Πολλές ελιές φέτος και ...πολλοί ελαιοσυλλογείς

Όπως πιθανά έχετε παρατηρήσει το τελευταίο διάστημα δεν ασχολούμαι ταχτικά με το μπλοκ και την ιστοσελίδα της Τοπικοποίησης. Αιτία η φετινή συλλογή των ελιών με την συνεργατική της ελιάς που έχουμε. Δύσκολη και επίπονη δουλειά και το βράδυ χρειάζεται ξεκούραση, χωρίς να υπάρχει διάθεση για "πνευματική εργασία".
Και στο Πήλιο, αλλά και σε όλες τις περιοχές της χώρας, υπάρχουν φέτος πολλές ελιές που περιμένουν να μαζευτούν από τα λιόδενδρα. Το γεγονός αυτό- παράλληλα με τη κρίση- οδήγησε και πολλούς ιδιοκτήτες ελαιοπερίβολων της περιοχής, που τα προηγούμενα χρόνια τα είχαν παρατημένα, να ξαναμαζεύουν τις ελιές για να έχουν το λαδάκι τους. Γιατί "οι καιροί είναι δύσκολοι" και δεν υπάρχει πια το "χρήμα" να το αγοράζουν χωρίς να κοπιάσουν.
Έτσι -τουλάχιστον στη περιοχή μας- έχει δημιουργηθεί μεγάλος συνωστισμός στα ελαιοτριβεία. Έχουμε πρόβλημα με το "πάτημα" των ελιών-ιδίως ψυχράς έκθλιψης- λόγω του μεγάλου αριθμού των ενδιαφερομένων. Υπάρχει μεγάλη ουρά στα ελαιοτριβεία και συνακόλουθα μεγάλη καθυστέρηση στη συλλογή, καθώς εκτός από τον καιρό καθυστερούν τους παραγωγούς και τα "ραντεβού" στα ελαιοτριβεία για το πάτημα.
Οι ελαιοπαραγωγοί -ιδίως οι μικροί-είναι ίσως από τους λίγους παραγωγούς του πρωτογενούς τομέα που είναι αναγκασμένοι να "καθετοποιούν" τη παραγωγή τους και να μεταποιούν τις ελιές για λάδι, το οποίο είτε το αυτοκαταναλώνουν είτε το διαθέτουν στην τοπική αγορά συσκευάζοντάς το σε διαφόρων μεγεθών δοχεία. Τα ελαιοτριβεία λειτουργούν και σαν μεταποιητές -έμποροι δεχόμενοι σαν αμοιβή μέρος του παραγόμενου λαδιού (10-14% της ποσότητας από κάθε "πάτημα") και αγοράζοντας το λάδι από πολλούς, αλλά τις περισσότερες φορές λειτουργούν σαν "φασόν", μεταποιώντας τις ελιές για λογαριασμό των ελαιοπαραγωγών.
Το όλο σύστημα- τουλάχιστον για φέτος -θα οδηγήσει σε υπερπαραγωγή λαδιού, με σίγουρο επακόλουθο να πέσει ακόμα παραπέρα η τιμή του σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η μονοκαλλιέργεια της ελιάς έτσι και αλλιώς έχει σαν αποτέλεσμα πλεονάσματα λαδιού που πρέπει να εξαχθεί. Αυτό γίνεται με εξαγωγές από μεγαλεμπόρους -τυποποιητές(π.χ. Ιταλοί ή για το βιολογικό Αυστριακοί-Γερμανοί). Αυτοί καρπώνονται και τη "μερίδα του λέοντος" σε σχέση με τη τιμή πώλησης στον καταναλωτή της αλλοδαπής(π.χ. ενώ αγοράζουν το βιολογικό αγουρέλαιο χονδρικά 4-5 ευρώ το λίτρο στα αντίστοιχα μαγαζιά βιολογικών στη Γερμανία-από όσο ξέρω- πωλείται μέχρι και 18 ευρώ το λίτρο: σαν φάρμακο δηλαδή, που είναι και πραγματικά αυτό μας το λάδι).
Για να μην εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό, χρειάζεται οι ελαιοπαραγωγοί να αυτοοργανωθούν είτε σε ομάδες παραγωγών, είτε σε μεγαλύτερους αυτοδιαχειριζόμενους συνεταιρισμούς. Ώστε να αναλαμβάνουν οι ίδιοι την αλυσίδα από τη μεταποίηση με συνεταιριστικά ελαιοτριβεία, τη συσκευασία σε κοινά τυποποιητήρια έως και την οργάνωση της διάθεσης στην τοπική αγορά ή στο εξωτερικό. Μόνο τότε θα επιστρέφει η προστιθέμενη αξία στους ίδιους. Καιρός να ξαναζωντανέψει το κοινοτικό πνεύμα, η αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα.