Από τον Αριστοτέλη του ''μέτρου'' στον Τέλη της ''υπερβολής''

Πήρα με μαίηλ και το αναρτώ:

''Που πήγαν τα λεφτά''; Βέβαια, ή ερώτηση του κ. Πρωθυπουργού είναι ρητορική γιατί, μετά από την μεγάλη πολιτική του καριέρα γνωρίζει πολύ καλά που είναι τα λεφτά.
''Θα πρέπει να ακολουθήσουμε τα ίχνη του χρήματος'', παρεμβαίνει ο κ. Βγενόπουλος, που, παρεμπιπτόντως, πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι έχει θέσει τις βάσεις ως εναλλακτική λύση, ώστε να αποτραπεί η διαφαινόμενη κατάρρευση του πολιτικού μας συστήματος.
Αυτήν ακριβώς, την ροή του χρήματος, προτείνει το κυβερνόν κόμμα να ακολουθήσουν , μέσω της εξεταστικής, κατά την τελευταία πενταετία. Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 αντιπροτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση και έχει δίκαιο γιατί, σύμφωνα με βιβλίο του πρώην πράκτορα της CIA κ. Πέρκινς, από τότε η Αμερικάνικη κυβέρνηση προέτρεπε, μέσω δανειοδοτήσεων, κυβερνήσεις άλλων χωρών να προχωρήσουν στην κατασκευή μεγάλων έργων αδιαφορώντας ή γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στο μέλλον θα αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη. Εκείνο, βέβαια, που κατάφεραν, ήταν να σκάσει η φούσκα στα ίδια τους τα χέρια (στεγαστικά) και να συμπαρασύρει σε περιπέτειες ολόκληρο τον κόσμο. Τότε που, μέσω των focus groups, οι Αμερικανοτραφείς ψυχο - λόγοι - αναλυτές επιχειρούσαν να μετατρέψουν και την πιο ''τρελή'' ανθρώπινη επιθυμία σε ανάγκη, με απώτερο σκοπό την εξάρτηση. Εκείνο που εν τέλει πέτυχαν ήταν να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.
Αν θέλουμε πραγματικά να ξετυλίξουμε το κουβάρι της Αριάδνης, είναι λάθος να ακολουθήσουμε τη ροή του χρήματος, ως μέσο που εξασφαλίζει την ομαλότητα στις αγοροπωλησίες υλικών αγαθών, διότι φρόντισαν οι σύγχρονοι πειρατές να το μετατρέψουν σε ομόλογα (δομικά ή τοξικά) και να το κρύψουν κάπου στα νησιά Κέημαν , επιμελώς φυλασσόμενο από εξαιρετικούς νομοπαίκτες. Εκείνο που, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να κάνουμε, είναι να δούμε που πήγε η ύλη η οποία με την σειρά της εγγυάται την αξία του χρήματος.
Για παράδειγμα που πήγε το νερό του θεσσαλικού κάμπου, ώστε οι αγρότες να προσμένουν το νερό του Αχελώου, όχι για ευημερήσουν αλλά για να επιβιώσουν; Που πήγε το 30% των, υπερευαίσθητων και στην παραμικρή αλλαγή θερμοκρασίας του νερού, κοραλλιογενών υφάλων(μαζί με τα δέντρα και τα κυανοβακτήρια ή κυανοπράσινα φύκια αιχμαλώτισαν στη Γη το διοξείδιο του άνθρακα);Που πήγε το μεγαλύτερο μέρος των δασών; Που πήγε 80% των παγετώνων. Τι μεσολάβησε και το 40% της αρόσιμης Γης υπέστη μακροχρόνια καταστροφή; Που πήγε το 40% του παγκόσμιου πλούτου αλιευμάτων; Τι έγινε το οξυγόνο που εγγυάται την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη;
Εκτιμώ ότι, τώρα που η χώρα μας είναι δακτυλοδεικτούμενη και για μεγαλύτερη ευκολία, θα πρέπει να προχωρήσουμε στον εξής συλλογισμό: Αν η Αρχαία Ελλάδα υπήρξε η βάση του πολιτισμένου κόσμου και ο Αριστοτέλης του ''μέτρου'' ορίζονταν ως παγκόσμιος πολίτης, τότε θα πρέπει να περιμένουμε επαρκείς απαντήσεις από τον απόγονό του, επίσης παγκόσμιο πολίτη, Τέλη της ''υπερβολής''. Διότι είναι αυτός που διαμορφώνει τη Γη κατ' εικόνα και ομοίωσή του.
Μόνο αυτός μπορεί να μας πει ότι το νερό εξαερώθηκε για να ψυχράνει τους πυρηνικούς αντιδραστήρες (σε λίγο καιρό θα μας σερβιριστούν ως ''πράσινοι''), για να αποσπαστεί επιτυχώς και χωρίς απώλειες η πίσσα από την άμμο κατά την εξόρυξη της πισσούχου άμμου, για να αποφύγει εν τέλει ο πλανήτης την υπερθέρμανση, την οποία προκάλεσε ο Τέλης της ''υπερβολής'' τρυπώντας τη Γη και απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα το διοξείδιο του άνθρακα που για εκατομμύρια χρόνια, μεθοδικά, αιχμαλωτίζονταν από τα δέντρα στη Γη. Ότι μέρος των δασών θυσιάστηκε, ώστε οι τρομοκρατημένοι, από την πλειοδοσία τρόμου των οικολόγων, σωθούν από τον κατακλυσμό του διοξειδίου του άνθρακα φτιάχνοντας την ''κιβωτό'' τους. Και ότι τα ψάρια , τα δημητριακά και γενικότερα τα τρόφιμα φρόντισε ο Τέλης της ''υπερβολής'' να τα διοχετεύσει, είτε στα ρεζερβουάρ των ''πράσινων'' αυτοκινήτων, είτε στις λάσπες των βιολογικών καθαρισμών.
Με άλλα λόγια ισχύει και εδώ το ρητό :''ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος'' Που μας λέει ότι εκείνο που προέχει δεν είναι τα όσα χάθηκαν αλλά τα όσα έχουν απομείνει. Έχουμε ακόμα βουνά, δέντρα, πεδιάδες, ποτάμια, λίμνες, θάλασσες, ήλιο και αέρα. Μπορεί η φύση να μην μας έδωσε δύναμη, μας προίκισε όμως με περίσσια ευφυΐα. Καθήκον μας είναι να πάψουμε να τρυπάμε τη Γη και να επιδιώξουμε επειγόντως συνεργασία με τον Ήλιο. Σε μια ώρα ο Ήλιος μπορεί να προσφέρει την ενέργεια που καταναλώνουμε σε ένα χρόνο. Και το σημαντικότερο: Όσο υπάρχει ο Ήλιος θα υπάρχει και η Γη. Το μεγάλο μυστικό είναι η ενότητα. Η έμβια ύλη ενώνει το νερό, τον αέρα, την Γη, τον Ήλιο. Η Γη μας βασίζεται σε μια ισορροπία στην οποία κάθε ον παίζει τον δικό του ρόλο και υπάρχει μόνο μέσω της ύπαρξης ενός άλλου όντος
Τέλος, ως κάτοικοι αυτού του τόπου που τόσο υμνήθηκε η γυναίκα και ο έρωτας, ίσως, όσο σε κανένα άλλο τόπο, πρέπει να πούμε στους φίλους Γερμανούς ότι όντως η Αφροδίτη είναι δυσαρεστημένη με τους Τέληδες της ''υπερβολής'' μόνο που η χειρονομία της είναι διακριτική (Ο μέσος δάκτυλος δεν είναι τεντωμένος και προέκταση της παλάμης αλλά κεκλιμένος με φορά παράλληλη και αντίθετη προς την παλάμη) .
Χ. Παπαγεωργίου
papageorgiou_xristos@hotmail.com