Κοινωνικές πολιτικές με βάση την ευζωία

Οι κοινωνικές αυτές πολιτικές θα πρέπει να έχουν ως βασικό στόχο την επάνοδο της ισορροπίας και της αρμονίας ανάμεσα στην κοινωνία και στη ζωή, στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
Αρχικά αυτές οι πολιτικές θα χρειασθεί να επιλύσουν παντού το πρόβλημα της πείνας, ιδίως σε περιοχές που παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Στη συνέχεια θα χρειασθεί να επιδιώξουν την πρόσβαση όλων σε αγαθά ζωτικής σημασίας, όπως είναι το καθαρό ποιοτικό νερό και ο αέρας, η γόνιμη γη, η ήπια ενέργεια.
Μιλάμε για την διεκδίκηση από τους σημερινούς «απο κάτω» δημόσιων πολιτικών που στοχεύουν στην ευζωία τους και όχι απλά στην επιβίωσή τους. Αυτές περιλαμβάνουν:

• Τη δημιουργία παραγωγικών κοινοτήτων που θα προωθούν τον κοινοτικό συνεργατικό τρόπο παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών στις χωρικές κοινότητες της υπαίθρου και των γειτονιών των πόλεων.
• Την ανάκτηση και στη συνέχεια την παραγωγή υγιών φυσικών σπόρων, χωρίς γενετική τροποποίηση. Τη δημιουργία σε κάθε περιοχή κέντρων ή ινστιτούτων φυσικής αναπαραγωγής σπόρων και φυτωρίων διαφορετικών τοπικών ποικιλιών.
• Έως ότου υπάρχει το κεντρικό κράτος-στην πορεία προς την θεσμοθέτηση της Κοινότητας των Κοινοτήτων, σαν ομοσπονδιακή κοινοπολιτεία-τη δημιουργία συμμαχιών με τη στρατηγική της αλληλουποστήριξης ανάμεσα στο περιφερειακό κράτος-τη σημερινή Τ.Α. και τους ΟΤΑ-και τις Κοινότητες, αλλά και με τις κοινωνικές επιχειρήσεις που αποδέχονται την φιλοσοφία της ευζωίας και θέλουν να συμπράξουν.
• Την αύξηση των πιστώσεων προς τις κοινότητες
• Την προώθηση και της πνευματικής-πολιτιστικής διάστασης της υγιεινής τροφής. Όχι υποβάθμιση της τροφής στο επίπεδο του «γεμάτου στομαχιού».
• Την διασφάλιση της ικανοποίησης των βασικών αναγκών του πληθυσμού στα πλαίσια μιας υπάρχουσας κρατικήςοντότητας καταρχήν και στη συνέχεια προώθηση των πλεονασμάτων με δίκαιο εμπόριο στη βάση της αμοιβαιότητας προς άλλες χώρες δημιουργώντας και σχέσεις συνεργασίας μεταξύ των κοινοτήτων τους.
• Τη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις με συνελεύσεις και ανακλητά συμβούλια.
• Τη δημιουργία θεσμών αυτοκυβέρησης που θα στηρίζονται στο κοινοτικό πνεύμα και στον κοινοτισμό σαν πολιτειακή οργάνωση της κοινωνίας. Οι θεσμοί αυτοί δεν θα είναι εξουσιαστικοί, αλλά «υπηρέτες» του «Κοινού Καλού και Συμφέροντος», καθώς θα φροντίζουν για όλους υπό το πνεύμα της στοργής και της αλληλεγγύης.
• Την επιστροφή της ανθρωπότητας προς τις δύο «μάνες» που την γέννησαν και την έφεραν ως εδώ. Την πρωταρχική μάνα Γαία και την δεύτερη μάνα, την Κοινότητα.

Οι νέες πολιτικές για την ευζωία θα μπορούσαν να συνοψισθούν στα εξής απλά συνθήματα:

Αντί του σημερινού συνθήματος «όλο και πιο γρήγορα και επιφανειακά»: πιο αργά και σε βάθος!

Αντί του «όλο και περισσότερα»: ποιότητα, επάρκεια, τα λιγότερα είναι συνήθως αρκετά!

Αντί του «όλο και πιο ανταγωνιστικά»: συνεργατικά και αλληλέγγυα, όποιος φροντίζει για όλους, φροντίζει και για τον εαυτό του!

Αντί του «όλο και πιο μεγάλα, όλο και πιο μακριά και παγκοσμιοποιημένα»: πιο μικρά, πιο κοντά και τοπικά!

Αντί του «μιας χρήσης και με ημερομηνία λήξης»: πιο γερά και επανάχρηση!

Αντί για το «απρόσωπο και ομογενοποιημένο της μαζικής παραγωγής»: πιο όμορφα και προσωπικά!

Αντί του «μόνο για όποιον έχει χρήματα και μέσω της αγοράς»: πιο δίκαια, για τον καθένα που το έχει ανάγκη, από τον καθένα που μπορεί!