Για μια άλλη πολιτεία, μεταξύ ουρανού και γης

 

Του Τέου Ρόμβου

Από παιδί με ενοχλούσε ο πολιτισμός της ανταγωνιστικότητας. Με ενοχλούσε αφόρητα το ότι ζούσαμε σε περιβάλλοντα όπου έπρεπε διαρκώς να αποδεικνύουμε την ικανότητά μας στο κυνήγι του κέρδους, στην πίστη πως το χρήμα είναι υπέρτατη αξία και τέλος στην ανέλιξη στην εξουσία. Οι άνθρωποι γύρω μου ρίχνονταν με πάθος στην αρένα με τα λιοντάρια και στη συνέχεια προετοίμαζαν και τους επιγόνους τους για το στίβο.

Αυτός ο Πολιτισμός της Βαρβαρότητας δεν μου έκανε. Έμοιαζε με το παιχνίδι που παίζαμε μικροί, τότε που βγάζαμε έξω τα τσουτσούνια μας και τα μετράγαμε για το ποιος τον έχει πιο «μεγάλο».

http://eyploia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=349:giamiaallipoliteia&catid=81:30

 

Η μόνη του κόσμου ελπίδα

 

Μανόλης Πολέντας

Ας λήξουν
ας λήξουν τώρα
οι ερμηνείες όλες
τώρα ας  λήξουν
ας  λήξουν τώρα
οι δυνάστες του στείρου λόγου
τώρα ας λήξουν
ας καταλήξουν οι στεριανοί
οι ασυνήθιστοι εις τα θαλάσσια ταξίδια του ουρανού
οι συγκροτημένοι νόες που γεννούν σκουριασμένα μέλλοντα
τώρα ας καταλήξουν
τα ηλεκτρόδια εκπομπής των ειωθότων
οι χαμηλοί τόνοι  και τα προφίλ     

τώρα ας καταλήξουν
τώρα ας λήξουν τα θεσπισμένα
όλα τα θεσπισμένα διατάγματα
τα ψηφίσματα και οι νομοθετικές πράξεις
η ψεύτικη συγκίνηση
τα περιτοιχίσματα και οι περίβολοι
που κρύβουν τον ουρανό
τώρα ας έρθει ο ουρανός
και ας κρεμάσει τους χαμηλούς τόνους και τα προφίλ των σιωπηρών ενόχων της κοινωνίας της γης
τις παρθένες που φυλάγουν την ευτυχία της ηδονής μέχρι
να βρουν να την πουλήσουν στην υψηλότερη δυνατή τιμή
ας εμφιαλώσουν τώρα το σπέρμα τους
οι αλήτες του Θεού στη γη
μέχρι να λήξει η σπέκουλα,
τα κέρδη, οι απολαβές, οι αμοιβές, οι μισθοί και οι αποζημιώσεις
οι εκμισθωτές επιπλωμένων δωματίων
ας λήξουν
τώρα

τώρα ας ανθίσουν

τα πάθη, τα έντονα συναισθήματα
οι μανίες, οι έντονες ροπές
οι εκρήξεις οργής, τα ξεσπάσματα θυμού, η θέρμη
οι δραματικές αναπαραστάσεις των Παθών
τώρα ας ανθίσουν
οι λύκοι της στέππας τώρα ας κατασπαράξουν
αστούς, μικροαστούς, μεγαλοαστούς,
…
Η συνέχεια στο: http://tvxs.gr/news/politismos/i-moni-toy-kosmoy-elpida-toy-manoli-polenta

---

 

Το ανθρώπινο μεγαλείο είναι τα μικρά πράγματα

 

Συνέντευξη του ουρουγουανού συγγραφεά Εντουάρντο Γκαλεάνο στο βασκικό φεμινιστικό περιοδικό Pikara

Από τη μία πλευρά, αισθάνεται κανείς ότι είναι μάταιο να σκεφτούμε ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν, αλλά από την άλλη υπάρχουν επίσης και τα κινήματα αλληλεγγύης που δέχονται τους αγώνες των άλλων λαών ως δικούς τους. Και αυτά τα κινήματα είναι περισσότερο εμφανή σήμερα από ποτέ.

Υπάρχει μια νέα ενέργεια που είναι πολύ ενθαρρυντική. Είναι η βιταμίνη Ε της ελπίδας και του ενθουσιασμού. Φαίνεται αδύνατη μετά από τόσες απογοητεύσεις, τόσες πολλές διαψεύσεις, ειδικά σε σχέση με τη νέα γενιά. Το «κίνημα των αγανακτισμένων» πιστεύω ότι μεταφέρει αυτό τον ενθουσιασμό, μια λέξη πολύ όμορφη, εξαιρετικά όμορφη, και αυτό είναι κάτι που πρέπει να προστατευθεί, γιατί αυτό σημαίνει «ότι έχουν μέσα τους τούς θεούς», όπως λέει μια έκφραση στην πατρίδα μου. Υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι και οι κοινωνίες αισθάνονται ότι «έχουν μέσα τους τούς θεούς». Αυτές είναι στιγμές μαγικές, στιγμές μεγάλες, δεν είναι κάτι το καθημερινό, το φυσιολογικό. Η καθημερινή ζωή είναι πολύ μακριά...

Περισσότερα: http://www.topikopoiisi.com/1/post/2012/11/150.html

Τι είχαμε,τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα

 

  του Νάνου Βαλαωρίτη

Χάσαμε τ' αυτοκίνητα, τα κινητά μας, τα ακίνητά μας, τα επιδόματα του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Χάσαμε τον ύπνο μας τη δουλειά μας, το μαγαζάκι, το καφενείο, την επιχείρηση, ρούχων, παπουτσιών, την ιστορία μας, το 1821, τη Σμύρνη, τη Μικρά Ασία. Χάσαμε τα καπέλα μας, την αξιοπρέπειά μας, την μπέσα μας (Μπέσαμε μούτσος...), τις πνευματικές μας αξίες, τις αξίες στο Χρηματιστήριο, τις καρέκλες μας εποχής, στο Δημοπρατήριο, τις ντουλάπες, τους καθρέφτες.
Χάσαμε τη βυζαντινή μας ταυτότητα, ως γνήσιοι Έλληνες απόγονοι εκείνων των άλλων Ελλήνων που θαυματούργησαν χωρίς δάνεια, χωρίς θέσεις στο δημόσιο, αργομισθίες στα Δέκο, στη Λυρική σκηνή, στη Δημόσια Τηλεόραση. Χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια μας, τα βρακιά μας τα εισοδήματα απ' τους τεράστιους φόρους, τα ξενοδοχεία μας, τα πλοία τα εμπορικά, τα πλοία της γραμμής, τη φήμη μας στο εξωτερικό, τους φίλους μας, που μας άφησαν χωρίς να το αντιληφθούμε... μια νύχτα βροχερή, συννεφιασμένη.

Περισσότερα:  http://www.topikopoiisi.com/1/post/2012/11/149.html