Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Ignacio Ramonet: Στη Βενεζουέλα κινδυνεύει η δημοκρατία

Bild
Τους προ­η­γού­με­νους μή­νες, στη Βε­νε­ζουέ­λα, έ­γι­ναν τέσ­σε­ρις ε­κλο­γές με α­πο­φα­σι­στι­κή ση­μα­σία: δύο προ­ε­δρι­κές, οι ε­κλο­γές για τους κυ­βερ­νή­τες και τέ­λος οι δη­μο­τι­κές. Όλες κερ­δή­θη­καν α­πό το μέ­τω­πο της μπο­λι­βα­ρια­νής ε­πα­νά­στα­σης. Κα­νέ­να α­πο­τέ­λε­σμα δεν αμ­φι­σβη­τή­θη­κε α­πό τις α­πο­στο­λές των διε­θνών πα­ρα­τη­ρη­τών. Η πιο πρό­σφα­τη ψη­φο­φο­ρία έ­λα­βε χώ­ρα μό­λις πριν δύο μή­νες… Και έ­λη­ξε με μια κα­θα­ρή νί­κη –11,5% δια­φο­ρά – του κόμ­μα­τος του Τσά­βες. Από τό­τε που ο Ού­γκο Τσά­βες α­νέ­λα­βε την προ­ε­δρία το 1999, ό­λες οι ε­κλο­γι­κές α­να­με­τρή­σεις δεί­χνουν ό­τι, κοι­νω­νιο­λο­γι­κά, η στή­ρι­ξη στη μπο­λι­βα­ρια­νή ε­πα­νά­στα­ση εί­ναι πλειο­ψη­φι­κή.
Στη λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή, ο Τσά­βες υ­πήρ­ξε ο πρώ­τος προο­δευ­τι­κός η­γέ­της – α­πό την ε­πο­χή του Σαλ­βα­δόρ Αλιέ­ντε – που ε­πέ­λε­ξε το δη­μο­κρα­τι­κό δρό­μο για να φθά­σει στην ε­ξου­σία. Δεν εί­ναι δυ­να­τό να κα­τα­νοή­σου­με τον τσα­βι­σμό αν δεν λά­βου­με υ­πό­ψη τον βα­θιά δη­μο­κρα­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα του...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου