Είναι η πυρηνική ενέργεια η λύση για το φαινόμενο του θερμοκηπίου ή μήπως η λύση για την πυρηνική βιομηχανία;

 Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης δήλωσε μεν ότι η πυρηνική ενέργεια δεν αφορά την Ελλάδα-δεν διαθέτει ούτε πρόκειται να κατασκευάσει πυρηνικά εργοστάσια- όμως ταυτόχρονα είπε ότι «αφορά την υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς υπάρχουν πολλές χώρες που έχουν κάνει αυτή την επιλογή και εμείς δεν μπορούμε να την εμποδίσουμε, δεδομένου ότι, παρά τα γνωστά μειονεκτήματά της, διαθέτει το πλεονέκτημα της σταθερής τροφοδοσίας σε ηλεκτρική ενέργεια»

‘Ετσι η Γαλλία, με την υποστήριξη Ελλάδας, Τσεχίας και Ισπανίας, προτείνει στην ΕΕ επενδύσεις σε «κάθε μορφή ενέργειας» που δεν εκπέμπει άνθρακα, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής, ως μέσο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής.

Είναι όμως η πυρηνική ενέργεια πραγματική λύση για το κλίμα ή λύση για την πυρηνική βιομηχανία της Γαλλίας, αφού η Γερμανία την έχει απορρίψει και δεν πρόκειται να επανέλθει με τους «Πράσινους» στη κυβέρνηση;

Ιδιαίτερα μετά την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1986, η πυρηνική βιομηχανία είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Παρά τα επιχειρήματα που διατύπωνε τότε, ότι η δυτική είναι ασφαλής και δεν είναι ανεύθυνη όπως η ανατολική, ότι τα εργοστάσιά της είναι αναπτυγμένης τεχνολογίας και όχι πεπαλαιωμένης όπως των ανατολικών, είχε «στριμωχθεί στην άμυνα». Τη χαριστική βολή την έδωσε ο όλεθρος που προκάλεσε η καταστροφή του πυρηνικού σταθμού της Φουκοσίμα, με την «αναπτυγμένη και ασφαλή τεχνολογία» της διαχειρίστριας εταιρείαςτου  TEPCO.  Δεν μπορούσε η πυρηνική βιομηχανία να πείσει εύκολα πια ιθύνοντες και κυβερνήσεις να συνεχίσουν τα πυρηνικά τους προγράμματα και να στήσουν καινούργια πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Στη Γερμανία μάλιστα δέχθηκε μεγάλο κτύπημα από την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσουν σταδιακά τα πυρηνικά της εργοστάσια (συμβιβασμός σε σχέση με το άμεσο κλείσιμο, που απαιτούσε το αντιπυρηνικό κίνημα)

Το τελευταίο όμως διάστημα άρχισε να αναπτερώνεται το ηθικό της. Οι εκφραστές της ήταν από τους πρώτους που αποδέχθηκαν ότι «ο θερμοκηπιακός όλεθρος» είναι ορατός και άρχισαν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το Περιβάλλον. Συντάχθηκαν με τους μέχρι τώρα αντιπάλους τους «Περιβαλλοντιστές» και περνάνε στην αντεπίθεση. «Αφού η κλιματική καταστροφή οφείλεται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου λόγω της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα .Και αφού αυτή η αύξηση οφείλεται και στις καύσεις των ορυκτών καυσίμων (κάρβουνο ,πετρέλαιο) που γίνονται στα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εμείς έχουμε τη λύση !

«Να αντικατασταθούν τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια με τα πυρηνικά , όπου δεν παράγεται γραμμάριο διοξειδίου.»

Δεν αντιλέγουν βέβαια ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος με την πυρηνική ενέργεια ,όμως μπροστά στον «θερμοκηπιακό» κίνδυνο να διαλέξουμε την πυρηνική σαν το «μικρότερο κακό», γιατί ισχυρίζονται ότι δεν μπορούμε να βασισθούμε στις ασταθείς ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, αφού χρειάζεται «σταθερή ροή» ενέργειας από εργοστάσια βάσης.Με αυτού του είδους τις προτάσεις προσπαθούν να βάλλουν πάλι στο παιχνίδι την πυρηνική βιομηχανία (η οποία βέβαια πρέπει να ελέγχεται από τη «διεθνή κοινότητα» και δεν μπορεί να την αναπτύξει η οποιαδήποτε δύναμη «αποσταθεροποίησης», όπως π.χ. το Ιράν) .

Είναι όμως τα πυρηνικά εργοστάσια η πραγματική λύση για να αποφύγουμε το «θερμοκήπιο»;

Για να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα πρέπει να δούμε κάποια δεδομένα:

Σύμφωνα με μελέτες τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος συμμετέχουν κατά περίπου 24% παγκοσμίως(2010) στην έκλυση διοξειδίου του άνθρακα. Από την άλλη, το ίδιο το διοξείδιο του άνθρακα είναι υπεύθυνο σήμερα για το 50% περίπου του φαινομένου του θερμοκηπίου-για το υπόλοιπο 50% είναι υπεύθυνα τα άλλα «θερμοκηπιακά» αέρια με κυριότερα το μεθάνιο, το Όζον και οι φθοροχλωράνθρακες. Άρα τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια είναι υπεύθυνα για το φαινόμενο κατά: 50%. 24% = 50/100 .24/100 = 1200/10000 = 12/100 = 12%

Αυτό σημαίνει ότι αν σταματούσε εντελώς αυτή η παραγωγή και τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια αντικαθιστούταν από πυρηνικά θα είχαμε μια βελτίωση μόνο κατά 12%. Και αυτό πάλι αν ήταν αλήθεια ότι κατά την διαδικασία της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας δεν εκλύονταν CO2, γιατί στην πραγματικότητα τόσο στο αρχικό στάδιο του κύκλου των πυρηνικών καυσίμων -εξόρυξη και επεξεργασία ουρανίου-, όσο και στο τελικό -διαμόρφωση, συντήρηση, μεταφορά και αποθήκευση αποβλήτων-, παράγονται μεγάλες ποσότητες CO2, που αυξάνονται όσο μειώνεται η ποιότητα του αρχικού ουρανίου.

Για μια βελτίωση λοιπόν, έστω της τάξης του12% , μας προτείνουν τον «πυρηνικό όλεθρο» σαν λύση. Γιατί πραγματικά για όλεθρο πρόκειται: αν υποτεθεί ότι στο μέλλον θα πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες σε ηλεκ. ενέργεια από πυρηνικά εργοστάσια, τότε θα έπρεπε να υπάρχουν πάνω από 5000 τέτοια σε παγκόσμιο επίπεδο. Με μια τέτοια όμως πυκνότητα πυρηνικών εργοστασίων (έστω και «ασφαλών»), θα είχαμε καταστροφή τύπου Τσερνομπίλ σχεδόν κάθε 2 χρόνια, όπως υπολογίζεται στατιστικά. Πέρα από το ότι θα γεμίζαμε πυρηνικά απόβλητα, τα οποία δεν θα ξέραμε τι να τα κάνουμε.

Είναι λοιπόν φανερό ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είναι η μορφή ενέργειας που θα μας σώσει από την κλιματική καταστροφή। Είναι απλά αυτή που θα σώσει τα συμφέροντα της πυρηνικής βιομηχανίας।