χρόνο. Έχουμε αναφερθεί ξανά στο πρόβλημα. Οι προεκτάσεις του όχι μόνο καταστρέφουν το περιβάλλον αλλά και τη ζωή των ανθρώπων και το αγροτικό εισόδημα. Με επίκεντρο τα έργα εκτροπής του Αχελώου, εδώ και 3 δεκαετίες έχουμε μια αντιπαράθεση τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο.
Οι κύριοι υδατικοί πόροι της Θεσσαλίας είναι ο ποταμός Πηνειός (ένας από τους πιο σημαντικούς ελληνικούς ποταμούς), οι υπόγειοι υδροφορείς της δυτικής και της ανατολικής Θεσσαλίας και τα νερά της τεχνητής λίμνης Πλαστήρα( της οποίας όμως η λεκάνη απορροής προέρχεται από το υδατικό σύστημα του Αχελώου). Η κύρια υδρολογική λεκάνη είναι του ποταμού Πηνειού, ενώ υπάρχει ακόμη η λεκάνη της Κάρλας και κάποια μικρότερα ρέματα. Τα αποθέματα αυτά νερού θα ήταν αρκετά, αν τις προηγούμενες δεκαετίες γινόταν η διαχείρισή τους με λογικό τρόπο.
Η αλλαγή των μεθόδων άρδευσης, η εξοικονόμηση νερού στη διαχείριση της ζήτησης, η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών είναι μέρος μιας ουσιαστικής και ολοκληρωμένης λύσης του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας. Υπάρχει πληθώρα εκθέσεων και πορισμάτων πάνω στο ζήτημα, που όμως ανακυκλώνουν δεδομένα προηγούμενων δεκαετιών, τα οποία δεν ισχύου πια σήμερα. Έχει γίνει όμως πρόσφατα και μια καινούργια έρευνα από ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας(υπό το καθηγητή Μυλόπουλο)της οποίας τα ευρήματα δεν γίνονται αποδεκτά από τις τοπικές αρχές, κύρια της Λάρισας, οι οποίες με κάθε τρόπο θέλουν την εκτροπή του Αχελώου, επιλέγοντας πολεμικές τακτικές.