Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023

Το νερό και η ευζωία

 

Η ανάγκη επάρκειας στο πόσιμο νερό για την ενυδάτωση και την υγεία…

Επί του παρόντος, σύμφωνα με τον ΟΗΕ[1], δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, δηλαδή ένας στους τέσσερις ανθρώπους, δεν έχουν καθαρό νερό. 3,6 δισεκατομμύρια δεν έχουν τουαλέτα και 2,3 δισεκατομμύρια δεν έχουν νερό για το πλύσιμο των χεριών τους, με όλα τα επακόλουθα για την υγεία τους.

α) To Nερό ως φυσικό αγαθό, απαραίτητο για την ευζωία του ανθρώπου

Το νερό είναι ένα φυσικό αγαθό απαραίτητο για κάθε μορφή ζωής και τον άνθρωπο για την οικονομία του οποίου θα πρέπει να ανήκει στα "κοινά" συλλογικά αγαθά. Από τη στιγμή όμως που μέσω των δικτύων διανομής του φθάνει στους ανθρώπινους οικισμούς μετατρέπεται σε κοινωνικό αγαθό. Άρα η εξασφάλισή του αποτελεί και κοινωνικό πρόβλημα, λόγω της υπερκατανάλωσής του και της ιδιωτικοποίησης.

Στο νερό(Η2Ο) και τα στοιχεία του Υδρογόνο και Οξυγόνο βασίζεται όλος ο πλούτος της βιοποικιλότητας και της ζωής που υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη. Ο κύκλος του νερού[2] στη φύση είναι από τους σημαντικότερους για τη ζωή.

Αυτό συμβαίνει επειδή έχει πολλές φυσικές και χημικές ανωμαλίες, οι οποίες είναι ακριβώς χρήσιμες για τη ζωή. Το μόριο του Η2Ο σχηματίζεται από 2 άτομα Η και 1 άτομο Ο σε γωνία 105 μοιρών. Το μόριο αποτελεί ένα δίπολο με ένα θετικό πόλο των 2 ατόμων του υδρογόνου και ένα αρνητικό του ατόμου του οξυγόνου. Συμπεριφέρεται σαν ένας μικρός «ηλεκτρομαγνήτης».

Η σύνδεση περισσότερων μορίων σχηματίζει υγρούς κρυστάλλους(Cluster). Οι υγροί αυτοί κρύσταλλοι προσλαμβάνουν από το περιβάλλον δονήσεις-κύματα διάφορων συχνοτήτων και συμμετέχουν στη ταλάντωσή τους. Προσλαμβάνουν δηλ. πληροφορίες με τη μορφή ιδιοσυχνοτήτων και τις αναμεταδίδουν. Έτσι το νερό είναι στην ουσία εκτός των άλλων και «πληροφορικό» μέσο. Είναι «μεταφορέας» όχι μόνο ουσιών, αλλά και πληροφοριών τους, που με τη σειρά τους παίζουν μεγάλο ρόλο στον μεταβολισμό των ζωντανών οργανισμών και στην ενδοεπικοινωνία των κυττάρων τους( το νερό σαν «πληροφορικό» μέσο είναι και η βάση της ομοιοπαθητικής). Σαν «μεταφορέας» μπορεί να μεταφέρει και θετικές και αρνητικές επιδράσεις στους οργανισμούς και στον άνθρωπο.

 Σε μη γάργαρο νερό (μεγάλοι κρύσταλλοι) η ξένη ουσία δεν συγκρατείται και αποβάλλεται από το διάλυμα και έχουμε πολλά απόβλητα στον οργανισμό. Ένα τέτοιο νερό δεν καθαρίζει τον οργανισμό. Το νερό που είναι αποθηκευμένο σε μπουκάλια ή δοχεία, μετά από λίγο διάστημα σχηματίζει μεγάλους υγρούς κρυστάλλους και ενώ μπορεί να μας ξεδιψά, δεν επιτελεί το ρόλο του για τον οργανισμό, είναι δηλαδή ένα «νεκρό» νερό, άρα και άχρηστο!  Αντίθετα ένα καλό και ενεργοποιημένο τρεχούμενο νερό και καθαρίζει από τις επιβλαβείς ουσίες και μεταφέρει τις ωφέλιμες στα κύτταρα.

Το συμπέρασμα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι: προτιμάμε τρεχούμενο, καθαρό νερό. Αποφεύγουμε το στάσιμο. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το νερό της βρύσης είναι προτιμότερο-αρκεί να είναι απαλλαγμένο από αρνητικές επιδράσεις και ουσίες,  π.χ με κατάλληλα φίλτρα που τις συγκρατούν -από το νερό από μπουκάλι, ιδίως αν αυτό είναι πλαστικό.

β)Το νερό σαν «θεραπευτικό» μέσο

Αναφέραμε και παραπάνω ότι το νερό είναι από τα βασικά- αν όχι το βασικότερο- στοιχεία για τη ζωή στον πλανήτη και ιδιαίτερα για τον άνθρωπο. Το σώμα του νέου ανθρώπου π.χ. αποτελείται από 70-75% νερό-αργότερα, όταν γεράσει μειώνεται αυτό το ποσοστό και έχουμε αφυδάτωση. Στο ανθρώπινο αίμα το 90% είναι νερό. Στον εγκέφαλο έχουμε 85%. Γενικά στα σωματικά υγρά το νερό είναι ο βασικός μηχανισμός. Σαν «μεταφορέας» μπορεί να μεταφέρει και θετικές και αρνητικές επιδράσεις στους οργανισμούς και στον άνθρωπο, όπως το διατυπώσαμε και πιο πάνω.

Αν λοιπόν σαν «μεταφορέα» χρησιμοποιούμε νερό που είναι απαλλαγμένο από αρνητικές επιδράσεις, όπως των τοξικών ουσιών, τότε έχουμε στη διάθεσή μας, στην ουσία, ένα θεραπευτικό μέσο. Αρκεί βέβαια να έχει καλή δομή (μικρούς κρυστάλλους, «λεπτό» νερό) για να μπορεί να μεταφέρει τις θετικές επιδράσεις των φαρμακευτικών ουσιών: οι διαλυμένες στο νερό χρήσιμες φαρμακευτικές ουσίες από τη μια μπορούν να συγκρατηθούν για πολύ στο διάλυμα και από την άλλη μπορούν μαζί με το νερό να διαπερνούν τα τοιχώματα του εντέρου και τη μεμβράνη των κυττάρων για να χρησιμοποιηθούν από αυτά.


Από το νερό με μεγάλους κρυστάλλους(«χοντρό» νερό) περνάνε στο έντερο μόνο τα μικρά Κλούστερ, ενώ από το «λεπτό» ενεργοποιημένο μπορούν να περάσουν όλα.

Όταν μιλάμε λοιπόν για «θεραπευτικό» νερό, εννοούμε: νερό με καλή δομή, που έχει μεγάλες δυνάμεις δέσμευσης, ώστε λίγα μόνο μόρια γύρω από τη ξένη ουσία να τη συγκρατούν στο διάλυμα και να μη κατακάθεται στον οργανισμό. Ένα καλό και ενεργοποιημένο νερό επιτελεί δύο σημαντικές λειτουργίες: α) μπορεί να μεταφέρει τις ωφέλιμες ουσίες στα κύτταρα που τις χρειάζονται β) να καθαρίζει τον οργανισμό από τις επιβλαβείς ουσίες, μεταφέροντάς τες έξω από το σώμα μέσα από τον ιδρώτα, την ούρηση ή τα κόπρανα.

Η ενυδάτωση των κυττάρων είναι το μυστικό του νερού, σαν θεραπευτικό μέσο. Όπως λέει ο Dr Howard Murad, στο βιβλίο του: Το μυστικό του νερού. Η αντιγηραντική επιστήμη στην πράξη: «το κλειδί για την καλή υγεία είναι η διατήρηση υγειών κυττάρων, που μπορούν να συγκρατούν το νερό, όπως ακριβώς κάνουν τα νεότερα κύτταρα… το μυστικό του νερού βασίζεται στο πόσο καλά ενυδατωμένα μπορούν να μείνουν τα κύτταρά σας, προκειμένου να διατηρήσουν τις λειτουργίες τους…» Αυτό απαιτεί από τη μια τα κύτταρα να έχουν καλές υγιείς μεμβράνες, από την άλλη το νερό που προσελκύουν και εισχωρεί από τις μεμβράνες, να φέρει μαζί του θρεπτικά συστατικά και χρήσιμες ουσίες, ώστε να καταπολεμηθούν ο εκφυλισμός τους και οι αρρώστιες.

Η ενυδάτωσή μας δεν εξασφαλίζεται οπωσδήποτε πίνοντας πολύ νερό-που προτείνεται π.χ. από πολλούς γιατρούς. Το πρόβλημα της αφυδάτωσης έχει να κάνει με το είδος του νερού που τροφοδοτούμε το σώμα μας και στο οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, καθώς και με τη κυτταρική υγεία μας. Όσο είμαστε νέοι, είμαστε και περισσότερο ενυδατωμένοι. Με την έννοια ότι τα κύτταρά μας, έχοντας ανθεκτικότερες μεμβράνες, είναι σε θέση να συγκρατούν το απαραίτητο νερό μέσα τους, ώστε να λειτουργούν σωστά[3] και έτσι να λειτουργούν όπως πρέπει και τα διάφορα όργανα, καθώς και να γίνεται καλύτερα η επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων. Όσο μεγαλώνουμε το ποσοστό του «ενεργού» νερού μέσα μας λιγοστεύει και μπορεί να φθάσει μέχρι και σε ποσοστό 50%. Αυτό συμβαίνει  καθώς το σώμα χάνει την ικανότητά του να επιδιορθώνει και να παράγει νέα κύτταρα τόσο γρήγορα, όσο ήταν νέο. Έτσι το νερό δεν συγκρατείται όσο θα έπρεπε μέσα στα κύτταρα και περνά στον ενδιάμεσο χώρο, μεταξύ των κυττάρων. Είναι το εξωκυτταρικό νερό με τη μορφή σωματικών υγρών, όπου αν παραμένει χωρίς να αποβάλλεται από το σώμα, είναι άχρηστο και δημιουργεί το πρόβλημα του πάχους και της νωθρότητας[4]. «‘Οσο νερό και αν πίνετε, δεν είναι ποτέ αρκετό για να μείνετε ενυδατωμένοι και να νοιώθετε καλά, αν δεν μπορεί να μείνει μέσα στα κύτταρά σας», συμβουλεύει ο Dr Howard Murad, στο παραπάνω αναφερθέν βιβλίο του. Και συνεχίζει : Πρώτα πρέπει να κλείσουν οι ρωγμές των μεμβρανών των κυττάρων και έπειτα να εξασφαλισθεί νερό υψηλής ποιότητας, το οποίο δεν προέρχεται οπωσδήποτε από τη βρύση ή κάποιο μπουκάλι.

Θεραπευτικό νερό λοιπόν έχουμε όταν είναι καθαρό και τρεχούμενο από πηγές, ποτάμια, βρύσες. « Αν βρεθείς σε δύσκολες στιγμές στη ζωή σου, και δεν ξέρεις σε ποιον να απευθυνθείς για βοήθεια, πήγαινε σε μια πηγή στο βουνό και άκου τη μουσική που παίζει το νερό της. Τότε, όλα, θα δεις, όλα θα πάνε καλά…». Λέγανε κάποιοι παλιοί.

Αντίθετα ένα στάσιμο, σε φιάλη ή μπιτόνι νερό είναι ανενεργό και μη θεραπευτικό.

Επίσης ένα χλωριωμένο νερό δε μπορεί να είναι θεραπευτικό, είναι αντίθετα επιβλαβές.

Χλώριο: είναι νευροτοξίνη και σχηματίζει καρκινογόνες ενώσεις, υπεύθυνο για καρδιακές παθήσεις-αρτηριοσκλήρωση. Επίσης σκοτώνει τα προβιοτικά(καλά) βακτηρίδια του παχέος εντέρου
Χλωρίωση νερού:
• Στα ύψη οι καρδιακές παθήσεις από την εφαρμογή της: φθορά εσωτερικής επένδυσης αρτηριών(χαράκωση), διευκόλυνση χοληστερόλης για το «στοκάρισμα» των αρτηριών.
• Μειώνει την αποτελεσματικότητα του πεπτικού συστήματος, γιατί σκοτώνει τα προβιοτικά, τα οποία βοηθούν στο τελικό στάδιο πέψης και συνθέτουν βιταμίνες. Αυτά είναι το 2ο ανοσιοποιητικό μας σύστημα.
• Μακροπρόθεσμη μείωση υγείας

γ) Το καλύτερο νερό είναι αυτό που τρώμε και όχι αυτό που πίνουμε
Ο ρόλος του νερού για το ανθρώπινο σώμα είναι σημαντικός όσο και απλός. Όταν τα κύτταρά μας δεν είναι αρκούντως ενυδατωμένα[5], αρχίζουν να εκφυλίζονται, να παθαίνουν φθορές και να μη μπορούν να λειτουργήσουν στο ανώτατο επίπεδο που μπορούν. Οι φθορές των κυττάρων-ενώ τα ίδια τα κύτταρα μπορούν να τα οδηγούν και στο θάνατο- έχουν σαν αποτέλεσμα τη φθορά των ιστών και αυτό που αποκαλούμε γήρανση του οργανισμού. Έτσι έχουμε –πριν τον οριστικό θάνατο του ίδιου του οργανισμού, που κάποτε θα συμβεί έτσι και αλλιώς-την εμφάνιση της ασθένειας, του πόνου, της κόπωσης, της δυσκαμψίας, των ρυτίδων γήρανσης, της απώλειας της πνευματικής διαύγειας κ.λπ. Η απώλεια κυτταρικού νερού είναι μια από τις αιτίες να μη μπορεί ο οργανισμός να διατηρεί σε καλή κατάσταση το ανοσιοποιητικό του σύστημα και να αυτοθεραπεύεται.

Πως εξασφαλίζουμε λοιπόν την επάρκεια του κυτταρικού νερού;

Το νερό που πίνουμε μπορεί να μην είναι αρκετό, αν τα κύτταρά μας-λόγω φθοράς- δε μπορούν να το συγκρατήσουν, όπως αναφέραμε πιο πάνω. Η ενυδάτωση έχει να κάνει με το νερό που κρατάνε τα κύτταρά μας και όχι με αυτό που πίνουμε. Το σώμα μας μπορεί να είναι γεμάτο από το εξωκυτταρικό νερό και όμως να είναι αφυδατωμένο.

Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ θεωρεί ότι: «Η κατάλληλη ποσότητα νερού για τους ενήλικες είναι 2,5 λίτρα στις περισσότερες περιπτώσεις. Ένα γενικό όριο για κάθε άνθρωπο είναι 1 ml ανά θερμίδα τροφής. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ποσότητας περιέχεται στο φαγητό». Αλλά αυτό που έχει μείνει στα ΜΜΕ από αυτή τη θεώρηση και προπαγανδίζουν συνέχεια, είναι τα 2,5 λίτρα την ημέρα. Ξεχνούν το ότι τα 2,5 αυτά λίτρα μπορεί να τα εξασφαλίζουμε από τη διατροφή μας, σα συστατικό κυρίως των φρούτων και λαχανικών.

Για παράδειγμα το καρπούζι και το αγγούρι είναι 97% νερό, οι ντομάτες και τα κολοκύθια είναι 95%, η αγκινάρα 92%, τα καρότα 88% και τα ροδάκινα 87%. Αυτό το νερό των φρούτων και λαχανικών, αλλά και των άλλων τροφών[6] έχει την καλύτερη δομή και άρα είναι «ενεργό» νερό, με μικρά κλούστερ. Αρκεί βέβαια να μην έχουν καλλιεργηθεί με επιβλαβή χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα.

Τα φυτικά τρόφιμα είναι η καλύτερη πηγή νερού υψηλής ποιότητας. Γιατί συμπυκνώνουν στο νερό τους θρεπτικά συστατικά και το δομούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να παίρνει την καλύτερη μορφή για τα κύτταρά μας. Έτσι παραμένει αρκετά στο εσωτερικό των κυττάρων, ώστε να το αξιοποιούν όπως το χρειάζονται. Καλύτερα λοιπόν να τρώμε[7] το νερό μας, παρά να το πίνουμε. Αλλά βέβαια αυτό που πίνουμε καλύτερα να είναι τρεχούμενο και απαλλαγμένο από αρνητικές επιδράσεις, παρά από φιάλες ή μπιτόνια.

To κoινωνικό και πολιτικό πρόβλημα σε σχέση με το νερό[8]

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, σε έναν άνθρωπο επαρκούν 50 λίτρα ημερησίως για την κάλυψη των αναγκών του (πόση, μαγείρεμα, ντουζ, πλύσιμο ρούχων κ.λπ). Σήμερα ο μέσος Αμερικάνος καταναλώνει 600 λίτρα νερού τη μέρα, ο μέσος Γερμανός 130 λ., ο μέσος Έλληνας 160 λ., ενώ ο Αφρικανός στην υποσαχάρια Αφρική 10 μόνο λίτρα. Υπάρχει δηλαδή και δω μια άνιση κατανομή.

Η υπερκατανάλωση του νερού ιδίως στον «αναπτυγμένο» κόσμο οδήγησε στον 20ο αιώνα στο να χαθούν το 50% των υγρών περιοχών του πλανήτη, που λειτουργούσαν σαν τα νεφρά των οικοσυστημάτων. Και παντού αντλούμε νερό από τα υπόγεια αποθέματα με ρυθμό γρηγορότερο από ότι μπορεί να το αναπληρώσει η φύση με τον φυσικό της κύκλο. Σε λίγα χρόνια ο μισός πλανήτης θα διψάει και δεν θα έχει πρόσβαση στο πόσιμο νερό.

Οι πηγές και τα αποθέματα πόσιμου νερού λιγοστεύουν, λόγω κοινωνικών και οικολογικών εξελίξεων: από την αλόγιστη χρήση, τη αύξηση της ζήτησης στις πόλεις, τη συγκεντροποίηση των πληθυσμών σε μερικές βιομηχανικές περιοχές, τη μόλυνση των επιφανειακών-υπόγειων υδάτων και την μείωση της ποιότητάς του, τη ξηρασία σε κάποιες περιοχές που εντείνεται λόγω κλιματικών αλλαγών, την θερμοκηπιακή θέρμανση και άρα τη μείωση των χιονιών, κ.λπ..
Το πρόβλημα γίνεται κοινωνικό από τη στιγμή που υπάρχει από τη μια αλόγιστη χρήση στις περιοχές που υπάρχουν αποθέματα και από την άλλη αύξηση των αναγκών εκεί που δεν υπάρχουν. Αυτό θα οδηγεί σε κοινωνικές συγκρούσεις και μερικές φορές και σε συγκρούσεις κρατών (μερικοί προβλέπουν και πολέμους με αιτία το νερό).
Κάθε μέρα εξάλλου δυο εκατομ. τόνοι υγρών αποβλήτων από τη βιομηχανία και τη γεωργία κατέληγαν στα επιφανειακά νερά, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα να ρυπανθεί το 80% των ποταμών σε παγκόσμιο επίπεδο, από τους οποίους ποταμούς εξαρτάται ο εφοδιασμός σε νερό πέντε δισεκ. Ανθρώπων (παγκόσμια έρευνα του 2010). Μόνο από τις πόλεις έχουμε κάθε χρόνο 760 δισεκ. λίτρα υγρών αποβλήτων στις θάλασσες και τους ωκεανούς. Από δε την εξορυκτική βιομηχανία διοχετεύονται στα ρεύματα με τελικό αποδέκτη τη θάλασσα οι ίδιες ποσότητες αποβλήτων που είναι επιπλέον μολυσμένα με κάθε είδους χημικές τοξικές ουσίες. Στον παγκόσμιο Νότο κάθε 3 1/2 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένα παιδί από μολυσμένο νερό.

