ΩΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ
Γρηγόρης Τσιλιμαντος
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Είναι γεγονός πως τα εγχειρήματα των από κάτω έχουν πληθύνει και καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων σε όλους τους τομείς της παραγωγής. Στον πρωτογενή τομέα μικρές ομάδες παραγωγών συνεταιρίζονται και μικροί παραγωγοί μπαίνουν στην διαδικασία ανεύρεσης δικτύων διάθεσης των προϊόντων τους έχοντας ως γνώμονα την ποιότητα και ως ένα βαθμό την χαμηλή τιμή. Η συμπίεση της αγοράς, με τους μεσάζοντες να την λυμαίνονται ,δεν αφήνει περιθώρια ύπαρξης αυτών των αγροτών και η στροφή τους στην άμεση διάθεση δημιουργεί νέες συνθήκες στις παραγωγικές σχέσεις. Σχέσεις που δεν τις διαμορφώνει μόνο η ανάγκη λόγω κρίσης,αλλά και η δυναμική παρουσία των καταναλωτών που θέλουν να έχουν λόγο στον κύκλο της παραγωγής .Έτσι μπαίνουν νέα κριτήρια, όπως αυτά της τοπικότητας και των εργασιακών σχέσεων. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον τριτογενή τομέα ,με πιο μεγάλη δυναμική, λόγω της ιδιομορφίας και του χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας. Η πιο δύσκολη περίπτωση είναι αυτή του δευτερογενή που ενώ παρουσιάζονται μεγάλες ευκαιρίες και μάλιστα μπορούν να παρθούν εργοστάσια σχεδόν αμαχητί,παρ” όλα αυτά ,ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός που έχει άλλους και εχθρικούς σχεδιασμούς, αλλά και η ατολμία των εργαζομένων της βάσης με τον συντηρητισμό να τους συνθλίβει , καθιστούν τα εγχειρήματα της συνεργατικής οικονομίας στη βιομηχανία ,όσο μπορούμε να μιλάμε για βιομηχανία στην Ελλάδα, μειοψηφικά στο σύνολο των εγχειρημάτων . Όλα τα εγχειρήματα , που έχουν αποτυπωθεί σε πάνω από 3000 με 100000 πολίτες να είναι ενταγμένοι σ αυτά,δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα στην κοινωνία που είχε συνηθίσει στην ανάθεση και στην παραίτηση "παρ όλες τις μεταπολιτευτικές αναλαμπές της"...
Γρηγόρης Τσιλιμαντος
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Είναι γεγονός πως τα εγχειρήματα των από κάτω έχουν πληθύνει και καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων σε όλους τους τομείς της παραγωγής. Στον πρωτογενή τομέα μικρές ομάδες παραγωγών συνεταιρίζονται και μικροί παραγωγοί μπαίνουν στην διαδικασία ανεύρεσης δικτύων διάθεσης των προϊόντων τους έχοντας ως γνώμονα την ποιότητα και ως ένα βαθμό την χαμηλή τιμή. Η συμπίεση της αγοράς, με τους μεσάζοντες να την λυμαίνονται ,δεν αφήνει περιθώρια ύπαρξης αυτών των αγροτών και η στροφή τους στην άμεση διάθεση δημιουργεί νέες συνθήκες στις παραγωγικές σχέσεις. Σχέσεις που δεν τις διαμορφώνει μόνο η ανάγκη λόγω κρίσης,αλλά και η δυναμική παρουσία των καταναλωτών που θέλουν να έχουν λόγο στον κύκλο της παραγωγής .Έτσι μπαίνουν νέα κριτήρια, όπως αυτά της τοπικότητας και των εργασιακών σχέσεων. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον τριτογενή τομέα ,με πιο μεγάλη δυναμική, λόγω της ιδιομορφίας και του χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας. Η πιο δύσκολη περίπτωση είναι αυτή του δευτερογενή που ενώ παρουσιάζονται μεγάλες ευκαιρίες και μάλιστα μπορούν να παρθούν εργοστάσια σχεδόν αμαχητί,παρ” όλα αυτά ,ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός που έχει άλλους και εχθρικούς σχεδιασμούς, αλλά και η ατολμία των εργαζομένων της βάσης με τον συντηρητισμό να τους συνθλίβει , καθιστούν τα εγχειρήματα της συνεργατικής οικονομίας στη βιομηχανία ,όσο μπορούμε να μιλάμε για βιομηχανία στην Ελλάδα, μειοψηφικά στο σύνολο των εγχειρημάτων . Όλα τα εγχειρήματα , που έχουν αποτυπωθεί σε πάνω από 3000 με 100000 πολίτες να είναι ενταγμένοι σ αυτά,δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα στην κοινωνία που είχε συνηθίσει στην ανάθεση και στην παραίτηση "παρ όλες τις μεταπολιτευτικές αναλαμπές της"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου