Με αφορμή την Ελλάδα διασπασμένη η Γερμανική Ελίτ

Μια ευρύτερη στρατηγική, που ενώνει τη γερμανική ελίτ είναι ο έλεγχος και η εξασθένιση της κρατικής και εθνικής κυριαρχίας των εταίρων της ελίτ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με αφορμή τη κρίση του χρέους στην Ελλάδα κατάφερε σε ένα βαθμό να προωθήσει αυτή τη στρατηγική, μοιραζόμενη σχετικά και κάτι με τις άλλες ισχυρές ελίτ, π.χ. της Γαλλίας.
Οι επιθέσεις των Γερμανικών Μ.Μ.Ε. , είναι πλέον ολοφάνερο πως δεν ήταν έργο κάποιων ανεύθυνων δημοσιογράφων και πολιτικών, αλλά μέρος ευρύτερων στρατηγικών προσανατολισμών και θέσεων. Είναι ο νέος στρατηγικός μπούσουλας της Γερμανικής Εξωτερικής Πολιτικής , του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων και της Ένωσης Γερμανικών Τραπεζών(Τα περισσότερα στελέχη των Γερμανικών κομμάτων είναι μέλη των ¨Διοικητικών Συμβουλίων¨ της Siemens , Β.Μ.W, της KRAUS-MAFFEI , της DEUTSCHE BANK της THYSEN-KRUP της BASF και άλλων αντιπροσωπευτικών επιχειρηματικών ενώσεων.)
Οι θέσεις που ενώνουν τη γερμανική ελίτ είναι βασικά οι εξής:
• „…Θα πρέπει το Eurogroup να αποφασίζει ομόφωνα - χωρίς την παρουσία του ενδιαφερόμενου κράτους-μέλους - κατά πόσο και με ποίους όρους θα παρασχεθεί βοήθεια…
• …Θα πρέπει να διατηρηθεί η προοπτική κρατικής χρεοκοπίας και - επί πλέον - ακόμη και εξόδου από την ΟΝΕ …¨
• Προληπτικά, θα πρέπει να τιμωρείται στο εξής πολύ αυστηρότερα η παραβίαση του συμφώνου σταθερότητας, με την παρακράτηση κονδυλίων από τα Διαρθρωτικά Ταμεία και Ταμεία ¨Σύγκλισης¨ , στην περίπτωση που η ελλειμματική χώρα δεν εφαρμόζει σε ικανό βαθμό πρόγραμμα λιτότητας.
• Τέλος, προτείνεται να αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου επί τουλάχιστον ένα χρόνο για τις χώρες που παραβιάζουν τους ευρωπαϊκούς νομισματικούς κανόνες
Είναι προφανές πως για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων απαιτείται στήσιμο ελεγκτικών μηχανισμών που θα εποπτεύουν από τα μέσα την όποια εφαρμογή και πως ο παραβάτης θα καταδικάζεται σε ομηρία και θα υποβιβάζεται σε παρία και σε μέλος δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Απαιτείται η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, αντίστοιχου του ΔΝΤ.
Εδώ αρχίζουν οι διαφωνίες: ενώ κάποιοι προτείνουν ακόμα παραπέρα και τη συγκρότηση «Διακυβερνητικών Επιτροπών Ελέγχου και Επιτήρησης» ( κατευθείαν μεταξύ Γερμανίας και υποψήφιων θυμάτων της οικονομικής κρίσης-και όχι μεταξύ μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θυμάτων της). Κάποιοι άλλοι επιμένουν (μεταξύ αυτών και ο Otmar Ising - πρώην στέλεχος της DEUTSCHE BANK και του Δ.Ν.Τ. και ο Axel Weber πρόεδρος της ¨D. B.”) στην υπαγωγή στο Δ.Ν.Τ. και στην εξάρτηση από τα υπερατλαντικά κεφάλαια. Αυτοί θέλουν την Γερμανική Ελίτ σημαντικό μέλος της παγκόσμιας Ελίτ και όχι ιδιαίτερο πόλο στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Προφανώς πρόκειται για έναν αγώνα μεταξύ των «Εθνοκεντρικών» και «Γερμανο-Ατλαντικών» δυνάμεων της Γερμανίας, που συμβιβάσθηκαν τελικά με την παρέμβαση της «τριμερούς»( Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ΕΚΤ, Κομισιόν), για την περίπτωση της Ελλάδας. Δεν ξέρουμε σε ποιόν συμβιβασμό θα καταλήξει στην περίπτωση των μελλοντικών ευρωπαϊκών θυμάτων.