Κι' όταν εφύγαν μουλωχτά
πέρα στις αμαλάκες,
είπε: «Α' στο διάολο μαλάκες»
(Γιώργος Σεφέρης)
«Έχουμε οικονομικό πόλεμο» αναγγέλλουν οι πεφυσιωμένοι κυβερνήτες μας και χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου, επιστρατεύοντας και το τελευταίο cent (εκατοστό του ευρώ) του ξεζουμισμένου πολίτη. Και παίζουν τις κουμπάρες με την (Αν)γκέλα και τα χρυσοκωλόπαιδα (golden boys) της τρόικας των τοκογλύφων.
Νάτοι, έρχονται, οι παγκοσμιοποιημένοι νεοφιλελεύθεροι, ψευδώνυμοι, δυσώνυμοι πλέον, σοσιαλιστές, τυμπανιστές του Ευαγγέλου, τυμπανίζοντας το πένθιμο εμβατήριο του θανάτου του εμποράκου. Της κλοπής του μισθού του υπαλληλάκου και της σύνταξης του απόμαχου της ζωής.
Νάτοι, έρχονται, οι προγραφείς τεχνοκράτες. «Οι ληξίαρχοι των ημερών μας» (Μ. Αναγνωστάκης), από την Εσπερία και με τους ντόπιους, κυβερνητικούς συνεργάτες τους, ταπεινώνουν τον λαό, «που κάποτε ήταν φλόγα», με τον βόρβορο των χρηματοπιστωτικών κρίσεων, που οι ίδιοι, λιμασμένοι για πλούτο και κέρδος, έχουν προκαλέσει. Ταπεινώνουν έναν λαό, στερώντας του τις κοινωνικές του κατακτήσεις. Το δικαίωμά του στη δουλειά. Τον βρίζουν και τον ταπεινώνουν οι στρουθοκαμήλες της Ευρώπης και τα ντόπια κυβερνητικά σφουγγοκώλια τους…
πέρα στις αμαλάκες,
είπε: «Α' στο διάολο μαλάκες»
(Γιώργος Σεφέρης)
«Έχουμε οικονομικό πόλεμο» αναγγέλλουν οι πεφυσιωμένοι κυβερνήτες μας και χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου, επιστρατεύοντας και το τελευταίο cent (εκατοστό του ευρώ) του ξεζουμισμένου πολίτη. Και παίζουν τις κουμπάρες με την (Αν)γκέλα και τα χρυσοκωλόπαιδα (golden boys) της τρόικας των τοκογλύφων.
Νάτοι, έρχονται, οι παγκοσμιοποιημένοι νεοφιλελεύθεροι, ψευδώνυμοι, δυσώνυμοι πλέον, σοσιαλιστές, τυμπανιστές του Ευαγγέλου, τυμπανίζοντας το πένθιμο εμβατήριο του θανάτου του εμποράκου. Της κλοπής του μισθού του υπαλληλάκου και της σύνταξης του απόμαχου της ζωής.
Νάτοι, έρχονται, οι προγραφείς τεχνοκράτες. «Οι ληξίαρχοι των ημερών μας» (Μ. Αναγνωστάκης), από την Εσπερία και με τους ντόπιους, κυβερνητικούς συνεργάτες τους, ταπεινώνουν τον λαό, «που κάποτε ήταν φλόγα», με τον βόρβορο των χρηματοπιστωτικών κρίσεων, που οι ίδιοι, λιμασμένοι για πλούτο και κέρδος, έχουν προκαλέσει. Ταπεινώνουν έναν λαό, στερώντας του τις κοινωνικές του κατακτήσεις. Το δικαίωμά του στη δουλειά. Τον βρίζουν και τον ταπεινώνουν οι στρουθοκαμήλες της Ευρώπης και τα ντόπια κυβερνητικά σφουγγοκώλια τους…
Περισσότερα στο: www.anevlavis.gr
Σχόλιο: επιτέλους ας μη μένουμε άλλο πια μόνο στην
καταγγελία και αγανάκτηση, ας γίνουμε αποφασισμένοι και να αναλάβουμε ο καθένας
τις ευθύνες μας σε αυτόν τον «οικονομικό πόλεμο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου