Σιωπηρή συνενοχή ή αντίδραση στον φασισμό;

Του παπα Δημήτρη Θεοφίλου*

«Η τόλμη, η ειλικρίνεια και το νοιάξιμο για τον αδιάκριτα πλησίον,

 μας καθιστούν αυθεντικούς ανθρώπους,

φορείς ελπίδας και πολιτισμού για ένα ξάστερο αύριο»

Θα περίμενε κανείς η «καθεύδουσα και αυτοαπασχολούμενη» ελλαδική εκκλησία, να τολμήσει, να ρισκάρει, να διακινδυνεύσει να βρεθεί απέναντι από το σκοτάδι, το νεοφασισμό και το νεοναζισμό που εκκολάπτεται ξανά σαν το αυγό του φιδιού, και μας απειλεί σαν κοινωνία, σαν πολιτισμό, σαν δημοκρατία. Σιωπά όμως ενοχικά, όπως έκανε  το 1936-1940 με τη φασιστική-ναζιστική μεταξική δικτατορία, αλλά και πολύ πιο πρόσφατα με την αμερικανοκίνητη δικτατορία 1967-1974 των συνταγματαρχών...

 

Η συνέχεια:  http://www.topikopoiisi.com/1/post/2012/09/101.html