Το 2022 τελειώνει και η μπροστά μας εξελίσσεται ένα ζοφερό μέλλον!

 

Πέρσι τέτοιο καιρό γράφαμε: Το 2021 τελειώνει και η «ανάπτυξη» εξακολουθεί να καταστρέφει τον πλανήτη.

Δυστυχώς και το 2022 τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο. Μάλλον προς το χειρότερο οδεύουμε σαν ανθρωπότητα, αλλά και σαν χώρα. Και η οποιαδήποτε ευχή μας για ένα καλύτερο 2023 δεν έχει καμία βάση!

Από τη μια η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα[1], η λεγόμενη COP27, ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία αφού η επιλογή της Αιγύπτου να τη φιλοξενήσει ισοδυναμούσε με τη νομιμοποίηση μιας στυγνής δικτατορίας. Από την άλλη, για πρώτη φορά κλήθηκαν να πάρουν μέρος πολυεθνικές ορυκτών καυσίμων όπως οι BP, Shell, Equinor, κ.α. Διαπιστεύθηκαν γύρω στους 600 αντιπροσώπους πολυεθνικών εξόρυξης και εμπορίας ορυκτών καυσίμων, που στο αιγυπτιακό θέρετρο είχαν ένα και μοναδικό στόχο: Να αξιοποιήσουν όλη την επιρροή που διαθέτουν για να αποτρέψουν ριζικές και δεσμευτικές αποφάσεις! Μεταξύ των χορηγών της Διάσκεψης βέβαια δεν μπορούσε να λείψει και η Coca Cola που έχει σκορπίσει εκατοντάδες εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια στον κόσμο ρυπαίνοντας στεριές και θάλασσες.

Έτσι το τελικό αποτέλεσμα της Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής δεν μας έφερε ούτε εκατοστό πιο κοντά σε αυτό που πρέπει να γίνει. Το μόνο συμπέρασμα που απομένει για τον ίδιο τον κόσμο και το κίνημα κατά της κλιματικής αλλαγής είναι να σταματήσει να αφήνει την πολιτική των κυβερνήσεων και των υπαίτιων της κλιματικής καταστροφής να τους σέρνουν από τη μύτη τους. Θα χρειασθεί να συνταχθεί μαζί με το αντιπολεμικό κίνημα-που έχει αναζωογονηθεί με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και ο οποίος πόλεμος θα οξύνει το οικολογικό και κλιματικό πρόβλημα- και μεταξύ των άλλων να επιδιώξει να σταματήσει η εξαίρεση του πολέμου και της στρατιωτικής ρύπανσης από τις συμφωνίες για το κλίμα.

Οδεύουμε ολοταχώς προς ένα ζοφερό μέλλον!

Επανειλημμένα έχουν προειδοποιήσει οι κλιματολόγοι: μέτρα αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής πρέπει να ληφθούν τώρα, γιατί ήδη οι μεταβολές του κλίματος γίνονται ανεπίστρεπτες. Στο μέλλον δεν θα μπορούν να ληφθούν μέτρα. Η Γη θα έχει μπει σε άλλη, αυτοτροφοδοτούμενη «κλιματική τροχιά» ασύμβατη με τη διατήρηση των ανώτερων μορφών ζωής στον πλανήτη.

Ήδη ο πόλεμος και οι κυρώσεις έχουν σαν αποτέλεσμα την πολλαπλή επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, και ιδίως στην Ευρώπη -και ειδικά στη Γερμανία- γίνεται μαζική μεταφορά πόρων σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ αυτοί οι πόροι θα ήταν απαραίτητοι για την ενεργειακή μετάβαση πέρα από τους υδρογονάνθρακες, όπως επίσης και για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων και άλλων οικολογικών απειλών.

Ταυτόχρονα, το 2022 οξύνθηκε η μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση και στις αναπτυγμένες και στις χώρες του Νότου. Οξύνθηκε επίσης σε μεγάλο βαθμό η παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Παντού –και στη χώρα μας ιδιαίτερα-έχουμε αύξηση των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας και πριν τον πόλεμο, με τις κυρώσεις όμως της Δύσης στη Ρωσία να αυξάνονται αυτόν τον χρόνο και να οδηγούν σε έξαρση την ενεργειακή κρίση ιδιαίτερα στην Ευρώπη και τη χώρα. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα υποστούν φέτος ακραία φτώχεια και πείνα. Και αυτό δεν θα γίνει μόνο στον Νότο, αλλά εκδηλώνεται ήδη και στην Ευρώπη και τη χώρα μας.

Ειδικά για την Ελλάδα

Δυστυχώς στην ζοφερή αυτή συγκυρία, όπου τρεις διαφορετικού τύπου κρίσεις (οικονομική, οικολογική, υγειονομική) συμπίπτουν χρονικά, η πολύπαθη Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη τους στον υπέρτατο βαθμό. Η χώρα βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση από το γεγονός ότι στο τιμόνι της είναι μια κυβέρνηση πρωτοφανούς ανικανότητας και φαυλότητας, η οποία αντιμετωπίζει την οποιαδήποτε κοινωνική κριτική και αντίσταση στα τεκταινόμενά της με καταστολή και αυταρχικότητα-παρακολουθώντας με τις υποκλοπές της Ε.Υ.Π. όσους πιθανόν αμφισβητούν τις πολιτικές της- που ξεπερνά κάθε όριο που βάζει έστω το κουτσουρεμένο σύνταγμα και το κοινωνικό συμβόλαιο της αντιπροσωπευτικής αστικής δημοκρατίας «μας»!