Προς το παρόν, είτε πρόκειται για διαχείριση από κρατικές εταιρείες νερού, είτε από κεντρικές-περιφερειακές μεγάλες εταιρείες που διαχειρίζονται δίκτυα πόλεων ή το εμφιαλώνουν εφοδιάζοντας τις αγορές νερού[9], το φυσικό και συλλογικό αυτό αγαθό έχει στην ουσία ιδιωτικοποιηθεί και εξασφαλίζεται μέσω της αγοράς.
Στη χώρα μας, ιδίως μετά τις πολιτικές του μνημονίου και την «Καλλικρατική» πια Τοπική Αυτοδιοίκηση, υλοποιείται επίσης πλήρως αυτή η μετατροπή. Και η  ελληνική κυβέρνηση πρόσφατα (21/3/23) ψήφισε και "κλείδωσε" την ιδιωτικοποίηση του νερού, σαν απάντηση στο παγκόσμιο αίτημα των ανθρώπων: "το νερό πρέπει να ρέει για όλους"!

 



[1]Σύνοδος κορυφής του ΟΗΕ για το νερό στη Νέα Υόρκη (22/3/23): Παγκοσμίως, ένας στους τέσσερις ανθρώπους δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό.

 

[3] Το κυτταρικό νερό βοηθά τα κύτταρα να γίνονται πιο αποδοτικά. Αυξάνει το βαθμό του μεταβολισμού, άρα τη χρήση ενέργειας και τις καύσεις των θερμίδων, οπότε υπάρχει και μείωση βάρους.

[4] Αυτό που λέγεται «κατακράτηση υγρών», αφορά ακριβώς στο εξωκυτταρικό νερό, που αν υπάρχει σημαίνει και αύξηση του βάρους του σώματος.

[5] Τόσο το κυτταρόπλασμα, όσο και ο πυρήνας των κυττάρων, που περιβάλλονται από τη μεμβράνη, αποτελούνται κυρίως από νερό. Η ίδια η μεμβράνη αποτελείται από λιπίδια και λεκιθίνη.

[6] Τα φασόλια, τα δημητριακά και τα ζυμαρικά λειτουργούν σα σφουγγάρι κατά το μαγείρεμα και κατά το φαγητό μπορεί να είναι από 50%-77% νερό. Επίσης το ψωμί ολικής άλεσης είναι κατά το 1/3 νερό. Το ψητό κοτόπουλο μέχρι και 65%, ενώ κάποια ψάρια μέχρι και 65% νερό.

[7] Το βράσιμο π.χ. των λαχανικών οδηγεί και σε απώλεια νερού, καθώς η θερμότητα διαλύει τις κυτταρικές μεμβράνες και το νερό διαρρέει από τα φυτικά κύτταρα. Καλύτερα λοιπόν θα ήταν αν τρώγαμε όσο γίνεται περισσότερο ωμά τα λαχανικά μας.

[9] Η βιομηχανία του νερού σε πλαστικό μπουκάλι έδειξε αντοχές και εν μέσω πανδημίας.  Μέχρι το 2028 θα αποτιμάται σε πάνω από μισό τρισεκατομμύριo δολάρια, η αξία της. Το αποτύπωμα που αφήνει στο περιβάλλον είναι τεράστιο, αλλά η χώρα μας είναι πολύ μπροστά στην κατανάλωσή του και πολύ πίσω στην επιβολή κανόνων περιορισμού της. Σύμφωνα με το statista.com, η μέση κατά κεφαλήν κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού στην Ελλάδα το 2019 ήταν 133 λίτρα. Με αυτόν τον όγκο κατανάλωσης η Ελλάδα κατέλαβε την 6η θέση, μαζί με τη Γαλλία, στην Ευρώπη. Πρώτη και με διαφορά ήταν το 2019 η Ιταλία με 200 λίτρα, ακολουθούμενη από τη Γερμανία με 168 λίτρα, την Πορτογαλία με 140 λίτρα, την Ουγγαρία με 139 λίτρα και την Ισπανία με 135 λίτρα. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος το 2019 ήταν στα 118 λίτρα, ενώ στις τελευταίες θέσεις βρέθηκαν οι: Σουηδία (10 λίτρα), Φινλανδία (17 λίτρα), Δανία (20 λίτρα) και Ολλανδία (28 λίτρα).

https://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/7493049

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου