Ψυχιατρική μεταρρύθμιση και οικονομική κρίση

Συνέχεια από μπροσούρα του Αυτόνομου Στεκιού:

Ψυχιατρική μεταρρύθμιση και οικονομική κρίση (ή, καλύτερα, ψυχιατρική κρίση και οικονομική μεταρρύθμιση)
Στην αρχή, όταν ήρθαμε στον ξενώνα, είμασταν απόλυτα εξαρτημένοι από το προσωπικό και τους γιατρούς για να επιβιώσουμε. Σιγά σιγά το πρόγραμμα άρχισε και γινόταν πιο πολύπλοκο. Στην αρχή μόνο σφουγγαρίζαμε, άντρες και γυναίκες το ίδιο, μετά αρχίσαμε και πλέναμε τα σεντόνια μας. Απ’ την αρχή. Υπήρχε πλυντήριο. Μετά αρχίσαμε και τα σιδερώναμε. Μετά αρχίσαμε να μαθαίνουμε να μαγειρεύουμε. Και όλα αυτά καθώς μια ανομοιογενής ομάδα που ήταν στην αρχή, που είχε μεγάλες διαφορές ως προς τη μόρφωση, ως προς τη νοοτροπία, ως προς το χαρακτήρα, άρχιζε να αποκτάει κάποια ομοιογένεια. Αυτό μας έδωσε το πρόγραμμα αυτό. Μας έδωσε όνειρα, μας έδωσε στόχους, και το κυριότερο μας έδωσε την ελπίδα για κάτι το καλύτερο. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποιοι από εμάς να αποκαταστήσουν τη ζωή τους.
Δημήτρης Β.[1]

Αντίθετα απ’ ό,τι θα ήταν αυτονόητο, η συστηματική διάλυση του συστήματος ψυχικής υγείας δεν ξεκίνησε με τα πρώτα σημάδια της «οικονομικής κρίσης». Οι προθέσεις των κυβερνώντων είχαν  εκδηλωθεί ήδη από το 2006, όταν περικόπηκε το 62% του προβλεπόμενου προϋπολογισμού για την ψυχική υγεία (από 57 εκατομμύρια ευρώ των υποβληθέντων προϋπολογισμών εγκρίθηκαν μόνο τα 22), οδηγώντας ουσιαστικά τις μονάδες ψυχικής υγείας, τους επαγγελματίες και τους ασθενείς σε ασφυξία.[2]...

 Περισσότερα:  http://www.topikopoiisi.com/1/post/2012/09/122.html