Το «Σχέδιο ανάπτυξης» (η διαβόητη «έκθεση Πισσαρίδη») που θα έφερνε υποτίθεται το πολυθρύλητο «αναπτυξιακό άλμα» που υποσχόταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη προεκλογικά, δεν είναι παρά ένα σχέδιο διαιώνισης και συγκεντροποίησης του παρασιτικού μοντέλου υπέρ της μειοψηφίας της οικονομικής ελίτ της χώρας. Ούτε μετασχηματισμό της οικονομίας προς την κατεύθυνση των κοινωνικών αναγκών, ούτε κάποια παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τον αγροδιατροφικό τομέα ή έστω τον βιομηχανικό. Ο μοναδικός εκσυγχρονισμός που υλοποιεί είναι αυτός των ΒΑΠΕ, που υποτίθεται ότι φέρνουν την «πράσινη ανάπτυξη», ενώ στην ουσία δημιουργούν ένα οικολογικό αποτύπωμα μεγαλύτερο από αυτό που πάνε να μειώσουν.

Ταυτόχρονα όμως το μοντέλο που ακολουθείται είναι αυτό της εκποίησης του δημόσιου πλούτου και του κτηματομεσιτικού τύπου εκμετάλλευσης των δημόσιων εκτάσεων-κυρίως αυτών που κατέστρεψαν τα τελευταία χρόνια οι πυρκαγιές με «κεφαλαιοποίηση της συμφοράς»-άλλες εκ των οποίων δίνονται για εγκατάσταση των βιομηχανικών-αιολικών και ηλιακών- ΑΠΕ κι άλλες για φαραωνικά τουριστικά «πρότζεκτ»-από το Ελληνικό ως το «Kassiopi Projekt» στην Κέρκυρα. Όλα αυτά προβάλλονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ σαν επιτυχίες, αλλά δεν είναι παρά «αρπαχτές» των ημετέρων της κυβέρνησης, αναδεικνύοντας τον νεοφιλελευθερισμό της στο «ανώτατο στάδιο της κλεπτοκρατίας».

Το «κουτόχορτο» που διανέμουν πλουσιοπάροχα τα χρηματοδοτούμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ-λίστα Πέτσα-δεν πρέπει να καταπίνεται «αμάσητο» από τους Έλληνες πολίτες και σταδιακά να αναπτύξουν ένα κοινοτικό κίνημα αντίστασης και στήριξης της ζωής και των συλλογικών κοινωνικών αγαθών-«Κοινών»!

 Κανένας εφησυχασμός!

Αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία –και στη χώρα μας-βασιζόμενοι σε έναν πολιτισμό που στηρίζεται στην κυριαρχία επί των άλλων ανθρώπων, στην κυριαρχία των οικονομικών ελίτ στις ανθρώπινες κοινότητες, στην χωρίς όρια κυριαρχία και εκμετάλλευση της Φύσης και των τοπικών και πλανητικών οικοσυστημάτων, αν δεν αλλάξουμε πολύ γρήγορα το αξιακό μας σύστημα και τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό που στηρίζεται στο δυτικό καπιταλιστικό μοντέλο «αέναης ανάπτυξης και προόδου», οι παρούσες νέες γενιές των παιδιών μας και οι μελλοντικές γενιές των εγγονών μας, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα να είναι οι τελευταίες στον πλανήτη μας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η πιο επιτακτική ανάγκη σήμερα είναι να παλέψουμε για τη διακοπή αυτού του πολέμου στην Ευρώπη-όπως και κάθε άλλου περιφερειακού και δια «αντιπροσώπων» πολέμου. Βέβαια, δεν είναι σίγουρο ότι η ανθρωπότητα θα μπορέσει να σωθεί αν σταματήσει ο πόλεμος-αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι θα χαθεί αν δεν σταματήσει.

Για αυτό θα χρειασθεί να αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο αντιπολεμικό κίνημα σε παγκόσμιο επίπεδο, που συντασσόμενο με το υπάρχον-που είναι αναγκαίο να εξελιχθεί και να γίνει και αυτό ρωμαλέο-κίνημα της «αλλαγής του συστήματος και όχι του κλίματος», θα προσπαθήσει για την αλλαγή της μέχρι τώρα πορείας της ανθρωπότητας και την απόρριψη του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης που μας οδηγεί στην καταστροφή.

Η οικονομική ανάπτυξη και η προστασία του κλίματος είναι αμοιβαία αποκλειόμενες, γι' αυτό και ο καπιταλισμός δεν έχει μέλλον, γράφει η οικονομική δημοσιογράφος και ιστορικός Ulrike Herrmann στο νέο της βιβλίο: „Das Ende des Kapitalismus. Warum Wachstum und Klimaschutz nicht vereinbar sind – und wie wir in Zukunft leben werden“(«Το τέλος του καπιταλισμού. Γιατί η ανάπτυξη και η προστασία του κλίματος δεν συνδέονται-και πως θα ζήσουμε στο μέλλον»)

---

[1] Στο Σαρμ Ελ Σέιχ που είναι ένας φυσικός παράδεισος στα νότια της Χερσονήσου του Σινά στην Ερυθρά Θάλασσα με τα πανέμορφα κοράλλια που φιλοξενεί στον βυθό του, σε βάθη μάλιστα εύκολα προσπελάσιμα, και έχουν αναγορεύσει την περιοχή σε αγαπημένο προορισμό των δυτών όλου του κόσμου. Ωστόσο η ανθεκτικότητα των συγκεκριμένων κοραλλιογενών υφάλων υποβιβάζεται -αργά αλλά σταθερά- από τις γιγαντιαίες τουριστικές επενδύσεις και την «ανάπτυξη» της χερσονήσου η οποία διαβρώνει τις φυσικές ομορφιές της.