Ι.
Ζούμε σε μια εξαιρετικά βίαιη εποχή;
Ζούμε σε μια εξαιρετικά βίαιη εποχή;
Φαίνεται εξαρχής εύκολο να απαντήσει
κανείς καταφατικά σε αυτή την ερώτηση. Αρκεί να σκεφτεί τους νεκρούς
κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, τις εκατόμβες πτωμάτων στον
εμφύλιο της Συρίας, την τεράστια αύξηση της ανεργίας σε πανευρωπαϊκό
επίπεδο που συνοδεύεται από αμέτρητα προσωπικά δράματα, την ένταση και
απόλυτη συστηματικοποίηση της κρατικής καταστολής, την ανάδυση του
φασισμού με μαζικούς δολοφόνους τύπου Μπρέιβικ, τους φονικούς
πυροβολισμούς σε σχολεία των ΗΠΑ, τα συνεχώς αυξανόμενα ρατσιστικά
εγκλήματα στην Ελλάδα, καθώς και την όξυνση και την, σε κάποιο βαθμό,
ποιοτική αλλαγή της εγκληματικότητας – φαινόμενα που οφείλονται κυρίως
στην καθολική οικονομική και κοινωνική κατάρρευση.. Η απάντηση, όμως,
δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται, ειδικά αν συγκρίνουμε τη σημερινή
κατάσταση με αυτή που επικρατούσε σε ολόκληρο τον πλανήτη μέχρι και τον
20ο αιώνα: Παγκόσμιοι πόλεμοι, πυρηνικά όπλα, γενοκτονίες, κοινωνική
βία, επιδημίες, εξαθλίωση κλπ. Η εποχή μας λοιπόν, είναι βίαιη με τον
τρόπο που ανέκαθεν η βία ήταν παρούσα στην ανθρώπινη Ιστορία αλλά και με
έναν καινούργιο, μετα-μοντέρνο θα μπορούσε να πει κανείς, τρόπο: η
απειλή της βίας, ο φόβος της βίας, η βία του διαρκούς φόβου για την
έλλειψη της «ασφάλειας» σε έναν κόσμο που, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν
έπαψε να είναι ένα θέατρο ακροτήτων, μοιάζει να είναι ένα νέο ποιοτικό
στοιχείο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου