"Εναλλακτικά" μέτρα

θα ακολουθήσουν κάποια άρθρα για το ποιά μέτρα θα μπορούσαν να προωθηθούν(αυτή τη στιγμή βέβαια σαν αιτήματα των "από κάτω" προς τη Κυβέρνηση) με την ευκαιρία της συνολικής κρίσης, ώστε αυτά να αποτελούν διέξοδο για τις κατηγορίες εκείνες του πληθυσμού που πλήτονται ιδιαίτερα από αυτήν και να σηματοδοτούν ταυτόχρονα τη στροφή προς την τοπικοποιημένη κοινωνία των πολιτών, που κατά τη γνώμη μου είναι η απάντηση και για τη κρίση στη χώρα.

Ι) Οικονομία:
Στροφή από την οικονομία που μέχρι τώρα στηριζόταν μόνο στις επιχειρήσεις, τις τράπεζες και το κράτος, σε μια οικονομία των πολιτών, που θα οδηγεί σε ευρύτερη διάχυση εισοδημάτων και θα συμβάλει στο ξεπέρασμα των κινδύνων από την κρίση. Αυτή η στροφή μπορεί να στηριχθεί στα παρακάτω:

i)Μεταφορά πόρων από το κεντρικό κράτος(βασικά "κράτος των Αθηνών") στην τοπική αυτοδιοίκηση και ανάλογη αυξημένη αρμοδιότητά της για τη διαχείρισή τους, με στόχο τη δραστική αύξηση της οικονομικής αυτοδυναμίας κάθε περιοχής με προσανατολισμό τις κοινωνικές παροχές.
ii)Διαμόρφωση προϋπολογισμών στη βάση των τοπικών αναγκών, που καθορίζονται σε συνοικιακές και τοπικές συνελεύσεις κατοίκων και όχι από τα δημοτικά συμβούλια και τον Δήμαρχο.
iii)Τοπική παραγωγή (ποιοτικά προϊόντα, ΠΟΠ, οικοτεχνίας, βιολογικά κ.λ.π.), με κατάλληλη διαχείριση των πόρων. Αναβίωση της τοπικής οικονομίας σαν διέξοδο στη χρόνια οικονομική κρίση της κάθε περιοχής, με καμπάνιες στήριξης των τοπικών προϊόντων, των μικρών καταστημάτων, που τα προωθούν, κόντρα στα πολυκαταστήματα της παγκοσμιοποιημένης αγοράς.
iv)Συμβατό με τις τοπικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνθήκες τοπικό παραγωγικό σύστημα, με όσο γίνεται μικρότερο οικολογικό αποτύπωμα. Η οικονομική δραστηριότητα να εξαρτάται κυρίως από το ανθρώπινο δυναμικό. Συνεπώς η Τ.Α. οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες αναστροφής της κατεύθυνσης της φθηνής εργασίας σε εκείνη που αναγνωρίζει την εργασία ως πρωταγωνιστή, με κύριο μοχλό την διάχυση ανοικτών διοικητικών μοντέλων συμμετοχής και αυτοδιαχείρισης και την ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση γι αυτό. Να ενισχύσει συνεταιριστικές πρωτοβουλίες. Να υλοποιήσει αυστηρό χωροθετικό σχεδιασμό, με ένταξη των οχληρών δραστηριοτήτων στις ΒΙΠΕ, οι οποίες θα πρέπει να μετασχηματισθούν σε Βιομηχανικά Οικοσυστήματα (όπου τα απόβλητα και απορρίμματα των επιχειρήσεων αξιοποιούνται από άλλες). Κάθετη ολοκλήρωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων, από την πρωτογενή παραγωγή (αγροτική, κτηνοτροφία κλπ.) μέχρι τον τριτογενή τομέα (αγροτουρισμός, διακίνηση).
v)Στην περιφέρεια και τον ύπαιθρο χώρο, η ανάπτυξη μοντέλων πολυκαλλιέργειας-πολυδραστηριότητας θα μειώσει τον οικονομικό κίνδυνο για τις παραγωγές και θα ενισχύσει τη διασύνδεση των παραγωγικών δραστηριοτήτων. Στήριξη των κάθε είδους τοπικών παραγωγών στη μετατροπή των χώρων παραγωγής τους σε επισκέψιμους από καταναλωτές και ενδιαφερόμενους με απευθείας διάθεση των προϊόντων τους.
vi)Το τοπικό εισόδημα μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά μέσα από την προώθηση ομάδων παραγωγών, συνεταιρισμών παραγωγών-καταναλωτών για απευθείας διακίνηση, κυρίως βιολογικών τροφίμων, χωρίς μεσάζοντες. Είσης με επέκταση των λαϊκών αγορών βιολογικών κυρίως προϊόντων. Με εναλλακτικούς πιστωτικούς συνεταιρισμούς, που διαχειρίζονται αποταμιεύσεις μελών και πελατών τους χωρίς κερδοσκοπικές πρακτικές, και χωρίς την συνήθη αδιαφορία των τραπεζών για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις των δράσεων που χρηματοδοτούν. Με μη κερδοσκοπικές εταιρείες λαϊκής βάσης στους τομείς των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ: και στη τεχνογνωσία και στις εγκαταστάσεις και στη παραγωγή ενέργειας) και των Μεταφορών.
vii)Μη αλλαγή της χρήσης γης (να μην μπορεί να οικοδομείται η πρώην παραγωγική γη εκτός αν πρόκειται για μόνιμη εγκατάσταση ή για βελτίωση της προηγούμενης δραστηριότητας σε αυτήν) κ.λ.π., στα πλαίσια της στρατηγικής συγκράτησης των κατοίκων στην περιφέρεια. Όχι μόνο καταπολέμηση της αστυφιλίας, αλλά επιδίωξη της επιστροφής μέρους των κατοίκων της πόλης, για να ενταχθούν σε αυτές τις δραστηριότητες, ώστε να αναζωογονηθεί και η επαρχία(με κίνητρα και οικονομικές διευκολύνσεις για εθελοντική μετεγκατάσταση στην ύπαιθρο και δημιουργία αγροτικών εκμεταλλεύσεων και σε μειονεκτικές περιοχές).
Ειδικότερα για τον πρωτογενή τομέα, όπου η χώρα θα πρέπει να μετατραπεί σε ζώνη Βιοκαλλιέργειας και "ελεύθερης από μεταλλαγμένα":
1. Κέντρο Υποστήριξης της Βιολογικής, Φυσικής και Παραδοσιακής παραγωγής σε κάθε περιοχή
2. Ειδικότητα Βιολογικής Γεωργίας στις Γεωπονικές Σχολές των τοπικών Πανεπιστημίων.
3. Στα ΤΕΕ αντίστοιχες ειδικότητες Βιολ. Γεωργίας
4. Συνεταιρισμοί (ιδιαίτερα γυναικείοι)και δίκτυα μεταποίησης, εμπορίας και προώθησης τοπικών προϊόντων καθώς και δίκτυα ανταλλαγών προϊόντων, υπηρεσιών, εργασιών και εξοπλισμού
5 Ανάπτυξης της επωνυμίας των τοπικών προϊόντων

Στήριξη κοινοτικού-δημοτικού τομέα οικονομίας: η Τ.Α. μπορεί να βοηθήσει προωθώντας και θέτοντας πόρους στη διάθεση συλλογικών δομών εργασίας, με τη μορφή κοινωνικών επιχειρήσεων (συνδυασμός αμειβόμενης εργασίας για ανέργους – εξειδικευμένης από υπαλλήλους του δήμου –εθελοντικής εργασίας από εθελοντές που μαζί με τους υπαλλήλους παίζουν το ρόλο του “εμψυχωτή”), για τη δημιουργία των αντίστοιχων χώρων παραγωγής και παροχής υπηρεσιών (π.χ. εργαστηρίων επαναχρησιμοποίησης ηλεκτρικών – ηλεκτρονικών ειδών, επίπλων, ρούχων, κομποστοποίησης–λιπασματοποίησης οργανικών αποβλήτων, μεταποιητηρίων γεωργικών προϊόντων, απασχόλησης παιδιών, ανταλλαγής ειδών από «δεύτερο χέρι», γραφείων «συνταξιδιωτών», οργάνωση γραφείου-συνεργείου από άνεργους αρχιτέκτονες-οικοδόμους για κατασκευή-μετατροπή βιοκλιματικών κτιρίων, συνεργείων για τη δημιουργία «πράσινων στεγών» και «ηλιακών στεγών», ομάδων «καλλιεργητών του Σαβατοκύριακου και του ελεύθερου χρόνου» με τη διάθεση περιαστικών δημοτικών κτημάτων προς καλλιέργεια ειδών διατροφής, καταρχήν για τα ίδια τα μέλη και στη συνέχεια για διάθεση στη τοπική αγορά, για εξασφάλιση και εισοδήματος κ.λ.π. Επίσης αστικούς κήπους με ατομικές ή συλλογικές καλλιέργειες ειδών διατροφής για αυτοκατανάλωση, σε ακάλυπτους πολυκατοικιών, ταράτσες, μπαλκόνια, αυλές, ή άκτιστα οικόπεδα. Ειδική περίπτωση: αυτοδιαχειριζόμενα συνεργεία και όχι ιδιώτες εργολάβοι να αναλαμβάνουν συγκεκριμένες εργασίες του δήμου).
Όλες αυτές οι δομές μπορούν να δημιουργήσουν τοπικά συστήματα ανταλλαγών με δικό τους εσωτερικό νόμισμα(Τοπικά δίκτυα εξωχρηματικών ανταλλαγών -L.E.T.S.-, όπου ανταλλάσσονται απευθείας χωρίς χρήματα υπηρεσίες όπως επισκευές συσκευών, ιατρικές ή νομικές υπηρεσίες, φύλαξη παιδιών, ιδιαίτερα μαθήματα, και πολλά άλλα. Κλειδί για την ανάπτυξή τους, αποτελεί το αίτημα να μη φορολογούνται οι υπηρεσίες αυτές ως χρηματικά εισοδήματα ή με ΦΠΑ, και να οριοθετούνται με κώδικα πρακτικών που να αποκλείει καταχρηστική εκμετάλλευσή τους από επιχειρήσεις. Όπου τα δίκτυα αυτά παίρνουν μεγάλη έκταση και υιοθετούνται από τις δημοτικές αρχές, μπορούμε να μιλάμε για παράλληλο «τοπικό νόμισμα», θεσμό που αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε περιοχές με εκτεταμένη ανεργία και φτώχεια). Μπορούν να φθάσουν μέχρι τη δημιουργία δημοτικών μονάδων παραγωγής και κατανάλωσης, που η ιδιοκτησία και ο έλεγχος θα ανήκει συλλογικά στους πολίτες που χρηματοδοτούν το στήσιμό τους. Μπορεί ακόμη να δημιουργήσουν και πιστωτικές ενώσεις. Οι υπάρχουσες ή οι υπό δημιουργία δημοτικές επιχειρήσεις να εντάσσονται στον δημοτικό τομέα οικονομίας με στόχο τη χρηματοδότηση προγράμματος κοινωνικών δαπανών για την κάλυψη βασικών αναγκών των πολιτών, με τη μορφή βασικού εισοδήματος(Θεσμοί ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, με αφετηρία την κάλυψη των μακροχρόνια ανέργων και στόχο τη σταδιακή κάλυψη όλων απέναντι στον κίνδυνο της φτώχειας σε συνδυασμό με την αναζήτηση τρόπων μείωσης του εργάσιμου χρόνου και την κάλυψη όσων επιλέγουν να μείνουν εκτός αγοράς εργασίας, ελευθερώνοντας θέσεις για όσους θέλουν να εργαστούν)